Με μια στοχαστική, αλλά συνάμα περίτεχνη αφήγηση που ξεδιπλώνεται σε ελλείψεις, ο Ντέιβι Τσου ανακαλεί γνώριμους κώδικες της ταινίας ενηλικίωσης και υπογράφει μια πανανθρώπινη σονάτα για όσα μας καθορίζουν κι όσα νομίζουμε πως θέλουμε αλλά ποτέ μας δεν θα γίνουμε. Εξωπραγματική κεντρική ερμηνεία από την πρωτοεμφανιζόμενη (αλλά διακεκριμένη εικαστικό) Παρκ Τζι-Μιν. Με αισθητή διαφορά μία από τις καλύτερες ταινίες του 75ου Φεστιβάλ Καννών.