Σεπτέμβριος 1886. Ένα χρόνο πριν, το Μνημείο Ουάσινγκτον ανακηρύχθηκε το ψηλότερο κτίριο του κόσμου και η γαλλική κυβέρνηση πιέζει τον διάσημο μηχανικό Γουστάβο Άιφελ να δημιουργήσει κάτι πιο θεαματικό για την Παγκόσμια Έκθεση του 1889, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Παρίσι. Εκείνος έχει μόλις ολοκληρώσει τη συμβολή του στην ανέγερση του Αγάλματος της Ελευθερίας και προτιμά να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό του μετρό της πόλης. Όμως, όλα θα αλλάξουν όταν συναντήσει και πάλι την Αντριέν, μια μυστηριώδη γυναίκα από το παρελθόν του. Το μεταξύ τους πάθος θα φουντώσει ξανά, εμπνέοντάς τον Άιφελ στην πραγματοποίηση ενός παράτολμου εγχειρήματος. Ένα πάθος που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές και των δυο, καθώς και την ίδια την κατασκευή του Πύργου.  

Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν ότι πίσω από το διασημότερο μνημείο της Γαλλίας κρύβεται ένας απαγορευμένος έρωτας; Με πρωταγωνιστή, έναν από τους κορυφαίους Γάλλους ηθοποιούς, τον γοητευτικό Ρομέν Ντουρί, στον ομώνυμο ρόλο και δίπλα του την ανερχόμενη Έμα Μάκι του «Sex Education» και του «Έγκλημα στο Νείλο», η ταινία του Μαρτίν Μπουρμπουλόν «Άιφελ – Eiffel» είναι ένας «φόρος τιμής» στον άνθρωπο που άλλαξε για πάντα τον παριζιάνικο ουρανό.

Σεπτέμβριος 1886. Ένα χρόνο πριν, το Μνημείο Ουάσινγκτον ανακηρύχθηκε το ψηλότερο κτίριο του κόσμου και η γαλλική κυβέρνηση πιέζει τον διάσημο μηχανικό Γουστάβο Άιφελ να δημιουργήσει κάτι πιο θεαματικό για την Παγκόσμια Έκθεση του 1889, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Παρίσι. Εκείνος έχει μόλις ολοκληρώσει τη συμβολή του στην ανέγερση του Αγάλματος της Ελευθερίας και προτιμά να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό του μετρό της πόλης. Όμως, όλα θα αλλάξουν όταν συναντήσει και πάλι την Αντριέν, μια μυστηριώδη γυναίκα από το παρελθόν του. Το μεταξύ τους πάθος θα φουντώσει ξανά, εμπνέοντάς τον Άιφελ στην πραγματοποίηση ενός παράτολμου εγχειρήματος. Ένα πάθος που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές και των δυο, καθώς και την ίδια την κατασκευή του Πύργου.

Μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές παραγωγές της χρονιάς, το φιλμ «Άιφελ» αφηγείται την αληθινή ιστορία του ομώνυμου Πύργου - τον οποίο τώρα μπορεί να βλέπουμε σαν αναπόσπαστο κομμάτι του παριζιάνικου τοπίου, την εποχή εκείνη, όμως, ήταν ένα άκρως αμφιλεγόμενο ζήτημα για τους Παριζιάνους. Ενώ βλέπουμε τη σταδιακή, εντυπωσιακή ανέγερσή του, γινόμαστε μάρτυρες και της συναρπαστικής διαφωνίας που προκάλεσε το τεράστιο αυτό οικοδόμημα των 300 μέτρων, “το μεταλλικό όνειρο” όπως αποκαλούνταν.

Πίσω από αυτήν την τρελή ιδέα, όμως, βρίσκεται και η ιστορία του “μάγου της μηχανικής” Γουστάβου Άιφελ (1832-1923) με την αινιγματική προσωπική ζωή. Παρόλο που η ταινία αυτή δεν είναι μια “βιογραφική” ταινία, πόσω μάλλον ένα ντοκιμαντέρ, η ομάδα της ταινίας αφοσιώθηκε στο να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο πιστή στο ιστορικό πλαίσιο. Συμβουλεύτηκαν εκατοντάδες έγγραφα και ιστορικούς για να αποτυπώσουν με ακρίβεια τα γεγονότα της ζωής του, αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου.

Τι γνωρίζουμε από τα έγγραφα εκείνης της περιόδου; Ο Γουστάβος Άιφελ πράγματι συνάπτει μια παθιασμένη σχέση με την Αντριέν Μπουρζέ, όσο χτίζει τη γέφυρα του Σαν-Ζαν στο Μπορντό. Εκείνος είναι 28 ετών και εκείνη 18. Ο γάμος τους ανακοινώνεται, αλλά έπειτα ακυρώνεται από τους γονείς της Αντριέν. Αρχικά, ο Γουστάβος αρνείται να αναλάβει το πρότζεκτ του μεταλλικού Πύργου - παρά την επιμονή των μηχανικών του, δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον. Όμως, φαινομενικά χωρίς λόγο, φαίνεται να αλλάζει γνώμη ξαφνικά και αναλαμβάνει τον τρελό στόχο της ανέγερσης ενός πύργου ύψους 300 μέτρων στη μέση της πόλης, φτάνοντας ακόμη και στην υποθήκευση της περιουσίας του για την ολοκλήρωση του πρότζεκτ…

O πρωταγωνιστής Ρομέν Ντουρί μιλώντας για την ταινία & ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση, όταν του προτάθηκε ο ρόλος του Γουστάβου Άιφελ, είπε:

«Ο Μαρτίν Μπουρμπουλόν επικοινώνησε μαζί μου, γεμάτος ενέργεια και πάθος, για να μου μιλήσει για ένα τρελό πρότζεκτ που διατείνεται ότι η επιθυμία και έμπνευση πίσω από τον Πύργο Άιφελ γεννήθηκε μέσα από την αγάπη για μια γυναίκα. Πώς να μη με ιντριγκάρει μια τέτοια ιδέα; Ταυτίζομαι τόσο με την ανάγκη να κάνουμε το Παρίσι, μία από τις ομορφότερες πρωτεύουσες στον κόσμο, ένα παραμυθένιο μέρος και πάλι. Αλλά για μένα έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο μνημείο ήταν πάντα μαγικό. Κάθε φορά που περνάω από μπροστά του, από τότε που ήμουν παιδί μέχρι και σήμερα, νιώθω δέος. Μου αρέσει πολύ η ιδέα του μηχανικού-καλλιτέχνη που βρίσκει καταφύγιο στη δουλειά του και την ολοκληρώνει σαν μια άλλη δήλωση αγάπης. Περιττό να πω ότι ανυπομονούσα πια να διαβάσω το σενάριο.

Από την αρχή κιόλας, λάτρεψα την ιδέα του τρελού, πρωτοποριακού αρχιτέκτονα, κάτι σαν τον Στιβ Τζομπς του 19ου αιώνα, ενός άνδρα με ιδέες που ξεπερνούν τις συμβάσεις της εποχής του. Τελικά φτάσαμε στην τελική εκδοχή του σεναρίου, που ήταν αρκετά μοντέρνο και είχε συλλάβει ακριβώς το όραμα του Μαρτίν για την ταινία».

Στο ερώτημα πώς δημιούργησε τον χαρακτήρα του Γκιστάβ Άιφελ, ο Ρομέν Ντουρί ανέφερε πως «διάβασα πολύ για εκείνον. Κι αυτό που μου έκανε αμέσως εντύπωση ήταν η παντελής έλλειψη λεπτομερειών για την προσωπική του ζωή και την προσωπικότητά του. Οι βιογραφίες του επικεντρώνονται στα επιτεύγματά του μόνο. Και το σενάριο έχει αυτήν την πτυχή: περιστρέφεται γύρω από έναν άνθρωπο που είναι φιλόδοξος και ικανός να ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ τρελό όπως ο Πύργος, παραμένοντας ταυτόχρονα ένας απλός άνδρας που νιώθει ευάλωτος μπροστά σε έναν αδύνατο έρωτα. Μου δόθηκε αρκετός χώρος για να δημιουργήσω και να ‘εφεύρω’ τον Γουστάβο έτσι όπως τον φανταζόμουν».