Ρώμη, 1944. Η πόλη είναι κάτω από γερμανική κατοχή και οι πολίτες της βιώνουν τη βάρβαρη συμπεριφορά των Γερμανών. Οι Γερμανοί αναζητούν έναν Ιταλό, τον Τζόρτζιο Μαφρέντι, με την υποψία ότι είναι σε μια ομάδα της Αντίστασης. Εκείνος ζητά βοήθεια από τη μνηστή του, Πίνα, η οποία, στην προσπάθεια της να βοηθήσει, ρισκάρει όχι μόνον τη δική της ζωή, αλλά και του αγέννητου παιδιού της.

Υποψήφιο για Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου.

Μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ των Κανών.

Ο Roberto Rossellini γράφει ιστορία παρουσιάζοντας αυτό που θα εδραιωθεί ως ιταλικός νεορεαλιστικός κινηματογράφος.

Το 1944 στην Ιταλία δεν υπήρχε ούτε κινηματογραφική βιομηχανία, ούτε πόροι για να γυριστεί κάποια ταινία. Ο Rossellini όμως βρήκε χορηγία από μια πλούσια γηραιά κυρία στη Ρώμη, και επιθυμούσε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τον Δον Pieto Morosini, έναν καθολικό ιερέα που εκτελέστηκε από τους κατακτητές Γερμανούς επειδή βοηθούσε τους παρτιζάνους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να απευθυνθεί στον φίλο του, Federico Fellini, μήπως μπορούσε να τον φέρει σε επαφή με τον Aldo Fabrizi, τον οποίο και ήθελε για τον ρόλο. Κι ενώ η πλούσια κυρία συμφώνησε να χρηματοδοτήσει και δεύτερο ντοκιμαντέρ, ο Fellini και ο σεναριογράφος Sergio Amidei πρότειναν στον Rossellini να κάνει μια ταινία που να συνδυάζει όσα είχε κατά νου για τα ντοκιμαντέρ. Τον Αύγουστο του 1944, δύο μήνες πριν τελειώσει η κατοχή στη Ρώμη, οι τρεις τους άρχισαν να γράφουν το σενάριο. Ξεκινώντας γυρίσματα, τα χρήματα δεν ήταν αρκετά, έτσι αρκέστηκαν σε ό,τι φτηνότερο μπορούσε να τους προσφερθεί. Ο Rossellini βρήκε ερασιτέχνες ως ηθοποιούς, πέρα από τον Fabrizi και την Anna Magnani.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Ρώμη, κι ενώ η αιώνια πόλη ήταν ακόμα γεμάτη ερείπια.

Στη Δυτική Γερμανία η ταινία ήταν απαγορευμένη από το 1951 έως το 1960. Το 1947 απαγορεύτηκε και στην Αργεντινή.