Σε σκηνοθεσία του Σατγιαζίτ Ρέι (Η Τριλογία του Άπου, Nayak: Ο Ήρωας) μία από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του Ινδικού κινηματογράφου.
Βραβείο Ασημένιας Άρκτου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, 1965
Εξωτερική ηρεμία, εσωτερική φλόγα
Τέλη του 19ου αιώνα στην Ινδία. Η Τσαρουλάτα, μια παντρεμένη γυναίκα ζει μοναχικά επειδή ο άντρας της, Μπχουπάτι, εκδότης εφημερίδας, αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη δουλειά παρά στη σύζυγό του. Η Τσαρουλάτα είναι μια ευαίσθητη γυναίκα, η οποία αναζητεί διέξοδο στην Τέχνη. Όταν θα επισκεφθεί το σπίτι του ζευγαριού, ο Αμάλ, ξάδελφος του Μπχουπάτι, η γυναίκα θα βρει την ευκαιρία να εκφράσει την καλλιτεχνική της πλευρά, αλλά την ίδια ώρα θα νιώσει μια επικίνδυνη έλξη για τον ξάδερφο του άντρα της.
Στην ταινία «Η Μοναχική Σύζυγος (Charulata)» η κομψότητα και η απλότητα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με πολύ λεπτό τρόπο. Ο Satyajit Ray (Σατιαζίτ Ράι) καταφέρνει να μας μεταφέρει τα μύχια συναισθήματά και τις σκέψεις των χαρακτήρων του, χωρίς τεχνάσματα και με ελάχιστο διάλογο. H συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας με ανάγκη για έκφραση, τέχνη και ρομαντισμό, εξελίσσεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ινδία. Η πλοκή υφαίνει με λεπτές κινήσεις το ντελικάτο παραμύθι ενός εύθραυστου γάμου και μιας γυναίκας που πασχίζει να ακουστεί η φωνή της.
Βασισμένη στη νουβέλα «Σπασμένη φωλιά» (Nastahirh), του νομπελίστα Ινδού συγγραφέα Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (1861-1941), η ταινία του Σατγιαζίτ Ρέι «Η Μοναχική Σύζυγος (Charulata)», αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ταινίες της Ινδίας, η οποία προσεγγίζει με διακριτικότητα τη ζωή της γυναίκας στην Ινδία, περιγράφει συγκινητικά και με διεισδυτική ακρίβεια τις αντικρουόμενες απόψεις, συμπεριφορές και ανάγκες που συνθέτουν την αποικιοκρατούμενη Ινδία του ύστερου 19ου αιώνα.