Η Ελένη Βλάχου (18 Δεκεμβρίου 1911- 14 Οκτωβρίου 1995) ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και χρονογράφος.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν κόρη του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Γεωργίου Βλάχου.
Στις 27/1/1935 θα δημοσιεύσει το πρώτο της κείμενο στην Καθημερινή, ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Άπω Ανατολή. Την ίδια χρονιά αρχίζει να γράφει χρονογραφήματα, υπογράφοντας ως <<Ε>>, στην ίδια εφημερίδα, διευθυντής της οποίας ήταν ο πατέρας της.
Το 1936 αποστέλλεται από την εφημερίδα ως αθλητική συντάκτης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Συναντάται με τους Χίτλερ, Γκαίμπελς, Γκαίρινγκ.

Τον Ιούλιο του 1950 εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό Εκλογή.
Μετά το θάνατο του Γεωργίου Βλάχου το 1951, ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας και στη συνέχεια άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Εικόνες (1955) και την εφημερίδα Μεσημβρινή (1961) και το 1960 ίδρυσε τις εκδόσεις Γαλαξίας.

Το 1967 διέκοψε την έκδοση των εφημερίδων της, αντιδρώντας στη στρατιωτική δικτατορία.
Η χούντα της επέβαλε κατ’ οίκον περιορισμό αλλά στις 15ης Δεκεμβρίου του 1967 δραπέτευσε πηδώντας από την ταράτσα του σπιτιού της στη ταράτσα του διπλανού σπιτιού.
Στη συνέχεια διέφυγε στο εξωτερικό και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Το διάστημα αυτό ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αφρική και ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση.
Στην Ελλάδα επέστρεψε τον Αύγουστο του 1974 και τον επόμενο μήνα επανακυκλοφόρησε την Καθημερινή.
Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με την Νέα Δημοκρατία.

Υπηρέτησε το χρονογράφημα για περισσότερα από πενήντα χρόνια (με μια διακοπή επτά χρόνων στη διάρκεια της χούντας), κατορθώνοντας να καθιερώσει το δικό της προσωπικό ύφος.
Τα χρονογραφήματά της έχουν λεπτότητα και αφηγηματική άνεση και συγχρόνως τα διακρίνει η διεισδυτικότητα και ο κοινωνικός προβληματισμός.