Κατά τη διάρκεια των τελευταίων λίγων μηνών πριν από την Απελευθέρωση, οι προσδοκίες της Αντίστασης ήταν μεγάλες. Αλλά ανάμεσα στην εσωτερική διαμάχη και τη συνένωση, το κίνημα βρισκόταν σε ταλάντευση.

Από το 1943 έως το 1944, η Γερμανία ενέτεινε την καταστολή των μαχητών της Αντίστασης που θεωρούντο απειλή. Η πρόοδος στις τεχνικές διείσδυσης της αστυνομίας οδήγησε σε συστηματικές σφαγές και σε μαζικές απελάσεις πολιτικών κρατουμένων.

Με την ήττα του Γ"Ράιχ να αποτελεί πιθανότητα, η Αντίσταση εξελίσσεται σε μέσο απελευθέρωσης, ενώ η Υποχρεωτική Στρατιωτική Θητεία αποδεικνύεται σημαντικό μέσο ενθάρρυνσης για εκείνους που στο παρελθόν δίσταζαν να συμμετάσχουν στον αγώνα.

Καθώς η Γερμανία ενέτεινε τις προσπάθειές της να αφανίσει τον εβραϊκό πληθυσμό της Ευρώπης, συγκεκριμένα μέλη της Αντίστασης ενεπλάκησαν στην υπόθεση. Εν τω μεταξύ, κάποιοι Εβραίοι αρνήθηκαν βοήθεια και οργάνωσαν τη δική τους επιβίωση.

Οταν το Γ" Ράιχ εισέβαλε στη Σοβιετική Ενωση, οι Ευρωπαίοι Κομουνιστές σχημάτισαν τη δική τους αντίσταση. Για να συνεχιστεί ο αγώνας, δημιουργήθηκαν οργανώσεις που επεδίωκαν να έρθουν σε επαφή με τους Συμμάχους.

Από την εισβολή στην Πολωνία μέχρι την επιδρομή στην Ελλάδα, οι Ναζί επέβαλαν μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη. Αλλά σε όλη την ήπειρο, εμφανίστηκαν αντιστασιακές δυνάμεις που όρθωσαν αυθόρμητα το ανάστημά τους ενάντια στους εισβολείς.