Όταν ο Πάπας Παύλος o Ε’ ανακαλύπτει ότι ο Caravaggio χρησιμοποιεί πόρνες, κλέφτες και αλήτες για την απεικόνιση των έργων του, διατάζει τις μυστικές υπηρεσίες του Βατικανού να εξετάσουν το θέμα, προκειμένου να αποφασίσουν εάν θα δώσουν ή όχι στον ζωγράφο την επιείκεια που ζητά, μετά την καταδίκη του σε θάνατο για δολοφονία ενός ερωτικού αντίζηλου.

Ιταλία, 1600 μ.Χ. Ο Μικελάντζελο Μερίζι, γνωστότερος και ως Καραβάτζιο, είναι ένας ιδιοφυής καλλιτέχνης που επαναστατεί ενάντια στους αυστηρούς κανόνες της Συνόδου του Τρέντο σχετικά με τη απεικόνιση θρησκευτικών εικόνων, χρησιμοποιώντας πόρνες, κλέφτες και αστέγους σα μοντέλα για τους θρησκευτικούς του πίνακες. Όταν ο Καραβάτζιο καταδικαστεί σε θάνατο έπειτα από μια μονομαχία ερωτικής αντιζηλίας, ο Πάπας Παύλος Ε’ αναθέτει σε έναν μυστικό πράκτορα του Βατικανού να διεξάγει πλήρη έρευνα γύρω από τον εκκεντρικό καλλιτέχνη, έτσι ώστε να αποφασίσει αν θα του δώσει χάρη.

Ο Άνθρωπος-Σκιά ξεκινάει τη μυστική του έρευνα για έναν ζωγράφο ο οποίος συναρπάζει, ταράζει, κι ανατρέπει τα πάντα στη ζωή του, όπως και στην Τέχνη του… Μια Σκιά που θα έχει απόλυτη δύναμη ζωής και θανάτου για τη μοίρα μιας ιδιοφυΐας. Μετά από πενήντα χρόνια στον χώρο του κινηματογράφου και άλλες δεκατρείς ταινίες, ο Μικέλε Πλασίντο επέλεξε να αφιερωθεί στην ιστορία της περίπλοκης και περιπετειώδους ζωής του Καραβάτζιο, με στόχο να συλλάβει τις βαθιές αντιφάσεις που επιφύλαξε η ζωή αυτή - το σκοτάδι των βαθιών του βασάνων. Επαναστάτης και ανήσυχος, θεοσεβούμενος και σκανδαλώδης, ανεξάρτητος και παρεκβατικός: ο Καραβάτζιο που μας αποκαλύπτει ο Πλασίντο είναι ένας καταραμένος καλλιτέχνης μνημειώδους ταλέντου, αλλά πάνω από όλα ένας ροκ σταρ πριν καν υπάρξει ο όρος αυτός.

Ένας επαναστάτης χωρίς αιτία που αναγκάστηκε να έρθει αντιμέτωπος με τις δυσάρεστες συνέπειες μιας απερίσκεπτης ζωής γεμάτης δαίμονες κάθε είδους, μιας ζωής στην οποία η ιδιοφυΐα και η αναρχία συνυπάρχουν για να μας δώσουν έναν διαχρονικό χαρακτήρα, έναν αέναα συναρπαστικό, παγκόσμιο ίνδαλμα. Ο Πλασίντο ήθελε η ταινία να αποκαταστήσει την αυθεντικότητα του καλλιτέχνη Καραβάτζιο, με όλα του τα ελαττώματα, τις αρετές και τη βαθιά του ανθρωπιά, ενώ ταυτόχρονα να απεικονίζει την πλήρη αλήθεια για την εποχή στην οποία ζούσε -τις εικόνες, τις μυρωδιές, τις γεύσεις- μακριά από ακαδημαϊσμούς και ωραιοποιήσεις.

Έτσι θα μπορούσε να μιλήσει με ειλικρίνεια για το αδιαπέραστο σκοτάδι μιας ιδιοφυΐας που παραδόξως είχε την ικανότητα να φωτίζει τον κόσμο με την τέχνη του, καθώς και ενός ανθρώπου που βρισκόταν σε μια διαρκή, λυσσαλέα διαμάχη με τον ίδιο του τον εαυτό. Μια κινηματογραφική αφήγηση που ευθυγραμμίζεται με την επείγουσα διαδρομή ενός καλλιτέχνη που, όπως είχε πει και ο ίδιος, «απλώς αναζητούσε την αλήθεια».