Η Φιλαδελφιανή κληρονόμος Τρέισι Λόρντ (Κάθεριν Χέμπορν) πετάει τον πλέιμποι άντρα της, Ντέξτερ Χάβεν (Κάρι Γκράτ), έξω απ’το σπίτι τους λίγο μετά τον γάμο. Δύο χρόνια μετά, η Τρέισι σχεδιάζει να ξαναπαντρευτεί αλλά ο Ντέξτερ φτάνει σπίτι την παραμονή του γάμου, με έναν δημοσιογράφο (Τζέιμς Στούαρτ) και μια φωτογράφο (Ρούθ Χάσει) απο τον περιοδικό ‘Σπάι’, αποφασισμένος να τους χαλάσει τα σχέδια. Η Κέιτ αναγκάζεται να τους δώσει πρόσβαση στην προσωπική της ζωή γιατί το περιοδικό για το οποίο δουλεύουν απειλεί να ξεσκεπάσει τις υποθέσεις του πατέρα της.

Μία από τις 100 καλύτερες ταινίες σύμφωνα με το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο.
Βραβευμένη με Οscar Α’ Ανδρικού ρόλου και σεναρίου.

Η Κάθριν Χέπμπορν και ο Κάρυ Γκραντ σε μια κλασική κωμωδία.

Σπιρτόζικο, ρομαντικό, με εξαιρετικό καστ.

Μία από τις 100 καλύτερες ταινίες σύμφωνα με το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο.


Ο Τζέιμς Στιούαρτ στον ρόλο του δημοσιογράφου Μάικ Κόνορ κέρδισε ένα Όσκαρ για την ερμηνεία του.


Τhe Philadelphia Story του Emanuel Levy
Ο Φίλιπ Μπάρι έγραψε την μεγάλη του ρομαντική κωμωδία, ‘The Philadelphia Story’, ειδικά για την Κάθεριν Χέμπορν, μορφώνοντας το στις δυνάμεις και τις ιδιοτροπίες της. Η παράσταση άνοιξε στο Μπρόντουει στις 29 Μαρτίου 1939 και παίχτηκε συνολικά 416 φορές. Η κριτική και εμπορική της επιτυχία ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος για την Χέμπορν.

Όλα τα μεγάλα στούντιο ήθελαν να αγοράσουν την παράσταση, αλλά η Χέμπορν, σε μια εξαιρετική κίνηση, αγόρασε τα δικαιώματα της μετατροπής της παράστασης σε ταινία με την βοήθεια του Ουίλιαμ Χέρστ. Η Χέμπορν έξυπνα, είχε γράψει στο συμβόλαιό της έναν όρο• οι δύο άνδρες πρωταγωνιστές της έπρεπε να είναι μεγάλα αστέρια του κινηματογράφου, κατα προτίμηση ο Γκέμπλ και ο Τρέισι. Αντ’αυτού η ταινία γυρίστηκε με τον Τζέιμς Στούαρτ και τον Κάρι Γκράντ. Ειρωνικά κανείς απ’τους δύο δεν ήταν κορυφαίοι εκείνη την περίοδο, αλλά αφού επιλέγονταν να παίξουν σε ταινίες με ιδανικούς γι΄αυτούς ρόλους, και οι δύο άντρες προχώρησαν και έγιναν είδωλα του Χόλιγουντ.

Ο Κούκορ είχε πίστη στο να αφήνεις την κωμωδία να συμβεί μόνη της πάνω στην οθόνη, αφήνωντας το ίδιο το υλικό να καθορίσει τον ρυθμό. Ευχαριστίοταν με τα παράπονα των φίλων του ότι το γέλιο του κοινού έπνιγε πολλά αστεία σημεία της ταινίας. ‘Εντάξει, πήγαινε να την ξαναδείς’ έλεγε ο Κούκορ.

Ο Κούκορ είδε την παράσταση σαν ένα παραμύθι με ηθικό δίδαγμα: η Τρέισι Λόρντ γνωρίζει τον πριγκιπά της αλλά καταστρέφει την σχέση της και πρέπει να ξαναανακαλύψει μετέπειτα τον ανθρωπισμό της. Η ιστορία είναι για ένα έξυπνο, ψυχρό, ευέξαπτο κορίτσι που μεταμορφώνεται σε άνθρωπο. Η ηθικολόγος Τρέισι, περιφρονητική προς όλους όσους δεν ανταποκρίνονται στις υψηλές προσδοκίες της, πρέπει να μάθει την ταπεινότητα και την ανοχή στις παρεκτροπές των ανθρώπων

Αυτό που διαχώρισε το ‘The Philadelphia Story’ απο άλλες κωμωδίες ήταν το σασπένς του. Μέχρι την τελευταία στιγμή, το κοινό δεν είναι σίγουρο ποιόν θα παντρευτεί η Τρέισι. Όσο για την κωμωδία, εκπορεύεται απο το δίλλημα της Τρέισι. Ερωτευμένη με τρείς διαφορετικούς άντρες, συμπεριφέρεται σαν αυτό να ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα στον κόσμο, αλλά μόνο η Τρείσι βλέπει την κατάσταση ως τραγική. Ο Κούκορ ήξερε ότι η αποτελεσματικότητα της ταινίας εξαρτόνταν από την Χέμπορν. Ως μια νευρωτική αλλά ενθουσιώδης καθαρόαιμη, έπρεπε να κερδίσει τις καρδιές του κοινού. Ενορχηστρόνοντας την ενδεχομένως σπουδαιότερη ερμηνεία της Χέμπορν επί της οθόνη, ο Κούκορ έφερε στο προσκήνιο την λάμψη, την ομορφιά και την νοημοσύνη της.
Και το ‘Holiday’ και το ‘The Philadelphia Story’ περιλαμβάνουν πολύ διάλογο, αλλά ο Κούκορ φρόντισε οι ταινίες του να μην είναι δεσμευμένες στις αντίστοιχες τους παράστασεις. Γι’ αυτόν, το πρώτο πραγμα στο να μεταφέρεις μια θεατρική παράσταση στο σινεμά ήταν να μην μπερδέψεις ή μεταποιήσεις το προτότυπο. Ο Κούκορ είδε μια πρόκληση στο να βρει μια νέα προσέγγιση στην μεταφορά της ταινίας, αντιμετωπίζοντας τον διάλογο του ‘The Philadelphia Story’ ως δράση.
Για να διασκευάσει την παράσταση στην μεγάλη οθόνη επειδή ήταν αμφίβολο αν ο Μπάρι, ο συγγραφέας της παράστασης, ήταν ο καλύτερος άνθρωπος για να το κάνει, ο Κούκορ στράφηκε στον Ντόναλντ Όγκντεν Στούαρτ, έναν φίλο του Μπάρι, με τον οποίο είχε συνεργαστεί με επιτυχία στο παρελθόν. Ο Στούαρτ χειρίστηκε την παράσταση με μεγάλη σοβαρότητα, υπηρετόντας το υλικό αποτελεσματικά. Η λεπτεπίλεπτη δουλειά του επάξια τιμήθηκε με Όσκαρ εκείνη την χρονιά με το Βραβείο Καλύτερης Διασκευής Σεναρίου
Ο Κούκορ γύρισε έναν νέο, λαμπρό πρόλογο – χωρίς να πεί λέξη – που συνοψίζει τον τρόπο με τον οποίο τελείωσε ο γάμος της Χέμπορν και του Κάρι Γκράντ. Επίσης δείχνει την οργή της Χέμπορν όταν ο Γκράντ επανεμφανίστηκε την παραμονή του γάμου της. Στην εναρκτήρια σκηνή, ο Γκράντ περπατάει έξω απο το σπίτι κουβαλώντας μια τσάντα με μπαστούνια του γκόλφ. Η Χέμπορν εμφανίζεται στην είσοδο, κρατώντας ένα μπαστούνι που είχε ξεχάσει, αλλά αντί να του το δώσει, το σπάει στα δύο. Έξαλλος, ο Γκράντ την πλησιάζει σαν να πρόκειται να την χτυπήσει – και έπειτα απλά της δίνει μια περιφρονητική σπρωξιά στο πρόσωπο που την ρίχνει κάτω.

Όταν ο Τζίμι Στούαρτ αγωνιούσε για το πως θα πεί την μεγάλη ρομαντική φράση του στην Χέμπορν, ’Έχεις εστίες φωτιάς καταλαγιασμένες μέσα σου’, ο Κούκορ έιπε στον Στούαρτ να κάνει την σκηνή με έναν πιο απλό τρόπο, όχι λες και ήταν έτοιμος να φύγει με το τσίρκο. Δυστυχώς, λίγο πριν ο Στούαρτ πει την ατάκα του σωστά, ο Νόελ Κάουαρντ ανέβηκε στην σκηνή και ο Τζίμι σχεδόν κατέρρευσε. Έχοντας επίγνωσης της ντροπαλότητας του Στούαρτ, ο Κάουαρντ πλησίασε τον ηθοποιό και του είπε πόσο καταπληκτική ήταν η ερμηνεία του. ‘Τράβα τους’ είπε ο Κούκορ, εκμεταλλευόμενος την αυθεντική στιγμή κολακείας.

Ο Κούκορ βρήκε την συνεργασία με τον Στούαρτ πολύ ευχάριστη, αλλά υπήρχε μια δύσκολη σκηνή όπου έπρεπε να κολυμπήσει. ‘Αν εμφανιστώ με μαγιό,’ είπε στον Κούκορ, ‘Ξέρω ότι είναι το τέλος της καριέρας μου και το τέλος της βιομηχανίας του κινηματογράφου’ Ο Κούκορ αποφάσισε να γυρίσει την σκηνή σε μια μεγάλη λήψη.
Από στυλιστική άποψη, ο Κούκορ έδωσε περισσότερη προσοχή στη στυλιστική διεύθυνση του ‘The Philadelphia Story’, απ’ότι σε άλλες του ταινίες. Οι κινήσεις της κάμερας ήταν ομαλές και κομψές, βασισμένες στην πεποίθηση του ότι το κοινό δεν πρέπει να έχει επίγνωση των κινήσεων της κάμερας. Ο εμπειρικός κανόνας του ήταν ο εξής: ‘Να είστε ακίνητοι, εκτός κι αν πρέπει να κουνίσετε την κάμερα γιατί κάνει κάτι για εσάς,. Όταν πρέπει να κόψετε, πρέπει να το κάνετε απαλά, όχι πολύ ανόμαλα. Δεν πρέπει να επιδεικνύεστε με την κάμερα.’
Η φιλοσοφία του ήταν να υπηρετείς το κείμενο, να κάνεις μια ταινία όσο πιο ομαλά και διακριτικά γίνεται.‘Αν είναι να κάνεις μια ταινία για έναν φόνο σε ένα Βικτωριανό σπίτι,’ είπε για το ‘Gaslight’, ‘το κάνεις όσο πιο κλειστοφοβικά και συννεφιασμένά γίνεται.’ ‘Κάνεις μια έρευνα για την συγκεκριμένη περίοδο’, έιπε στον Λάμπερτ, ‘όχι μόνο για να αναπαραστήσεις το σκηνικό, αλλά και για να κινήσεις συναισθήματα.’ ‘Το κείμενο υπαγορεύει όλο το στυλ της ταινία. Αυτό μπορεί να μην είναι προς όφελος του σκηνοθέτη, γιατί η συμβολή του δεν γίνεται άμεσα ορατή.’

Τα γυρίσματα του ‘The Philadelphia Story’ ολοκληρώθηκαν στις 14 Αυγούστου, 1940, και η πρεμιέρα της ταινίας έγινε μια μέρα μετά τα Χριστούγενα στο Radio City Music Hall. Μέχρι της 21 Ιανουαρίου 1941, το Music Hall ανακοίνωσε ότι η ταινία είχε σπάσει το ρεκόρ προσέλευσης όλων των εποχών, πού κατείχε η Χιονάτη της Ντίσνει. Μια δέσμευση να προβάλουν το ‘Rebecca’ ανάγκασε τον ‘Radio City’ να διακόψει την προβολή του ‘The Philadelphia Story’ μετά απο έξι βδομάδες. Αλλά μέσα σ’αυτές τις δυο βδομάδες, είχαν εξαντληθεί τα εισητήρια για κάθε παράσταση, με 850,000 ανθρώπους να έχουν δει την ταινία στην Νέα Υόρκη και μόνο.
Ο Κούκορ αιφνιδιάστηκε από την επίδραση που είχε το ‘The Philadelphia Story’ στην κατανάλωση ποτών, αλλά το διασκέδασε. Ένας κριτικός παραπονέθηκε ότι η ταινία ήταν μια ιστορία για έξυπνους άνθρωπους που προσπαθούν να θεραπεύσουν την συναισθηματική τους τύφλωση με το αλκοόλ. ‘Η ‘Γυναικεία Χριστιανική Ένωση Μετριοπάθειας’ δεν το ξέρει, αλλά οφείλει να σταματήσει αυτήν την ταινία, γιατί πουλάει ποτά καλύτερα απο οποιοδήποτε διαφημιστική καμπάνια που κοστίζει εκατομμυρία.’

Αυτό το είδος της κριτικής αιφνιδίασε τον Κούκουρ γιατί δεν ήταν πρόθεση του παρουσιάσει κάτι τέτοιο. Ταυτόχρονα, στο μεγάλο έργο του Κούκουρ, η παρουσίαση των αλκοολικών ως συμπαθείς είναι αξιοσημείωτη. Ο ίδιος απέφευγε να πίνει. Στα πάρτι, έπινε μόνο ένα κοκτείλ πριν το δείπνο. Αλλά σε όλη του την ζωή ο Κούκορ περιστοιχιζόταν απο ανθρώπους που τους άρεσε να πίνουν. Μάλιστα, κάποιοι σαν τον Μπάριμορ και τον Τρέισι είχαν πρόβλημα αλκοολισμού.
Αυτή η απο πρώτο-χέρι εξοικέιωση με αλκοολικούς φαινόταν στις ταινίες του, πολλές απ’τις οποίες περιλαμβάναν αλκοολικούς χαρακτήρες. Μπορούμε να δούμε τους ήρωες του ‘Dinner at Eight’ και του ‘What Price Hollywood’. Το ποτό βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο στο ‘Holiday’ και το ‘The Philadelphia Story’. Αργότερα στην δεκαετία, ο Τρέισι θα έπαιζε τον αλκοολικό τυραννικό πατέρα στο ‘Edward My Son’, και ο Τζείμς Μάσον ένα μεθύστακα ηθοποιό στο ‘A Star Is Born’. Ο Κούκορ κάνει τους αλκοολικούς χαρακτήρες συμπαθείς στο κοινό και δείχνει κατανόηση, αποφεύγοντας τα κοινά Χολιγουντιανά κλισέ.


The Philadelphia Story του Jeremiah Kipp απόσπασματα
Το ‘The Philadelphia Story’, αρχικά μια επιτυχημένη παράσταση του Μπρόντουει, ήταν μια ταινία σχεδιασμένη να αναστήσει την καρίερα της Χέμπορν αφού είχε χαρακτηριστεί ως ’δηλητήριο του Box-Office’. Είναι κρίμα, αφού οι τρείς προηγούμενές της ταινίες (Holiday, Bringing Up Baby, και Stage Door) ήταν εντυπωσιακές.

Όπως με οποιαδήποτε δυνατή προσωπικότητα που τυχαίνει να είναι γυναίκα, η Χέμπορν έπεφτε βαριά στις καλομαθημένες μάζες που είχαν συνηθίσει αλλιώς. Έτσι υποχώρησε στη θεατρική σκηνή και με την έξυπνη βοήθεια του συγγραφέα Φίλιπ Μπάρι ανέπτυξε ένα πρότζεκτ γύρω από τον χαρακτήρα της.

Πράγματι, η πρώτη σκηνή της ταινίας δείχνει την Τρέισι Λόρντ να πετάει τον Ντέξτερ Χέιβεν έξω απο το σπίτι και παρορμητικά να σπάει ένα μπαστούνι του γκόλφ στο γονατό της. Ο Κάρι Γκράντ έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που οι περισσότεροι ανασφαλείς άντρες μόνο ονειρεύονται να κάνουν: να την πιάσουν απ’ το πρόσωπο και να της δώσουν μια σπρωξιά.
Αυτό που μ’αρέσει στο ‘The Philadelphia Story’ είναι ότι λαμβάνει χώρα δύο χρόνια αφού ο Κάρι Γκράντ συμπεριφέρθηκε σαν κόπανος. Τώρα είναι σε διαδικασία απεξαρτοποίησης απ’ το αλκοόλ, και ακόμα κι αν δεν ειναι απολογητικός δείχνει τουλάχιστον κατανόηση για το τι είχε και έχασε. Kάποιος πρέπει να ψάξει πολύ για να ανιχνεύσει την παλικαρίσια και ενδιαφέρουσα φιγούρα κάτω απο το χαλαρό προσωπείο και τον αιχμηρό σαρκασμό.

Ο Γκράντ ήταν πάντα ένας καλός ηθοποιός, αλλά είχε και μια ιδιαίτερη χημεία με την Χέμπορν. Ειδικά στις τρείς ταινίες που έκανε μαζί της, με τον σκηνοθέτη Τζόρτζ Κούκορ. Είναι σαν να την αγαπάει αλλά πρέπει να πρέπει να την κατακτήσει με τους δικούς του όρους. Γι’ αυτόν η αγάπη δεν είναι μια θυσία αλλά μια διαπραγμάτευση και αυτό απαιτεί έναν ισάξιο σύντροφο. Αυτό απαιτεί μια δοκιμασία, που είναι η ουσία του ‘The Philadelphia Story’. Η αγάπη δεν είναι γραφτό να είναι ασφαλής.

Τα κίνητρα του Χέιβεν είναι κάπως θολά. Προσλαμβάνει κάποιους δημοσιογράφους απο το Περιοδικό ‘Σπάι’ να παρέμβουν την ημέρα πριν παντρευτεί η Τρέισι τον βαρετό αλλά σεβαστό αυτοδημιούργητο άντρα ,Τζόρντζ Κίντρετζ (Τζόν Χάουαρντ). Εμφανίζεται στην έπαυλη χαρωπά, εμπλεκόμενος σε οξύ διάλογο (’το αγαπημένο μου: ‘Νόμιζα ότι όλοι οι συγγραφείς πίναν υπερβολικά και χτυπούσαν τις γυναίκες τους. Ξέρεις, για μια περίοδο ήθελα να γίνω συγγραφέας.’) Αλλά αν ο Ντέξτερ Χέιβεν ήταν απλά ένας ανελέητος μπάσταρδος, δεν θα άξιζε ποτέ μια γυναίκα σαν την Χέμπορν. Το ‘The Philadelphia Story’ τον σκιαγραφεί ως έναν κακούργο αρχικά, μόνο για να τον κρατήσει μυστηριώδη, και τόσο η Χέμπορν όσο και εμείς συνειδητοποιούμε σταδιακά την επιυμία του για την Τρέισι, όπως και την αξία του.

Η δοκιμασία της Τρέισι για τον αν όντως θα καταλήξει με τον Κ. Ντέξτερ Χάβεν, μια αγωνιώδες απόφαση που αφήνεται μέχρι την κορύφωση της ταινίας, δεν έχει καμία σχέση με τον Τζόρτζ Κίτρεντζ. Και αυτό, γιατί ο άντρας είναι τόσο ξεκάθαρα υπονομευμένος ως ανάξιος της Χέμπορν στην πρώτη σκηνή, ντυμένος για ιππασία με τέλεια σιδερωμένο παντελόνι και μη μπορώντας να ιππεύσει με επιτυχία το άλογο. ( Η Τρείσι αμέσως τον ρίχνει στο έδαφος και τον καλύπτει με χώμα, για να τον κάνει ένα πιο ελκυστικό δείγμα άγριου άντρα).Όχι, δεν υπάρχει πρόκληση εκεί... αλλά η πρόκληση έρχεται στην μορφή ενός δημοσιογράφου, τον Μάικ Κόννορ (Τζέιμς Στούαρτ), που όχι μόνο προσφέρει υπέροχες αντιδράσεις επίγνωσης στην ελίτ της υψηλής κοινωνίας, αλλά επίσης ξέρει πραγματικά να ακούει. Στην αρχή η Τρείσι δεν νομίζει τίποτα γι’αυτόν τον άχαρο ρεπόρτερ. Αλλά αναζητώντας πράγματα γι’αυτόν ανακαλύπτει ότι έχει μια λογοτεχνική κλίση και ένα ταλέντο στην συγγραφή μικρών ποιητικών κειμένων.

Η Τρέισι έχει μεθύσει μόνο δυό φορές στη ζωή της, μια φορά με τον Χέιβεν ( αυτός θυμάται: ‘Ήσουν στην οροφή! Γυμνή! Ουρλιάζοντας σαν μια νυφίτσα!’, και τώρα μια με τον Μάικ. Το The Philadelphia Story της δίνει την ευκαιρία να ξεφύγει απο της κοινωνικές συμβάσεις της Φιλαδέλφειας, να έχει μια περιπέτεια με τον Μάικ Κόνορ, και στην πορεία να καταλάβει τι πραγματικά θέλει. Η Χέμπορν έχει ένα τεράστιο σεξ απίλ όταν παίζει γυναίκες που τα ξέρουν όλα, που λένε ότι ξέρουν τι θέλουν και έχουν τον έλεγχο, και είναι επίσης πανέμορφη όταν αφήνει τα μαλλιά της κάτω και ενδίδει στη μανία. Αυτός είναι ο συνδυασμός που δεν υπάρχει αμφιβολία σαγήνεψε τον Μάικ, τον Τζόρντζ και τον Χέιβεν. Ποιά άλλη απο την Χέμπορν ήταν τόσο τολμηρή, αλλά και τόσο έξυπνη, και ταυτόχρονα τόσο γοητευτικά αστεία;

Δεν νομίζω ότι το ‘Τhe Philadelphia’ Story θα δούλευε το ίδιο τέλεια χωρίς τον Κράντ, που αγνοήθηκε στα Όσκαρ γιατί ο χαρακτήρας του παλεύει κυρίως εσωτερικά. Πρόσθεστε την περσόνα της Χέμπορν, που εξερευνήθηκε πολύ όμορφα εδώ σε όλο το μεγαλέ ιο της, την συμπαθητικότητα του Στούαρτ, την λογική, λεπτή και αξιαγάπητα αβίαστη κατεύθυνση που έδωσε ο Τζόρτζ Κούκορ σε ένα δύσκολο σεναρίο... το αποτέλεσμα είναι μια παραγωγή πολύ βαθύτερη και πολύ πιο πλούσια απ’όσο θα σε έκανε να πιστεύεις η παιχνιδιάρικη εμφάνιση της.