Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στο Βελιγράδι της τότε Γιουγκοσλαβίας, τώρα Σερβίας. Όταν το 1991 ο εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στη Γιουγκοσλαβία, μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Στην πόλη της Αμερικής, ενώ σπούδαζα κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο, εργαζόμουν ως μεταφορέας. Κάθε φορά που χτυπούσε ο βομβητής μου, έβγαινα αμέσως από την τάξη για να τηλεφωνήσω στους πελάτες μου. Οι καθηγητές και οι συνάδελφοι μου στο πανεπιστήμιο, πίστευαν για καιρό ότι ήμουν έμπορος ναρκωτικών.

Με αυτή τη δουλειά έμπαινα έτσι κι αλλιώς στις ζωές πολλών ανθρώπων, που έμεναν στη Νέα Υόρκη. Από τότε πίστευα ότι αυτά τα βιώματα μπορούν ν’ αποτελέσουν καλή βάση για μια μελλοντική ιστορία μου. Μερικές πραγματικές λεπτομέρειες από την πενταετή μου εμπειρία ως μεταφορέας υπάρχουν στο «Εδώ κι εκεί».

Μετά την αποφοίτησή μου, το 1997, δούλεψα αρχικά ως βοηθός μοντέρ και εν συνεχεία ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ.

Περνούσα καλά στην Αμερική, όμως η νοσταλγία μου για την πατρίδα γινόταν όλο και εντονότερη. Το χάος που επικρατούσε εκεί δεν με απέτρεψε ποτέ.

Το 2003, επέστρεψα για να ζήσω στη Σερβία. Πολύ σύντομα, βίωσα τη σκληρή καθημερινότητα μιας χώρας σε μετάβαση. Και ακόμη κι αν όλοι οι πόλεμοι τελείωσαν, οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι στη χώρα εξακολουθούν και θέλουν να φύγουν για κάπου αλλού.