Ο Τζιοβάνι Μποκάκιο, γνωστός με το εξελληνισμένο Βοκάκιος (16 Ιουνίου 1313 – 21 Δεκεμβρίου 1375), ήταν Ιταλός ποιητής και συγγραφέας, ο μεγαλύτερος από τους μαθητές του φημισμένου Πετράρχη.
Θεωρείται σημαντικός Ανθρωπιστής της Αναγέννησης και υπήρξε συγγραφέας ενός αξιοσημείωτου αριθμού έργων, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται το Δεκαήμερον και το Περί Διασήμων Γυναικών.
Οι χαρακτήρες του Βοκάκιου διακρίνονται για τον ρεαλισμό, την έμπνευση, την εξυπνάδα και την προσγείωσή τους στην πραγματικότητα της εποχής τους (αντίθετα με χαρακτήρες συγχρόνων του συγγραφέων, που συνδέονταν περισσότερο με τις μεσαιωνικές αξίες της Ιπποσύνης, της Ευσέβειας και της Ταπεινότητας).

Ο Βοκάκιος γεννήθηκε πιθανότατα στην Φλωρεντία και ήταν νόθος γιος του Boccaccio di Chellino, πλούσιου έμπορου, και μιας άγνωστης κοπέλας ταπεινής καταγωγής.
Ο πατέρας του τον αναγνώρισε ως γιο του και τον πήρε το 1327 στην Νάπολη, όπου ασχολείτο με το εμπόριο.
Ο Βοκάκιος, όμως, που δε συμπάθησε το εμπόριο και τις αναγκαστικές σπουδές στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, από το 1334 ξεκίνησε να δημοσιεύει έργα του.
Σε μια οικονομική κρίση το 1340, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Φλωρεντία, όπου το 1350 γνώρισε τον Πετράρχη, και τελείωσε το γνωστότερο έργο του το Δεκαήμερο.
Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του ακολουθώντας τις μετακινήσεις του Πετράρχη, με ανθρωπιστικές μελέτες και συγγραφόντας.

Πέθανε μετά από μακροχρόνια αρρώστια ένα χρόνο μετά τον Πετράρχη, το 1375.