Μια μικρή διαφημιστική εταιρεία επιλέγει την Πολυκατοικία σαν φόντο για τη φωτογράφιση εσωρούχων καταλόγου. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των ενοίκων, το ποσό, που τους υπόσχεται η διαφημιστική σαν αμοιβή, τους πείθει πως το γυμνό δεν είναι κάτι κατακριτέο. Επιπλέον, τους ζητά να ποζάρουν ως κομπάρσοι. Τη μέρα της φωτογράφισης οι ένοικοι παρασύρονται και δήθεν τυχαία εμφανίζονται όλοι με κομπιναιζόν, νεγκλιζέ και μποξεράκια. Και φυσικά κλέβουν την παράσταση από τα μοντέλα... Η Ελένη, όπως κάθε «καλλιτέχνης», έχει αναπτύξει προλήψεις. Πιστεύει ότι όλοι οι ένοικοι της Πολυκατοικίας τής φέρνουν κακοτυχία εκτός από τον Κωνσταντίνο που τον θεωρεί γούρι της. Η Ναταλί υποψιάζεται ότι η Ελένη τον φλερτάρει και ετοιμάζεται να αντεπιτεθεί. Τελικά, ο μύθος του «γουρλή» Κωνσταντίνου γκρεμίζεται και η Ελένη ύστερα από κάποιες συμπτώσεις αρχίζει να πιστεύει στην μετεμψύχωση... Η Μαργαρίτα βρίσκει την πιστωτική κάρτα της Τζούλης και μπαίνει στον πειρασμό να την χρησιμοποιήσει. Η κάρτα φτάνει γρήγορα στο όριο και η Μαργαρίτα την επιστρέφει χωρίς να την πάρει μυρωδιά η Τζούλη. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι αυτά που αγόρασε είναι αναγκασμένη να τα φορά μόνο όταν είναι μόνη της στο σπίτι, πράγμα που δεν της δίνει και τόση ικανοποίηση. Πιεσμένη απ' αυτή την κατάσταση και επιπλέον έχοντας ενοχές για την πράξη της, χαρίζει όλα τα ρούχα που αγόρασε σε άστεγους...