Μια νεαρή αθλήτρια ενόργανης που προσπαθεί απεγνωσμένα να ευχαριστήσει την απαιτητική μητέρα της, ανακαλύπτει ένα περίεργο αυγό. Το κρύβει και το κρατάει ζεστό, αλλά όταν εκκολάπτεται, αυτό που αναδύεται τους σοκάρει όλους.  

Επίσημη Συμμετοχή Διεθνές Φεστιβάλ Μαϊάμι 2022 Επίσημη Συμμετοχή Διεθνές Φεστιβάλ Κλίβελαντ 2022 Στο πνεύμα σύγχρονων μικρών θαυμάτων του φανταστικού σινεμά, όπως τα Άσε το Κακό να Μπει και Babadook, μια απρόσμενη έκπληξη από τη Φινλανδία αναμιγνύει τις ταινίες ενηλικίωσης με το body horror, σε μια «εκκόλαψη» που γεννά μια συναρπαστική νέα σκηνοθετική φωνή, αυτή της Χάνα Μπέρχολμ.

Η 12χρονη αθλήτρια ενόργανης Τίνια θέλει απεγνωσμένα να ευχαριστήσει την εμμονική μητέρα της, της οποίας το δημοφιλές blog “Lovely Everyday Life” παρουσιάζει την ειδυλλιακή καθημερινότητα της οικογένειάς τους ως τον ορισμό της λουστραρισμένης προαστιακής τελειότητας. Μια μέρα, η Τίνια βρίσκει ένα πληγωμένο πουλί στο δάσος, και φέρνει το παράξενο αυγό του στο σπίτι, το κρύβει στο κρεβάτι της και το φροντίζει μέχρι να εκκολαφθεί. Το πλάσμα που αναδύεται γίνεται ο πιο στενός της φίλος και ένας ζωντανός εφιάλτης, βυθίζοντας την Τίνια σε μια διαστρεβλωμένη πραγματικότητα που η μητέρα της αρνείται να δει.

Η Εκκόλαψη είναι ένα συναρπαστικό πορτρέτο της φύσης του μητρικού ενστίκτου, που παρακολουθεί την Τίνια να παλεύει να συμφιλιωθεί με τον γνήσιο συναισθηματικό δεσμό που δημιουργείται με την γκροτέσκα και αιμοδιψή νεοανακαλυφθείσα οικογένειά της, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη φθαρμένη σχέση με τη δική της απαιτητική μητέρα.

Σημείωμα σκηνοθέτιδος Χάνα Μπέρχολμ

Η Εκκόλαψη είναι μια ιστορία για ένα τέρας που δημιουργείται από την έλλειψη αγάπης. Έκανα την ταινία και για όσους αγαπούν το συγκεκριμένο genre, μα κυρίως για το κοινό που παραδοσιακά φοβάται να παρακολουθήσει ταινίες τρόμου αλλά θέλει να βλέπει δυνατές ιστορίες που περιγράφουν γυναικεία συναισθήματα. Στην Εκκόλαψη βλέπουμε την ιστορία από την οπτική του κεντρικού χαρακτήρα, της Τίνια. Η εμπειρία της στη ζωή είναι πολύ μικρή και περιορίζεται κυρίως στον κόσμο της γυμναστικής και στη ζωή στο σπίτι, ζωή κατασκευασμένη αποκλειστικά από τη μητέρα της. Αν και ήθελα να δημιουργήσω έναν μοναδικό κόσμο στην ταινία, αυτός ο κόσμος δεν είναι φανταστικός. Σιγά σιγά, δημιουργείται μια αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, καθώς το σασπένς δεν βρίσκεται στο σκοτάδι, αλλά σε δωμάτια παστέλ αποχρώσεων. Όπως πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι, η “μητέρα” της ταινίας προβάλλει διαρκώς τη ζωή και την οικογένειά της στα social media, μέσα από το “ροζ” φίλτρο του φωτογραφικού φακού της. Για εκείνη, το να ανεβάσει ένα δημοφιλές βίντεο αποτελεί προσπάθεια ανακατασκευής ενός αισθήματος χαράς.

Σε τελική ανάλυση, η Εκκόλαψη έχει να κάνει με τον φόβο της απώλειας του ελέγχου, κάτι με το οποίο ταυτίζομαι προσωπικά. Σαν την Τίνια, είχα κι εγώ πολλά φανταστικά τέρατα στην ντουλάπα μου. Ήξερα τόσο καλά τα τέρατά μου, που τελικά προσκολλήθηκα σ’ αυτά. Ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν ότι μια μέρα θα έβγαιναν από την ντουλάπα. Τι θα συνέβαινε αν ό,τι φοβόμουν και ό,τι ήταν ελαττωματικό μέσα μου μπορούσε να ξεφύγει κι εγώ δεν ήμουν ικανή να το ελέγξω πια;