Ο Τομ Μπάκινγκαμ, επιτελικός ειδικών στρατιωτικών δυνάμεων, φέρνει τη Δρ. Σόφι Χαρτ από τον Λονδίνο στο Παρίσι ώστε να της κάνει πρόταση γάμου. Όταν όμως βρίσκονται με το τρένο στο τούνελ της Μάγχης, η Γκρέις Λούις, ηγούμενη μιας βαριά οπλισμένης ομάδας εγκληματιών πολέμου, εισβάλουν στο όχημα και πιάνουν ομήρους τους επιβάτες. Εάν δεν ικανοποιηθούν τα οικονομικά τους αιτήματα, η Γκρέις απειλεί ότι θα εκθέσει δημόσια τα άπλυτα της βρετανικής κυβέρνησης αλλά και θα ανατινάξει το τούνελ. Παρότι άοπλος, ο Τομ είναι η μοναδική ελπίδα για τη ζωή της Σόφι και των υπόλοιπων επιβατών.

Ένας μικρός στρατός από καλά εκπαιδευμένους εγκληματίες, με αρχηγό την Γκρέις Λιούις, κάνουν επίθεση σε ένα τρένο κάτω από την Μάγχη.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μάγκνους Μάρτενς, ο σκηνοθέτης της ταινίας, συνεργαζόταν με κάποιον πράκτορα. Αλλά η περίπτωση του Άντι ήταν διαφορετική. Το 2011 διεγνώσθη με λειτουργική ψυχοπάθεια, ύστερα από πειράματα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα αποτελέσματα τον βοήθησαν να κατανοήσει ο, τι γνώριζε για εκείνον διαισθητικά. Το θάρρος του, την αυτοπεποίθηση, την ικανότητά του να διατηρεί την ψυχραιμία του στο πεδίο της μάχης.

O Μάγκνους και ο Άντι έπρεπε να απαντήσουν στο δύσκολο ερώτημα σχετικά με το τι κάνει τη συγκεκριμένη ταινία ξεχωριστή. Από τη μια, το κοινό ξέρει τι πάει να δει, από την άλλη αυτό δεν είναι αρκετό. Ήδη έχουμε δει το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» σε κτίριο, σε αεροπλάνο, σε πλοίο, ακόμα και σε τρένο. Πώς θα μπορούσε αυτή η ταινία να ξεπεράσει τα στάνταρ μιας τυπικής ταινίας δράσης;

Η απάντηση που έδωσαν οι δύο συνεργάτες είναι οι χαρακτήρες. Η ιδιαιτερότητα της ταινίας, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, εντοπίζεται στην ψυχοπάθεια του Τομ, χαρακτηριστικό που μοιράζεται με την Γκρέις και τον πατέρα της, τον Λιούις. Επομένως, όλοι οι χαρακτήρες προσεγγίσθηκαν υπό το φίλτρο της ψυχοπάθειας ή της απουσίας αυτής.

Σχετικά με τους χαρακτήρες
Το να είσαι ένας λειτουργικός ψυχοπαθής αποτελεί προτέρημα στο πεδίο της μάχης, μειονέκτημα στην προσωπική σου ζωή και πρόκληση για κάποιον δημιουργό που θέλει να αφηγηθεί την ιστορία σου. Για παράδειγμα, όλα τα εργαλεία ενός ηθοποιού αχρηστεύονται, αφού ανεξαρτήτως της μεθόδου που χρησιμοποιεί, πρέπει να αποδώσει συναίσθημα. Αλλά ένας λειτουργικός ψυχοπαθής δεν μπορεί να κλάψει, ή καλά καλά να αναγνωρίσει τα συναισθήματα στο πρόσωπα άλλων ανθρώπων. Επομένως, ο Σαμ Χιούαν σύντομα κατάλαβε πως πρέπει να προσεγγίσει το ρόλο διαφορετικά.

Η προθυμία του να αγκαλιάσει την αλήθεια, την αλήθεια του Άντι, έθεσε τις βάσεις για την ερμηνεία του και τον βοήθησε να ξεκλειδώσει τον χαρακτήρα του. Αυτό με τη σειρά του, ξεκλείδωσε και την υπόλοιπη ταινία, θέτοντας τον τόνο ολόκληρης της παραγωγής. 

Οι χαρακτήρες της Γκρέις και του Λιούς βασίζονται στις εμπειρίες που αποκόμισε ο Άντι από το επάγγελμά του. Εκείνοι βλέπουν το ξεκλήρισμα ενός χωριού ως μια «δουλειά», ακριβώς όπως και η κυβέρνηση. Ένα αναγκαίο κακό. Για την ακρίβεια, δεν το θεωρούν καν ως κάτι κακό. Για εκείνους όλοι είναι «παίκτες» σε ένα παιχνίδι σύγκρουσης.