Στο «Ενθύμιον» μεταφερόμαστε στο Γιρομέρι Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα. Μέσα από τον κινηματογραφικό φακό γινόμαστε παρατηρητές της καθημερινότητας και των ανθρώπων αυτού του μικρού χωριού και αναζητούμε τις ρίζες ενός ξεχωριστού εθίμου. Μέσα από τα τραγούδια, τα λόγια και τους ήχους οι λιγοστοί του κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τους θρύλους και να δώσουν συνέχεια στη ζωή ακόμα και μετά το τέλος της. Μια αποτύπωση όχι μόνο εθνογραφική, ενός εθίμου η καταγωγή του οποίου χάνεται στο χρόνο, όπου τα έγχρωμα φιλμ του παρελθόντος σμίγουν με το ασπρόμαυρο παρόν και όπου οι ήχοι του κλαρίνου αντηχούν μέσα από τις πέτρες, τα βουνά, και τα πρόσωπα. Το «Ενθύμιον» είναι μια απόπειρα, αντίθετη στην αδίστακτη ψηφιοποίηση της εποχής μας, να κρατηθεί ζωντανή η αναλογική μνήμη της ελληνικής επαρχίας: ένα ενθύμιο ζωής.