Η Ώρα των Φούρνων είναι ταινία του 1968 σε σκηνοθεσία Octavio Getino και Φερνάντο Σολάνας. Χαρακτηρίστηκε ως "Το πρότυπο του επαναστατικού ακτιβιστικού κινηματογράφου", και ασχολείται με τις πολιτικές του "τριτοκοσμικού στύλ" κινηματογράφου και Λατινο-αμερικανικά μανιφέστα της δεκαετίας του 1960. O τίτλος είναι ένας υπαινιγμός για τις φωτιές που άναψαν οι ιθαγενείς της Αμερικής στις ακτές της Αργεντινής και είδαν οι κονκισταδόροι, και για το απόφθεγμα του Χοσέ Μαρτί που επανέλαβε ο Τσε Γκεβάρα "είναι η ώρα για τους φούρνους, και δεν θα φανεί παρά μόνο φως" (“Es la hora de los hornos y no se ha de ver mas que la luz”.
Ο Φερνάντο Σολάνας γεννήθηκε το 1936 και έχει υπάρξει σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πολιτικός. Το 1968 μαζί με τον Οκτάβιο Γκετίνο, γύρισε στα κρυφά το ντοκιμαντέρ «La Hora de los Hornos», μια ενδελεχή καταγραφή της νεοαποικιοκρατίας και της βίας στην Αργεντινή. Το 1972 γυρίζει την ταινία «Los Hijos de Fierro», ταινία που απαγορεύθηκε στην Αργεντινή επί χούντας. Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1983, ο Σολάνας επέστρεψε στη χώρα. Tο 1988 κερδίζει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες με το «Νότο».