Αθήνα, κάπου βόρεια…
Μια παρέα εφήβων, στην οποία ξεχωρίζει η γοητευτική μορφή της Δωροθέας, θα γίνουν άθελά τους οι πρωταγωνιστές, άλλοι ως θύτες και άλλοι ως θύματα, σ’ ένα επερχόμενο σκηνικό θανάτου.
Ο καταλύτης της ιστορίας έρχεται με το σκίρτημα του έρωτα και παίρνει σάρκα και οστά στη θωριά του Χρήστου, ενός απόμακρου και συνάμα επιβλητικού έφηβου, νεοφερμένου στο αθηναϊκό προάστιο. Σε μικρό χρονικό διάστημα, η ηγετική αυτή μορφή με την ακατανίκητη έλξη θα αποτελέσει τον κεντρικό πυρήνα της παρέας και τον αδιαμφισβήτητο θύτη.

“Ο θάνατος που ονειρεύτηκα” είναι μια ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία διαδραματίστηκαν στην αθήνα τη δεκαετία του ’90.

Οι ήρωες είναι μια ομάδα εφήβων, με σύνηθες παρουσιαστικό, με ομαλό οικογενειακό υπόβαθρο, οι γιοι και οι κόρες της διπλανής πόρτας, οι οποίοι ζουν καθημερινά τις διαψεύσεις της ελληνικής, μεσοαστικής οικογένειας, μιας οικογένειας εγκλωβισμένης σε μια απελπισμένη προσπάθεια εξισορρόπησης, από τη μία της παράδοσης, του καθωσπρεπισμού, της ορθοδοξίας, και από την άλλη του εκσυγχρονισμού, του μοντέρνου, δυτικοποιημένου, αστικού, πλέον, τρόπου ζωής και της πλήρους και ανεξέλεγκτης απελευθέρωσης των νέων τεχνολογιών. Η αποτυχημένη εύρεση equilibrium ανάμεσα σε αυτές τις δύο πλευρές οδηγεί σε ρήξη των προσωπικοτήτων των εφήβων, αλλά και σε ρήξη του θεσμού της ίδιας της οικογένειας. Η έλλειψη ταυτότητας και στόχου γι’ αυτά τα παιδιά τα οδηγεί σε μια αναζήτηση λύτρωσης και αυτοπροσδιορισμού μέσα από άλλα μονοπάτια, μονοπάτια σκότους και φόβου, αλλά και έξαψης και εξουσίας. Στην αναζήτηση αυτή η παρέα των εφήβων έχει καθοδηγητή και ηγήτορα, ένα δεκαοχτάχρονο νεαρό με επιβλητική παρουσία, που μαγνητίζει με το ζωώδες και μυστηριώδες ύφος του. Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί είναι ψυχοναρκωτική, ικανή να εκτρέψει τα πάντα. Η παρέα εισχωρεί σε ένα φαύλο κύκλο εγκλημάτων, παροξυσμού, συγκάλυψης και παράνοιας, όπου το αίμα εκλαμβάνεται ως κάθαρση και οι αποκρυφιστικές τελετές ως ένα είδος μέθεξης σε κάτι το μεταφυσικό, και άρα το ανώτερο, άπιαστο και ελκυστικό. Τα εγκλήματα αποκαλύπτονται, αλλά ο πραγματικός ένοχος και ηθικός αυτουργός είναι τα ίδια τα έφηβα παιδιά ή η υποκρισία μιας κοινωνίας που όχι μόνο εθελοτυφλεί στις πληγές της αλλά τις αφήνει και να κακοφορμίσουν;

Στα γυρίσματα του "θανάτου που ονειρεύτηκα"...
Ένα νεανικό θρίλερ έρχεται το προσεχές φθινόπωρο να προσθέσει εφηβικό πάθος, μεταφυσικές ανησυχίες και μπόλικο αίμα στο θεματικά μονόχνωτο ελληνικό σινεμά. Από το Γιάγκο Αντίοχο

Στρίβοντας στο γνώριμο στενάκι της Αβραμιώτου, πιάστηκα εξ απήνης...Ευχάριστη ατμόσφαιρα, χαμογελαστά πηγαδάκια, μακριά μαλλιά, τατουάζ και κιθάρες είχαν κατακλύσει από νωρίς το απόγευμα τον πολυχώρο "Six D.O.G.S.". Μα, καλά, πού είναι τα σκυθρωπά από την κούραση πρόσωπα, οι φωνές και οι εντάσεις των γυρισμάτων που δεν καταγράφουν ποτέ οι κάμερες;
"Περίεργο δεν είναι; Τα πράγματα κυλάνε καλύτερα απ' ό,τι περίμενα", μου απαντά ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του "Θάνατος που Ονειρεύτηκα", Παναγιώτης Κράββας. Η ιστορία μιλάει για μια παρέα εφήβων που θα γίνουν άθελά τους οι πρωταγωνιστές σ' ένα επερχόμενο σκηνικό θανάτου. Οι απορίες για την πλοκή του νεανικού θρίλερ πολλές, όμως ο Κράββας, σκηνοθέτης μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών όπως το "Singles" και ο "Κόκκινος Κύκλος", δεν υποκύπτει στις πιέσεις μου για περισσότερες λεπτομέρειες. "Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία τρόμου, κάτι μεταξύ "Μπόνι και Κλάιντ" και "Natural Born Killers", ενταγμένη στα ελληνικά δεδομένα". Αυτή κι αν είναι κινηματογραφική σπαζοκεφαλιά...Από μακριά ξεχωρίζω την Τζένη Θεωνά, τη γοητευτική Δωροθέα αυτού του "ρομαντικού παραμυθιού", όπως το χαρακτηρίζει η ίδια. "Το πιο ενδιαφέρον σε αυτή την ταινία είναι ότι μπαίνω σε μια ανεξερεύνητη, σκοτεινή ερμηνευτική περιοχή για μένα", μου λέει με ενθουσιασμό. Ο Νίκος Αγγελής, γνωστή φυσιογνωμία από τα περσινά "Άγρια Παιδιά" του Mega και αξιότιμο μέλος της σκοτεινής νεανική παρέας στο "Θάνατο που Oνειρεύτηκα", δίνει μια καινούργια οπτική για την ταινία, η οποία μιλά σύμφωνα με την άποψή του "για την εφηβική ηλικία, όπου οι αφόρητες πιέσεις που δέχεσαι γεννούν συχνά αντίδραση και τάση προς την παραβατικότητα". Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Γιώργος Σπανιάς (τον είχαμε δει πρόσφατα στον "Γιο του Φύλακα") επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στο "πώς μια κανονική παρέα παιδιών μπορεί να πάρει ένα σκοτεινό μονοπάτι κι ένα παιδί μπορεί να βρει σ' αυτό πράγματα που το έλκουν". Μια μαυροντυμένη κοπέλα με σατέν γκοθ φούστα, η Μυριέλλα Κουρεντή (Μαρία), μία από τις τηλεοπτικές μαθήτριες του "Γ4", μιλά με τα καλύτερα λόγια για το σενάριο που έγραψε ο Παναγιώτης Κράββας βασιζόμενος σε μια ιδέα του Αντώνη Καφετζόπουλου. "Είναι η διαφορετικότητα των χαρακτήρων και οι συνεχείς ανατροπές που κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει". Λίγο πιο δίπλα, στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι του "6 D.O.G.S.", σταθερός τόπος ανάπαυσης και κοινωνικής συναναστροφής των συντελεστών του ελληνικού θρίλερ, βρίσκεται ο πρωταγωνιστής Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο οποίος μαζί με την Τζένη Θεωνά συνθέτουν το "φονικό" κινηματογραφικό ντουέτο του "Θανάτου που Ονειρεύτηκα". "Το ερωτικό στοιχείο είναι κυρίαρχο μέσα στην ταινία, μας λέει και συμπληρώνει: "Όπως και η ροκ μουσική". Την ίδια στιγμή στο ηχητικό backgroung η ηλεκτρισμένη αθηναϊκή μπάντα "Rocking Bones" δεν σταματά να προβάρει το "The Ace of Spades" των Motorhead. "Τελικά, εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα ελληνικό θρίλερ που ροκάρει", σκέφτηκα…


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ … Ακούγεται τρομακτικό, φαντάζει εντυπωσιακό, και έρχεται με την σειρά του να υπάρξει… Να υπάρξει όμως, ως… Τι;
Ως μία πρόταση υπερβατικού τρόμου ανάμεσα σε ήδη κατοχυρωμένες και αποδεκτές συμβάσεις καθωσπρεπισμού;
Ως μία παράλογη κραυγή ανάμεσα σε συγκεκριμένες προθέσεις και καταγεγραμμένες πράξεις ορθολογισμού;
Ως ένα εφιαλτικό λουτρό αίματος που γεννούν αστικές συνθήκες επανάπαυσης και εφησυχασμού;

Τι ακριβώς είναι O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ;

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ είναι, πάνω και πέρα απ’ όλα, μία ασφυκτική ερωτική ιστορία? η ανεξέλεγκτη διαδρομή μέσα στον χρόνο δύο ιδιαίτερων, μοναδικών εφήβων, του Χρήστου και της Δωροθέας…
O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ είναι η δημιουργία ενός αδιέξοδου, ερμητικά κλειστού μικρόκοσμου, δύο ερωτευμένων και η ξέφρενη πορεία του μέσα σ’ ένα καθ’ όλα συμβατό περιβάλλον…
O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ είναι ένα μοναχικό ταξίδι για δύο, δίχως φραγμούς και όρια, πλημμυρισμένο από σκοτάδι και βαμμένο με το πορφυρό χρώμα του αίματος…
O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ είναι μία ελεύθερη πτώση τρόμου, μία ατέλειωτη κάθοδος στον πολυεπίπεδο λαβύρινθο του ανθρώπινου μυαλού…
Στην προέκταση του, το εφιαλτικό αυτό ταξίδι, παίρνει την διάσταση της αιώνιας πάλης του καλού και του κακού, του ηθικού και του ανήθικου, του ιερού και του ανίερου, του φανταστικού και του πραγματικού…
Εκείνο που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει, είναι το γεγονός: την τελετή, τον βιασμό, τον φόνο… Και το γεγονός γεννά ερωτήματα: κατά φύσιν ή καθ’ έξιν; κατά συνθήκη ή από ανάγκη; εν ψυχρώ ή από παρόρμηση;
Οι απαντήσεις δεν θα δοθούν…
Γιατί το γεγονός είναι το αποτέλεσμα και όχι το αίτιο…
Γιατί τα πιθανολογούμενα αίτια – ο έρωτας, η επιλογή και η απόρριψη, η ανθρώπινη υπέρβαση, η μεταφυσική αγωνία, ο φόβος και ο εξαγνισμός του θανάτου – αποτελούν από μόνα τους, αιώνια, βασανιστικά ερωτήματα…
O ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ θα καταγράψει και δεν θα απαντήσει? γιατί δεν απαντάς μία ερώτηση με μία άλλη…
[[page_break]]
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΤΖΕΝΗ ΘΕΩΝΑ - ΔΩΡΟΘΕΑ

Η Δωροθέα είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα, μαθήτρια λυκείου, ζει σε ένα προάστιο, με την παρέα της, τους συμμαθητές της. Παρόλα αυτά έχουμε την αίσθηση πως νιώθει κάπως εγκλωβισμένη στη ζωή της, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας... μια κατεξοχήν περίοδος αναζήτησης και σύγκρουσης. Κάπου εκεί έρχεται ένας καινούργιος μαθητής στο σχολείο, ο Χρήστος, ο οποίος και γίνεται πόλος έλξης της παρέας. Έχει ισχυρή προσωπικότητα, έναν έντονο μαγνητισμό, οπότε τα παιδιά συσπειρώνονται γύρω του. Κατά τη διάρκεια της ταινίας θα δούμε ένα χαμηλών τόνων κορίτσι με αφορμή τον έρωτα της για τον Ανδρέα, να μεταμορφώνεται και να τον ακλουθεί σε ακραίες συμπεριφορές. Ως ρόλος, ήταν μια ενδιαφέρουσα διαδρομή… η μεταμόρφωση που συμβαίνει καμιά φορά στους ανθρώπους όταν ερωτεύονται, ιδίως σε τόσο νεαρή ηλικία.
Η ταινία σήμαινε για μένα πολλά πράγματα... στην αρχή ήταν πρόκληση, στην πορεία η χαρά μου μεγάλωσε, όταν είδα πως εξελίχθηκε η συνεργασία με τον σκηνοθέτη, το συνεργείο και τους ηθοποιούς. Ήμασταν όλοι μας αρκετά νέοι, ήταν πρωτόγνωρο να συναντιέσαι με ανθρώπους που έχουν την ίδια όρεξη και ενέργεια. Πλέον ανυπομονώ να δω την ταινία να βγαίνει στις αίθουσες και να βρει το δρόμο της.
Αγαπημένη μου σκηνή στην ταινία είναι η σκηνή που η Δωροθέα γνωρίζεται με τον Χρήστο. Ήταν μια πολύ ζεστή και συναισθηματική σκηνή. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ταινία, είναι ένα σημείο φωτεινό, η πρώτη σπίθα ανάμεσα τους.
Ξέρω ότι είναι μια ακραία ταινία... και εμένα μου προκαλεί αντιφατικά συναισθήματα. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να προβλέψω την υποδοχή της. Πάντως, αν υποθέσουμε πως οι ελληνικές ταινίες είναι κυρίως κωμωδίες ή κομεντί, σίγουρα αποτελεί μια διαφορετική φωνή και πρόταση.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΧΡΗΣΤΟΣ

Ο Χρήστος είναι μια μορφή που εμφανίζεται στο προάστιο που διαδραματίζεται η ιστορία, χωρίς να ξέρουμε στοιχεία για το παρελθόν του. Είναι μια δύναμη η οποία έρχεται, προσωποποιείται σε αυτό τον άνθρωπο που βλέπουμε στην ταινία, μια δύναμη που προσπαθεί να εισχωρήσει στις καρδίες και στα μυαλά των παιδιών που κάνει παρέα. Με γοήτευσε η σκοτεινή πλευρά του, δεν είχα ξαναδοκιμαστεί σε αντίστοιχο ρόλο στο παρελθόν.
«Ο Θάνατος Που Ονειρεύτηκα» είναι ένα τρομακτικό, σκοτεινό παραμύθι, ποτισμένο με πολύ ρομαντισμό. Είναι μια ιστορία που κινείται σε φαντασιακό επίπεδο.
Πιστεύω πως είναι ένα τολμηρό βήμα για το ελληνικό σινεμά σε αυτό το είδος κινηματογράφου. Αυτό που δε θα μπορεί κάποιος να αρνηθεί βλέποντας την ταινία, είναι ότι πρόκειται για μια ταινία-εμπειρία. Έχει σκηνές που δεν γίνεται να σε αφήσουν αδιάφορο ως θεατή.
Διασκέδασα πολύ στις σκηνές που είχαμε όλοι μαζί, όπως και στις σκηνές με την Δωροθέα. Οι σκηνές των φόνων ήταν για μένα πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήταν ωραία η αυτοσχεδιαστική κατάσταση που επικρατούσε, πολύ υποβλητική… μια κρυφή συνεννόηση και συνεργασία όλων μας. Γενικά πάντως, δεν αντιμετωπίσαμε δυσκολίες στο γύρισμα… ίσως κάπως μας δυσκόλεψε ένα από τα τελευταία γυρίσματα, αυτό στο Six D.O.G.S. Έπρεπε να υποδυθούμε ότι υπήρχε μουσική και να μιλούμε δυνατά.
Νομίζω πως είναι μια ταινία που θα μπορούσαν να πάνε πολλά πράγματα άσχημα και δεν πήγαν. Υπήρχαν δυσκολίες, κυρίως σε τεχνικά θέματα, κάναμε πολλά εξωτερικά γυρίσματα, γυρίσματα σε χαλάσματα, γκρεμούς, αλλά δεν δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα. Μου άρεσαν πολύ τα ειδικά εφέ, ήταν κάτι που το συναντούσα στη δουλειά μου πρώτη φορά.
Η συνεργασία με όλα τα παιδιά πολύ καλή, από την αρχή. Υπήρχε μια αύρα σύμπνοιας και αλληλοβοήθειας σε αυτό που καλούμαστε να κάνουμε.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ - ΠΑΥΛΟΣ

Ο Παύλος είναι η προσωπικότητα της παρέας με την μεγαλύτερη εσωστρέφεια... υπάρχει σε όλες τις παρέες, ο χαρακτήρας με την μικρότερη δυναμική. Ίσως είναι και ο πιο μυστήριος για μένα. Έχει μια ενέργεια που αρχίζει να διοχετεύεται, γίνεται πιο ξεκάθαρη στην πορεία της ταινίας και της ιστορίας.
«Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα» είναι μια κοινωνική ιστορία, με μια παρέα παιδιών σε ένα απομακρυσμένο προάστιο, με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό πάνω τους... την προσπάθεια να υπάρξουν μέσα σε αυτό, να ανακαλύψουν την ταυτότητα τους, την καταπίεση που τους ασκείται. Μου άρεσε γιατί αισθανόμουν πως η ιστορία έχει τη δυνατότητα να πει πράγματα που θα ενοχλήσουν λιγάκι. Όσον αφορά το ρόλο μου, είχε ένα ενδιαφέρον ο τρόπος που αυτός ο χαρακτήρας προσπαθεί να υπάρξει μέσα σε ένα πλαίσιο, στο οποίο σου ζητούνται άλλα πράγματα, πρέπει να είσαι και να φαίνεσαι αλλιώς. Ο Παύλος σαν χαρακτήρας είναι πάντα περιθωριοποιημένος, κανείς δεν θέλει να τον κάνει παρέα, δεν είναι αυτό που λέμε, η χαρά της παρέας. Ο τρόπος που λειτουργεί σε σχέση με τους υπόλοιπους, που προσπαθεί να βρει τον χώρο του μέσα σε μια παρέα, οι πράξεις του που γίνονται όλο και πιο παράξενες, ήταν ένα ενδιαφέρον στοιχείο για μένα.

ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ - ΜΥΡΤΩ

Η Μυρτώ είναι μια έφηβη, πράγμα που την κάνει πολύ αυθόρμητη και αληθινή, όπως όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ταυτόχρονα, νιώθει μια βαθιά ανάγκη να ανήκει κάπου. Γι αυτό και θεωρεί τόσο σημαντική την παρέα της… είναι διατεθειμένη να κάνει πολλά πράγματα για να υπάρξει μέσα σε αυτή.
Μου άρεσε η ιστορία, η τόλμη του σεναρίου... μια ρομαντική ιστορία τρόμου, ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο. Αυτά τα στοιχεία μπερδεύονται, μπλέκονται... δεν ξέρεις αν είναι παραμύθι ή πολύ δυνατό θρίλερ.
Η ταινία ήταν μια ωραία διαδικασία, σαν ταξίδι, με πολύ ωραίους ανθρώπους. Ο Παναγιώτης δημιούργησε ένα κλίμα έμπνευσης και ασφάλειας, ένα πολύ δημιουργικό κλίμα, όπου μπορούσες να ρισκάρεις και να πεις τις ιδέες σου. Ο καθένας μας υπήρχε πολύ διαφορετικά και πολύ ουσιαστικά σε όλο αυτό.
«Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα» είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση, μια πρόταση με ρίσκο, με σεβασμό στους ανθρώπους που ενεπλάκησαν σε αυτό, στην ίδια την ιστορία και τους ανθρώπους. Αντιμετωπίζει ένα πολύ δύσκολο θέμα, με μια αλήθεια και ένα στοιχείο παραμυθιού. Είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει συμβεί παντού, με εφήβους οποιαδήποτε χώρας και κουλτούρας, μια παγκόσμια ιστορία. Θα συζητηθεί...

ΜΥΡΙΕΛΛΑ ΚΟΥΡΕΝΤΗ - ΜΑΡΙΑ

Η Μαρία είναι ο πρώτος κινηματογραφικός μου ρόλος. Και μόνο γι αυτό την αγαπάω πολύ. Γενικότερα είναι ένα παιδί που της αρέσει να κερδίζει την προσοχή της παρέας, να προκαλεί θετικά ή αρνητικά τους φίλους της. Γενικά έχει μια αλλόκοτη συμπεριφορά... πολύ συνηθισμένη για ένα παιδί της ηλικίας.
«Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα» είναι για μένα μια ταινία αρκετά ποιητική. Ο ρομαντισμός που έχει σε σχέση με το σκοτάδι του θανάτου είναι από μόνο του ποιητικό. Νομίζω θα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, ελπίζω όχι αρνητικές.
Όταν μου προτάθηκε η Μαρία, σκέφτηκα πως δεν είχα λόγο να πω όχι.... το αντίθετο. Η Μαρία, σαν χαρακτήρας, συσχετίζεται άμεσα, αλλά και έμμεσα με την εξέλιξη της ιστορίας. Προσωπικά μου αρέσουν οι χαρακτήρες μιας ταινίας που δεν ξέρουμε το τέλος τους, μέχρι την ώρα που το βλέπουμε στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ο Παναγιώτης (Κράββας) μου έβγαλε εμπιστοσύνη και σιγουριά σε αυτό που πήγαινε να κάνει. Μου έδωσε να καταλάβω ότι το αγαπάει και πιστεύει σε αυτό. Ήταν σημαντική η παρουσία του για να πω ναι στην ταινία.
Δυσκολίες σίγουρα υπήρξαν. Αλλά ήταν ομαδικό το κλίμα, οπότε δουλέψαμε ώστε όλα να πάνε καλά. Ταινίες που να μιλάνε για τον έρωτα και τον θάνατο δεν έχουμε δει στην Ελλάδα. Γι αυτό και νομίζω πως η ταινία έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό. Όχι μόνο γιατί θα δούμε σκληρές σκηνές όπου το αίμα και η βία δεν είναι ωραιοποιημένα. Αλλά γιατί το πάντρεμα που κάνει ο Παναγιώτης είναι πρωτότυπο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ - ΝΙΚΟΣ

Ο Νίκος είναι το καλό παιδί της παρέας, το τακτικό παιδί... αυτός που θεωρητικά, αν όλα πήγαιναν καλά, θα ήταν ο επιτυχημένος. Είναι ένα παιδί που έχει καταλάβει πώς όλη αυτή την ενέργεια που κρύβει μέσα του δεν μπορεί να την εκτονώσει μέσα από το σχολείο ή την οικογένεια.
Η ταινία του Παναγιώτη είναι μια εναλλακτική πρόταση πάνω στο τι σημαίνει ελληνικό σινεμά σήμερα. Πριν διαβάσω το σενάριο βρέθηκα για καφέ μαζί του. Είχα ήδη αποφασίσει πως όχι μόνο θα συμμετείχα στην ταινία, αλλά ακόμα κι αν δεν με ήθελε ως ηθοποιό, θα έπαιρνα μέρος, ως βοηθός, τεχνικός, οτιδήποτε.
Παρότι ήταν πολύ περίεργη σκηνή, θεωρώ ότι η σκηνή στην σπηλιά, η τελετή, ήταν από τα ωραιότερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου, όχι μόνο επαγγελματικά… αλλά μια από τις πιο ωραίες συνευρέσεις γενικά… η ενέργεια η άνεση, το πόσο ανοιχτοί ήμασταν σε μια φαινομενικά δύσκολη στιγμή. Μπήκαμε στους ρόλους χωρίς να ντρεπόμαστε, αφεθήκαμε στον χώρο, στον Παναγιώτη και όλα κύλησαν πολύ καλά. Δέθηκα με την ταινία, ήταν από τις λίγες φορές που ήθελα να είμαι στο γύρισμα.
Η ταινία ξεχωρίζει για την αισθητική της, τον τρόπο που είναι όλα φωτισμένα και καδραρισμένα, τις επιλογές των τόπων, τις ερμηνείες των ηθοποιών... σίγουρα θα τσιγκλήσει και θα ιντριγκάρει τον κόσμο, καθότι είναι μια ταινία που καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα, τον σατανισμό. Δυστυχώς, είναι κάτι που συμβαίνει γύρω μας και νομίζω πως αν θέλουμε να μιλήσουμε γι αυτό, πρέπει να το αγγίξουμε, να το ψηλαφίσουμε, να δούμε τι συμβαίνει, να μιλήσουμε ανοιχτά.
«Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα συνεχίζει νομίζω μια νέα αισθητική που βλέπουμε στον κινηματογραφικό χώρο, μια πορεία που έρχεται μέσα από νέους ανθρώπους. Το είδαμε πέρυσι με ορισμένες ταινίες… και πρέπει να το υποστηρίξουμε, για να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο και να οδηγηθούμε σε μια νέα γενιά κινηματογραφιστών.
[[page_break]]
Αθηνόραμα, 29 Απριλίου - 5 Μαΐου '10 περίοδος Β' # 520
(και στην ιστοσελίδα του περιοδικού)

Παναγιώτης Κράββας – Σκηνοθέτης

«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ είναι ένα έγχρωμο ταξίδι μιας παρέας νεαρών παιδιών σ’ έναν ασπρόμαυρο, ερμητικά κλειστό κόσμο. μια σπαρακτική κραυγή ύπαρξης, μία απέλπιδα προσπάθεια για μία άλλη ζωή… Πέρα και πάνω απ’ όλα όμως, είναι ένα γοτθικό ταξίδι ρομαντικού τρόμου προς το απόλυτο και το ανέφικτο. μία ιστορία για τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο, βαμμένη με αίμα και ποτισμένη με δάκρυα.»

Τζένη Θεωνά – Πρωταγωνίστρια

«Η ταινία που γυρίζουμε έχει ένα θέμα που διαφέρει από τα συνηθισμένα θέματα των ελληνικών ταινιών. Θεωρώ ότι θα είναι κάτι καινούργιο. Έχω εμπιστοσύνη στον Παναγιώτη και στα άλλα παιδιά και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει πλήρως την προσπάθειά μας.»

Ανδρέας Κωνσταντίνου – Πρωταγωνιστής

«Το θεώρησα πολύ μεγάλη πρόκληση και με γοήτευσε ο ρόλος του Χρήστου. Αυτός ο ρόλος, αλλά και η ιστορία, έτσι όπως την άκουσα αρχικά από τον Παναγιώτη, μου πάει γιατί μ’ αρέσει αυτή η αισθητική και δεν είχα δοκιμαστεί σε κάτι τέτοιο. Όσο για το θέμα, σαφώς και με γοήτευσε. Ήταν ένα κίνητρο για μένα να κάνω την ταινία.»


Επίσημη πρεμιέρα...

Τρίτη 23 Νοεμβρίου, Village Cinemas στο The Mall Athens… οι πρωταγωνιστές της ταινίας O Θάνατος Που Ονειρεύτηκα, Τζένη Θεωνά, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Νικόλας Αγγελής, Λένα Παπαληγούρα, Γιώργος Σπάνιας, ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Κράββας, η Yvone Roman Films και η Village υποδέχτηκαν τους καλεσμένους τους, στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Ο Θάνατος Που Ονειρεύτηκα».