Αναζήτηση
Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους των κινηματογραφικών παραγωγών που φέρουν την υπογραφή της Village Productions είναι η ικανοποίηση του κοινού. Αυτό σε συνδυασμό με την ανάγκη να δημιουργηθεί μία ταινία που να εμπεριέχει το ελληνικό στοιχείο και να προκαλεί το γέλιο, οδήγησαν στην απόφαση της Village Productions να γυρίσει την ταινία ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ... ΖΩΗΣ.
Το σενάριο του Νίκου Ζαπατίνα, που προτάθηκε στη Village Productions το Μάρτιο του 2007, ήταν ο καταλύτης για το ξεκίνημα αυτής της νέας ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Το σενάριο διαβάστηκε από τους ανθρώπους της εταιρείας, και έγιναν μόνο κάποιες πολύ μικρές αλλαγές, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι σημαντικό. Πρωταρχικός σκοπός όλων μας ήταν να γίνει μία κωμωδία που να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, με έντονο το ελληνικό στοιχείο, το καλοκαίρι, τη θάλασσα, το χιούμορ και την ατμόσφαιρα ενός ελληνικού νησιού.
Η μακρόχρονη σχέση και η εμπειρία του ομίλου Village Roadshow με το ελληνικό κοινό, έχει αποδείξει ότι οι ταινίες που διαθέτουν τα παραπάνω στοιχεία και που μπορούν να πιάσουν το σφυγμό της ελληνικής πραγματικότητας «αγκαλιάζονται» από τους θεατές. O Πρόεδρος της Village Productions και παραγωγός της ταινίας, κ. Χάρης Αντωνόπουλος, δηλώνει σχετικά, «Βασικός στόχος του ομίλου είναι να βρίσκεται πάντα κοντά στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Με αυτήν τη λογική, αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε το project ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ…ΖΩΗΣ, συνειδητοποιώντας ότι διαθέτει όλα τα απαραίτητα συστατικά, με κυρίαρχο το κωμικό στοιχείο. Μία ταινία απλή και διασκεδαστική, όπως ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ...ΖΩΗΣ είναι σίγουρο ότι θα αγαπηθεί από το ευρύ κοινό.»
Η Σίφνος, ένα τόσο όμορφο νησί, στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον Νίκο Ζαπατίνα. Όπως αναφέρει κι ο ίδιος χαριτολογώντας, «Έγραψα μία κωμωδία, της οποίας η δράση εκτυλίσσεται σε ένα νησί, ώστε να συνδυάσω το τερπνό μετά του ωφελίμου.» Όσο για την επιλογή του είδους (κωμωδία), σημειώνει, «Όσες φορές και αν κάθισα να γράψω ένα σενάριο για ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα, δεν μου έβγαινε. Το κωμικό στοιχείο είναι συνεχώς στο μυαλό μου και στο τέλος κυριαρχεί. Θα μου πείτε, η ζωή μας δεν έχει χιούμορ; Πάρα πολύ! Και αλίμονο σε αυτόν που δεν μπορεί να το εισπράξει. Έτσι λοιπόν γράφτηκε το σενάριο «Το φιλί της...Ζωής», μία ερωτική κωμωδία μυστηρίου, όπου η κωμωδία υπερισχύει.»
Για τη διανομή των ρόλων, η ομάδα της παραγωγής είδε πολλούς και ταλαντούχους ηθοποιούς. Το ζήτημα όμως δεν ήταν μόνο να είναι καλοί, αλλά να βρίσκονται κοντά στους ήρωες του σεναρίου και να υπάρχει χημεία μεταξύ τους. Η επιλογή που έγινε ήταν εξαιρετική και αυτό επιβεβαιώνεται και από το τελικό αποτέλεσμα.
Οι πρόβες κράτησαν δύο περίπου μήνες και έγιναν στο χώρο της εταιρίας Black Orange, της εταιρείας που ανέλαβε την Εκτέλεση Παραγωγής της ταινίας. Όπως σημειώνει ο Νίκος Ζαπατίνας, «Σ’ ότι αφορά στους ηθοποιούς, στην αρχή συνήθως τα περιμένεις όλα έτοιμα και κινδυνεύεις να απογοητευτείς, βλέποντας ότι δεν μπορεί να μην είσαι κοντά σ’ αυτό που αρχικά οραματίστηκες. Όμως, οι κατάλληλες σκηνοθετικές κατευθύνσεις, σε συνδυασμό με το ταλέντο και την παιδεία των ηθοποιών, μπορούν να οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.» Ο Νίκος Ζαπατίνας έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να επικοινωνεί με τους ηθοποιούς.
Ξέρει να βρίσκει την κατεύθυνση των ρόλων σε συνδυασμό με τις δυνατότητες των ηθοποιών, αλλά κυρίως να εκμεταλλεύεται τα δυνατά τους σημεία. Η Κατερίνα Παπουτσάκη σχολιάζει σχετικά, «Ο Νίκος Ζαπατίνας ήταν ευαίσθητος, γλυκός και τρυφερός, γνήσια επικοινωνιακός. Ήξερε να τηρεί τις ισορροπίες, είχε πάντα ένα καλό λόγο για όλους, διοχετεύοντας ένα υπέροχο κλίμα σε όλους τους συντελεστές της ταινίας.» Αλλά και ο Λαέρτης Μαλκότσης, που είχε ξανασυνεργαστεί με τη Village Productions για την ταινία ALTER EGO, δήλωσε για τον Νίκο Ζαπατίνα, «είναι ένας σπάνιος, ευγενής, ήρεμος και πολιτισμένος άνθρωπος. Ένας πραγματικός κύριος, που του χρωστάω πολλά.»
Οι βασικοί ηθοποιοί επιλέχτηκαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Η Κατερίνα Παπουτσάκη, πέρα από το γεγονός ότι είναι μία αδιαμφισβήτητα γοητευτική παρουσία , επιλέχτηκε για την ερμηνεία και τη σκηνική της παρουσία, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αυτός ο ρόλος είναι κόντρα σε ό,τι έχει κάνει μέχρι στιγμής. Ο Λαέρτης Μαλκότσης, μετά την ιδιαίτερα επιτυχημένη συνεργασία του με τη Village Productions για το ALTER EGO, ενσάρκωσε τον Πασχάλη, ένα ρόλο πολύ απαιτητικό και κατάφερε να «χτίσει» με την ερμηνεία του έναν χαρακτήρα συμπαθή, κωμικό που στο τέλος της ταινίας κάνει τόσο την Κατερίνα Παπουτσάκη, όσο και τους θεατές να συμπάσχουν μαζί του και, να τον δουν γοητευτικό, έως και ερωτεύσιμο!
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης λέει για τις δύο βασικές του πρωταγωνίστριες την Κατερίνα Παπουτσάκη και την Ζέτα Δούκα, ότι ήταν από την αρχή, αλλά και σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, «γλυκύτατες, ευχάριστες, συνεργάσιμες, αποτελεσματικές και ακούραστες.» Για τον Λαέρτη Μαλκότση ότι «ήταν πάντα διακριτικός, αλλά κατόρθωσε να μας εντυπωσιάσει, όχι μόνο με την απόδοση που είχε στην ταινία (είναι ο κωμικός της γενιάς του!), αλλά και με τις μοναδικές του μιμήσεις στα μικρά διαλείμματα.» Όσο για τον Θέμο Αναστασιάδη, η στενή συνεργασία του με τον όμιλο Village Roadshow ήταν και η αφορμή για να του γίνει η πρόταση να συμμετάσχει στην ταινία. Η παρουσία του Νίκου Ζαπατίνα στο σκηνοθετικό τιμόνι, ήταν ένας ακόμα λόγος που συνέβαλε στη θετική του απάντηση, σε αυτήν τη νέα για αυτόν πρόκληση.
Ο Νίκος Ζαπατίνας συμπληρώνει σχετικά, «Ο Θέμος ήταν η μεγάλη έκπληξη! Όσοι νόμιζαν ότι θα είχαμε να κάνουμε με έναν δύσκολο αστέρα της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίας, διαψεύστηκαν. Ήταν πειθαρχημένος, υπομονετικός, φιλικότατος και αποτελεσματικός. ?ντεξε τις αλλεπάλληλες πρόβες, τις υψηλές θερμοκρασίες και κυρίως…το απάνθρωπο πρωινό ξύπνημα! Ο Θέμος μπήκε σ’ ένα νέο και άγνωστο γι’ αυτόν χώρο και τον σεβάστηκε. Αυτό δείχνει παιδεία και υψηλή νοημοσύνη.» Ο Σάκης Μπουλάς και ο Γιάννης Ζουγανέλης, οι δύο guest star της ταινίας, ήταν αδιαμφισβήτητα η καλύτερη επιλογή για να τονιστεί το κωμικό στοιχείο της ταινίας. Είναι και οι δύο πολύ χαρακτηριστικές φάτσες, ιδιαίτερα αγαπητές στο ευρύ κοινό και έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους, ώστε τα γυρίσματα να γίνουν πιο ευχάριστα για όλους.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο στη Σίφνο. Ο σκηνοθέτης της ταινίας σχολιάζει σχετικά, «αν εξαιρέσει κανείς τις φορές που έπρεπε να γίνει γύρισμα κάτω από 50 βαθμούς θερμοκρασία, οι συνθήκες εργασίας ήταν άριστες και από πλευρά οργάνωσης παραγωγής και περιβάλλοντος, τόσο φυσικού, όσο και ανθρώπινου.»
Από την πλευρά της παραγωγής ήταν όλα οργανωμένα από πολύ καιρό πριν, με κάθε λεπτομέρεια. Το ρεπεράζ είχε ξεκινήσει τρεις μήνες πριν επισκεφτεί η ομάδα του Φιλιού της…Ζωής τη Σίφνο. Η Village Productions προσπαθεί πάντα να βρίσκει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ποιότητα και το κόστος μίας παραγωγής, με στόχο το τελικό αποτέλεσμα να ικανοποιεί το κοινό. Παράλληλα, η εμπειρία της, της έχει αποδείξει ότι όταν οι συντελεστές και οι ηθοποιοί μίας ταινίας είναι ικανοποιημένοι από το επίπεδο της παραγωγής, αυτό περνά και στη μεγάλη οθόνη.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος της Village Productions και παραγωγός της ταινίας, κ. Χάρης Αντωνόπουλος αναφέρει, «Μία εταιρεία παραγωγής, πρέπει να βρίσκεται πάντα στο πλευρό των συντελεστών και των ηθοποιών μίας ταινίας, με στόχο να μη λείψει τίποτα από όσα έχουν κριθεί ότι είναι αναγκαία για την υλοποίηση του project. Και στο ΦΙΛΙ ΤΗΣ... ΖΩΗΣ, θεωρώ ότι ικανοποιήσαμε στο έπακρο αυτήν την προϋπόθεση.» Η Λίλυ Παπαδοπούλου, παραγωγός της ταινίας και Γενική Διευθύντρια της Village Productions, δηλώνει σχετικά, «Θέλουμε και μας ενδιαφέρει να υπάρχει ένα ζεστό και φιλικό κλίμα κατά τη διάρκεια μίας παραγωγής, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν θα ακολουθήσουμε τις αυστηρές προδιαγραφές που έχουν τεθεί εξαρχής και πρέπει να τηρούνται προκειμένου μία ταινία να ικανοποιεί όλες τις πλευρές, το κοινό, την παραγωγή και τους συντελεστές. Αυτό το ζήσαμε και σε αυτήν την ταινία και είμαι σίγουρη ότι θα το νιώσουν και όσοι δουν ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ... ΖΩΗΣ.»
Για τον Steven Priovolo, διευθυντή φωτογραφίας, που έχει την έδρα του στο Λονδίνο, ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ…ΖΩΗΣ ήταν η πρώτη του δουλειά στην Ελλάδα. Είχε δουλέψει τα τελευταία έντεκα χρόνια στο εξωτερικό και όπως λέει, «ήταν μεγάλη μου τιμή στην πρώτη δουλειά που έκανα στην Ελλάδα να δουλέψω μ’ ένα σκηνοθέτη σαν το Νίκο και με παραγωγό τη Village Productions. Είχαμε μαζί μας στην Σίφνο κατά την άποψή μου, την πιο έμπειρη κινηματογραφική ομάδα στην Ελλάδα, και από το εξωτερικό ένα από τα καλύτερα σετ κάμερας και φακών στην παγκόσμια αγορά, τα οποία δεν υπάρχουν καν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα!»;
Μετά το τέλος των γυρισμάτων, το συνεργείο και οι συντελεστές της ταινίας είχαν γίνει όλοι μια μεγάλη παρέα. Μετά από 5 εβδομάδες ασταμάτητης δουλειάς, κανείς δεν ήθελε να φύγει. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Ζαπατίνας, «Έπεσε μελαγχολία. Μέχρι και κλάματα είδαμε! Περάσαμε ωραία και ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα με ακρίβεια, αφήνοντας την αίσθηση ότι κάτι πολύ καλό είχε γίνει. Υποσχέθηκα σε όλους, ότι θα ξαναγράψω σενάριο…για Ελληνικό νησί!»
Η Ζέτα Δούκα λέει σχετικά, «Υπήρχαν στιγμές που ήταν πραγματικά μαγικές, όπως το τελευταίο γύρισμα στο σπίτι. Εκείνο το βράδυ είχε πανσέληνο και η θέα της θάλασσας που καθρέφτιζε το φεγγάρι από το αίθριο του σπιτιού ήταν απερίγραπτη. Όταν τελείωσε το γύρισμα καθίσαμε όλοι σχεδόν και το χαζεύαμε με δάκρυα στα μάτια. Ήταν δυο μέρες πριν τη λήξη των γυρισμάτων και η ατμόσφαιρα είχε ήδη αρχίσει να γίνεται φορτισμένη συγκινησιακά. Η Σίφνος δε θα είναι ποτέ ξανά απλώς ένα όμορφο κυκλαδίτικο νησί για κανέναν μας. Θα είναι κάτι σαν “σπίτι” μας, ένα κομμάτι λαμπερό σαν ζαφείρι που θα έχουμε για πάντα μέσα μας.»
Η Κατερίνα Παπουτσάκη κάνει μνεία και στις τοπικές πεντανόστιμες λιχουδιές που είχαν την ευκαιρία να γευτούν στη Σίφνο. Όπως λέει, «ήταν πραγματικά το καλύτερο φαγητό, από όλες τις δουλειές που έχω κάνει μέχρι τώρα!»
Για τον Steven Priovolo, τα γυρίσματα στη Σίφνο ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. «Εκπληκτικά τοπία, συνεχόμενος ήλιος, έντονη ζέστη και στο τέλος κάθε μέρας...γιόγκα στην παραλία με τα παιδιά από το συνεργείο – με τον ήλιο να δύει πάνω στο απέραντο γαλάζιο και με τον καλύτερο και πιο καλόκαρδο δάσκαλο σε όλο το Αιγαίο, τον Τζίμη μας! Τί άλλο να ζητήσει κανείς;»
Υπήρξαν ασφαλώς και κάποιες μικρές αναποδιές, αλλά και αυτές αντιμετωπίστηκαν με πολύ ανθρωπιά, χιούμορ και αποτελεσματικό τρόπο. Η Ζέτα Δούκα λέει, «Θυμάμαι τις μέρες του μεγάλου καύσωνα που μετά βίας μπορούσε κάποιος να αναπνεύσει - πόσο μάλλον να κάνει γύρισμα 12 ώρες κάτω από τον ήλιο. Μοιραζόμασταν κοκτέιλ βιταμινών και πιτσιλούσαμε ο ένας τον άλλο με παγωμένο νερό. Ο Θέμος ήταν μονίμως με ένα σομπρέρο και ο Λαέρτης με μια ομπρέλα που του κρατούσε η Εύη (μακιγιέζ) ή ο Χρόνης… μιας κι έπρεπε να κρατήσει και το ρεκόρ μαυρίσματος!»
Όπως λέει ο σκηνογράφος της ταινίας Κώστας Μαρκής, «οι ήρωες της ταινίας είναι εύποροι, καλόγουστοι και κοσμοπολίτες, διαμορφώνοντας ένα σύνθετο και ενδιαφέρον τοπίο χαρακτήρων και μία σαφή γραμμή που έπρεπε να υπηρετηθεί σκηνογραφικά.»
Τα περισσότερα γυρίσματα έγιναν σε ένα υπέροχο σπίτι με μαγευτική θέα προς την Χρυσοπηγή. Ο κύριος χώρος, έπρεπε άμεσα να μετατραπεί σε ένα μεγάλο πλατό για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Με την πολύτιμη βοήθεια άξιων συνεργατών το δύσκολο έργο της «μεταμόρφωσης» επιτεύχθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Χτίστηκαν πάνω από 100 τμ. ξύλινα πατάρια και σκεπάστηκαν με πέργκολες. Τοποθετήθηκαν σχεδόν 300 νέα δέντρα και φυτά που έκαναν το κήπο να ανθίσει, ενώ μεταφέρθηκαν από την Αθήνα 6 τόνοι λευκής πέτρας που χρησιμοποιήθηκαν για την διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου. Εξίσου πολλές ήταν οι μετατροπές και στο εσωτερικό του σπιτιού. Επιλέχθηκαν καθαρές γραμμές, οι χώροι ντύθηκαν με έπιπλα και αντικείμενα από σύγχρονους designers και συνοδεύτηκαν από μοντέρνα έργα τέχνης για να ενισχύσουν μια ατμόσφαιρα εκλεπτυσμένης απλότητας που ήταν το ζητούμενο. Ο Κώστας Μαρκής προσθέτει ωστόσο ότι «αποφύγαμε στυλιζαρισμένες ελληνικές γραφικότητες, κάτι που θα έκαναν σίγουρα και οι ήρωες μας.»
Τα γυρίσματα έκρυβαν πολλές εκπλήξεις, καθώς το συνεργείο είχε να «παλέψει» με τις ιδιαίτερα καυτές καιρικές συνθήκες, κάτι που έκανε τα ξύλα να τρίζουν και τα φυτά να μαραίνονται. Σχετικά με τα κοστούμια της ταινίας, η παραγωγή αποφάσισε να αναθέσει αυτό το κομμάτι σε ένα δίδυμο νέων σχεδιαστών που όμως έχουν καταφέρει να κερδίσουν την αναγνώριση για τη δουλειά τους και την αυθεντικότητά τους, τους MI-RO. Όπως λένε και οι ίδιοι, «Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς. Είχε βέβαια πολύ άγχος αλλά ήταν δημιουργικό, γιατί η διαμόρφωση στυλ σε χαρακτήρα που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά μόνο σε χαρτί, μόνο ως δημιουργία μπορεί να χαρακτηριστεί.» Οι δύο σχεδιαστές προσπάθησαν να περάσουν στη μεγάλη οθόνη την αίσθηση ότι η ταινία αυτή δεν έχει εποχή, καθώς παρόλο που τα γυρίσματα έγιναν καλοκαίρι, η πρώτη προβολή της ταινίας θα γινόταν χειμώνα. Οπότε, ενδυματολογικά, στόχος τους ήταν ο θεατής να έχει την αίσθηση καλοκαιριού, χωρίς να τον ξενίζει όμως και αυτό που βλέπει.
Ειδικότερα για το στιλ των πρωταγωνιστριών σημειώνουν, «το ‘στοίχημα’ ήταν η Κατερίνα Παπουτσάκη. Πως το καλό και όμορφο κορίτσι, που είναι η Κατερίνα, να μεταμορφωθεί σε πληρωμένη δολοφόνο και δυναμική γυναίκα, χωρίς όμως να χάσει τη φρεσκάδα και τα sexy στοιχεία που έχει. Στη Ζέτα Δούκα δεν ήταν πολύ σύνθετα τα πράγματα γιατί δεν ήταν τόσο κόντρα ο ρόλος. Έχει ένα δυναμικό στυλ, ως προσωπικότητα, οπότε η δική μας δουλειά ήταν να εντάξουμε αυτό το στυλ σε μια πλούσια και ελαφρώς αδίστακτη γυναίκα.»
Η υπεύθυνη μακιγιάζ της ταινίας, Εύη Ζαφειροπούλου, προσπάθησε να συμπλεύσει με την καλοκαιρινή αίσθηση, χρησιμοποιώντας απαλά χρώματα και δίνοντας ηλιοκαμένη όψη στους ηθοποιούς. Για το λόγο αυτό πολλές φορές κρίθηκε αναγκαία η χρήση αερογράφου για την δημιουργία του ηλιοκαμένου body painting.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πασχάλης (Λαέρτης Μαλκότσης) αποκτά ένα σταδιακό μαύρισμα, ανάλογο της εξέλιξης της ταινίας. Όπως λέει και η ίδια η Έυη Ζαφειροπούλου, «Για να είναι αυτό ελεγχόμενο, έγιναν φιλότιμες προσπάθειες από όλους και κυρίως από τον ίδιο, ώστε να μην κοκκινίσει ή μαυρίσει. Δυστυχώς, αυτό δεν κατέστη δυνατό μέχρι το τέλος της ταινίας. Στην Κατερίνα Παπουτσάκη, τονίστηκαν ιδιαίτερα τα μάτια. «Χρησιμοποιώντας kohl και πολύ λεπτό eyeliner, δόθηκε ένα πιο γοητευτικό και μυστηριώδες βλέμμα.» Στην περίπτωση της Ζέτας Δούκα, η Εύη επέλεξε να έχει μαυρισμένη επιδερμίδα, παλ χρώματα στις σκιές ματιών και lip gloss, για διακριτικό βάψιμο. Παράλληλα, η Εύη Ζαφειροπούλου και ο υπεύθυνος για τις κομμώσεις, Χρόνης Τζίμος, προσπάθησαν να τονίσουν κάποια κωμικά χαρακτηριστικά στους ηθοποιούς, όπως η ελιά στο μάγουλο της Ανθούλας, και αντίστοιχα και στα παρανυφάκια της.
Το μοντάζ της ταινίας ανέλαβε ο Σταμάτης Μαργέτης, που χάρηκε ιδιαίτερα με αυτό το project, κυρίως εξαιτίας της βαθιάς εκτίμησης που τρέφει για τον Νίκο Ζαπατίνα, με τον οποίο έχει ξανασυνεργαστεί και άλλες φορές στο παρελθόν. Όπως λέει χαρακτηριστικά βλέπουν «από την ίδια γωνία της κάμερας». Αυτή η προηγούμενη συνεργασία τους βοήθησε ιδιαίτερα και στο ΦΙΛΙ ΤΗΣ… ΖΩΗΣ, καθώς, αρκούσε μία ματιά στα πλάνα κάθε σκηνής, για να ξέρει ακριβώς πως θα έπρεπε να μονταριστούν, ώστε να είναι και οι δύο ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Σταμάτης Μαργέτης δηλώνει επίσης ότι από τεχνικής πλευράς το υλικό που διαχειρίστηκε ήταν άψογο, τόσο στην εικόνα (φωτογραφία), όσο και στον ήχο. «Το φιλμ είχε τραβηχτεί σε 3perforation από την μηχανή λήψης, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη πληροφορία εικόνας για το κάθε καρέ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το υλικό ακόμη και σε μορφή one light να είναι άψογο. Το σπουδαιότερο όμως απ' όλα είναι πως η κοπή του αρνητικού έγινε με την μέθοδο του scanning, σε post της Αγγλίας. Αυτό σημαίνει πως το πρωτογενές υλικό του φιλμ δεν πειράχτηκε, και το σπουδαιότερο δεν ήρθε σε επαφή με ανθρώπινα χέρια, απλά το υλικό αυτό σκαναρίστηκε ηλεκτρονικά, και μετά το τελικό μοντάζ που είχα στην ταινία τυπώθηκε εκ νέου σε παρθένο φιλμ.»
Μετά τα εξαιρετικά αποτελέσματα εικόνας του ALTER EGO, η Village Productions πήρε την απόφαση να κάνει το post production και για το ΦΙΛΙ ΤΗΣ…ΖΩΗΣ στο Λονδίνο. Ακολουθήθηκε και για αυτήν την ταινία η τεχνική του digital scanning, στην Ascent Media, σε ένα από τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά studio στον κόσμο, όπου γίνεται to post production μεγάλων αμερικανικών blockbusters.
