Αναζήτηση
Πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Γάνδης.
Το πρώτο από μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε στην καριέρα του ο Jonathan Demme.
Γυρίστηκε σε μια σειρά τεσσάρων βραδιών στο Pantages Theatre του Χόλιγουντ, τον Δεκέμβριο του 1983, κατά την περιοδεία των Talking Heads που προωθούσαν το άλμπουμ τους Speaking in Tongues. Παρότι όμως η ηχογράφηση έγινε με αναλογικά μέσα, στο μοντάζ ο ήχος μετατράπηκε σε ψηφιακός με τη χρήση Sony PCM-3324 24-track.
Η μία ημέρα των γυρισμάτων αφορούσε μόνο μακρινά πλάνα, ώστε να μη φαίνονται καθόλου κάμερες στο πλάνο. Η πρόταση του Demme όμως για εξτρά γυρίσματα σε στούντιο δεν έγινε δεκτή από το γκρουπ, που επέμενε στην ταυτόχρονη παρουσία κοινού ώστε να παίρνουν ενέργεια. Δεν υπάρχουν όμως πολλά πλάνα άμεσα από το κοινό, επειδή ήταν αδύνατον να τοποθετηθούν προβολείς που θα το φώτιζαν και θα χαλούσαν έτσι τη διάθεση του.
Ο David Byrne παρακάλεσε τα μέλη του συγκροτήματος να φοράνε ρούχα μόνο με ουδέτερα χρώματα, έτσι ώστε οι προβολείς της σκηνής να μην αντανακλούν πάνω σε κάποιον ξεχωριστά. Παρόλα αυτά, τα ρούχα του Chris Frantz δεν ήρθαν την κατάλληλη ώρα από το καθαριστήριο, και καθόλα τα γυρίσματα φοράει ένα τιρκουάζ μπλουζάκι.
Οι ίδιοι οι Talking Heads πέτυχαν να μαζέψουν 1,2 εκατομμύρια δολάρια για το αναγκαίο μπάτζετ.
Το 2023, η A24 επέλεξε αυτή την ταινία για επανέκδοση στις αίθουσες, κάτι που είχε κάνει ως τότε μόνο για το π του Darren Aronofsky. Η νέα επεξεργασία έγινε σε 4K και για IMAX, και περιλάμβανε τα Cities, Big Business/I Zimbra που έλειπαν από την αρχική εκδοχή.
Πέρα από κομμάτια του άλμπουμ Speaking in Tongues (ανάμεσα τους το Burning Down the House), ακούγονται κλασικά κομμάτια του γκρουπ, όπως το Psycho Killer, το Once in a Lifetime και το Heaven.
