1921: το ξεκίνημα της Χρυσής Δεκαετίας του ’20. Όχι πολύ μακριά από το Παρίσι, είναι μέρα γιορτής στο κάστρο της Μαργκερίτ Ντιμόν. Όπως κάθε χρόνο, ένα πλήθος εραστών της μουσικής συγκεντρώνεται στο σπίτι της ιδιοκτήτριας. Κανείς δεν ξέρει πολλά για αυτή τη γυναίκα, εκτός από το ότι είναι πλούσια και ότι ολόκληρη η ζωή της είναι αφιερωμένη στο πάθος της: τη μουσική. Η Μαργκερίτ τραγουδά. Τραγουδά με την καρδιά της, αλλά τραγουδά φρικτά παράφωνα. Η Μαργκερίτ ζούσε το πάθος της κλεισμένη σε μια φούσκα, και το υποκριτικό κοινό που έρχεται για να γελάσει μαζί της τής συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για τη ντίβα που εκείνη όντως θεωρεί ότι είναι. Όταν ένας προκλητικός νεαρός δημοσιογράφος αποφασίζει να γράψει ένα διθυραμβικό άρθρο για την τελευταία της ερμηνεία, η Μαργκερίτ αρχίζει να πιστεύει ακόμα περισσότερο στο ταλέντο της. Αυτό της δίνει το κουράγιο που χρειάζεται για να ακολουθήσει το όνειρό της. Παρά τους δισταγμούς του συζύγου της, και με τη βοήθεια μιας βιτριολικής πάλαι ποτέ φίρμας, αποφασίζει να ξεκινήσει την εκπαίδευσή της για να δώσει το πρώτο της ρεσιτάλ μπροστά σε ένα πλήθος αγνώστων.
