Αναζήτηση
Περικλής - iShow.gr
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Περικλής - iShow.gr
Συντελεστές
Σκηνοθεσία
Άλλοι συντελεστές
Διονύσης Καψάλης
Μετάφραση
Ιωάννα Τσάμη
Κοστούμια
Λευτέρης Παυλόπουλος
Φωτισμοί
Μελίνα Παιονίδου
Μουσική Διδασκαλία
Νατάσσα Τριανταφύλλη
Βοηθός σκηνοθέτη
Βιβή Σπαθούλα
Δραμαρολόγος παράστασης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Υπόθεση
Θέατρο
Επιθυμώντας να δημιουργήσει οικογένεια, κι ένα δυνατό κράτος, ο Περικλής, πρίγκιπας της Τύρου, έπειτα από περιπλανήσεις και ναυάγια σε στεριά και θάλασσα, παντρεύεται στο βασίλειο της Πεντάπολης, τη Θαΐσα. Καρπός του γάμου τους μια κόρη, η Μαρίνα, και μοιραία συνέπεια του τοκετού ο θάνατος της μητέρας. Η κοπέλα μεγαλώνει μακριά από τον πατέρα και καταλήγει, με τη βία, σε έναν πορνείο, στη Μυτιλήνη.

Η έμφυτη αθωότητά της θα την προστατεύσει από τους πελάτες μέχρις ότου πατέρας και κόρη ξανασυναντηθούν. Η μοίρα θα τους φέρει τελικά κοντά στη Θαΐσα, που από θαύμα έχει σωθεί και υπηρετεί στο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Έτσι η οικογένεια του Περικλή όπως και το κράτος του, ξαναγεννιούνται από τις στάχτες.

Trailer
Πληροφορίες
Έργο της ωριμότητας του μεγάλου ελισαβετιανού, ο Περικλής συμπυκνώνει την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε ένα εντυπωσιακό θέαμα, που «ταξιδεύει» σε όλη τη Μεσόγειο και διασχίζει μαγικά το χρόνο. Στο έργο συνδυάζονται έξοχα το δραματικό με το κωμικό στοιχείο και η κοινωνική περιπέτεια με την υπαρξιακή αναζήτηση, μέσα απο συνεχείς εναλλαγές και εκπλήξεις.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς υπογράφει τη σκηνοθεσία, η οποία θα βασιστεί στην ερμηνευτική δύναμη του συνόλου των δώδεκα σημαντικών ηθοποιών που θα την υπηρετήσουν. Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο και η παράσταση θα συμμετάσχει τον Απρίλιο του 2012 σε ένα μεγάλο φεστιβάλ που διοργανώνει το θέατρο Globe του Λονδίνου, στο οποίο θα παρουσιαστεί το σύνολο των έργων του Σαίξπηρ, το καθένα σε διαφορετική γλώσσα.

"Περικλής" : ένα ταξίδι προς την αυτο-πραγμάτωση

Η συνάντηση του Περικλή με τον Αντίοχο και την κόρη του είναι μια τραυματική εμπειρία που οδηγεί τον ήρωα στην κατάθλιψη, την αποξένωση και τον αυτό-περιορισμό. Θα είναι η αφετηρία μιας σειράς περιπετειών, συχνά ασύνδετων μεταξύ τους, στη θάλασσα.
Στον Περικλή, η θάλασσα πρωταγωνιστεί στα πιο κρίσιμα γεγονότα. Κάθε συμβάν που προωθεί τη δράση λαμβάνει χώρα στην ακτή ή πέρα από αυτήν: στην ακτή θα αποχαιρετήσει ο Περικλής τον Κλέωνα και τη Διονύσα, στους οποίους έχει εμπιστευτεί την ανατροφή της κόρης του, στην ακτή, δεκατέσσερα χρόνια μετά ο Λεονίνος, έμπιστος της Διονύσας, θα προσπαθήσει να σκοτώσει τη Μαρίνα, στην ακτή καταφθάνουν οι πειρατές που θα τη σώσουν.
Η ανεξιχνίαστη δύναμη της θάλασσας είναι μια έκφραση της εικόνας του Ποσειδώνα, τη βοήθεια του οποίου επικαλούνται όλοι όσοι ταξιδεύουν. Και εκείνος κάποιες φορές θα είναι «καλοσυνάτος» μαζί τους και κάποιες, πάλι, όχι. Μοιάζει να κρύβει τις πραγματικές του προθέσεις πίσω από ένα «καλοσυνάτο» προσωπείο, όπως ακριβώς ο Αντίοχος.
Ο Περικλής όμως θα δει πίσω από το προσωπείο αυτό, και θα τρομάξει αντικρίζοντας τη φοβερή αιμομιξία. Αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τον Αντίοχο, καταδικάζεται σ’ ένα ανάλογο πετρωμένο: αν ο Αντίοχος έψαχνε τη σύζυγο μέσω της κόρης, με αιμομικτικό τρόπο, ο Περικλής, ανταμείβεται μετά τον «άθλο» του, βρίσκοντας την σύζυγό μέσω της κόρης του…
Μετά την συνάντηση του με τον Αντίοχο, ο Περικλής, έρμαιο των μελαγχολικών του σκέψεων, δυσκολεύεται να προστατεύσει τον εαυτό του και το βασίλειό του από την απειλή του Αντίοχου.
Στη δεύτερη πράξη, η κατάσταση αντιστρέφεται με συμμετρικό τρόπο: και εδώ υπάρχει ένας χήρος βασιλιάς με μια μοναχοκόρη, για χάρη της οποίας γίνονται ιπποτικοί αγώνες. Η αποτυχία να κερδίσει την κόρη του Αντίοχου, εδώ γίνεται επιτυχία. Ο καραβοτσακισμένος Περικλής παίρνει μέρος στους αγώνες φορώντας την σκουριασμένη πανοπλία του πατέρα του, που ξέβρασε η θάλασσα. Η Θαΐσα, κόρη του βασιλιά Σιμωνίδη, τον ερωτεύεται, όπως κι ο Περικλής ερωτεύεται εκείνη. Ο ίδιος θα δείξει επιφυλακτικότητα και μετριοπάθεια, τόσο απέναντι στην εξουσία του βασιλιά - πατέρα, όσο και στις τιμές που του προσφέρουν οι Ταρσίτες, ευγνώμονες για τη βοήθεια που τους προσέφερε την περίοδο του λιμού.
Ο Περικλής δραπετεύει από την Ταρσό για να γλιτώσει από τον Θαλιάρτη, που τον έχει στείλει ο Αντίοχος για να τον σκοτώσει. Δεν διεκδικεί και δεν αποκαλύπτει την πλήρη ταυτότητά του μέχρι να βρεθεί νεκρός ο ζηλόφθονος και αιμομίκτης πατέρας, ο Αντίοχος. Έτσι, στην Πεντάπολη, στην αυλή του Σιμωνίδη, δεν αποκαλύπτει την πριγκιπική του ιδιότητα, ούτε και μετά το γάμο του με τη Θαΐσα, παρά μόνο όταν φτάσει η είδηση για το θάνατο του Αντίοχου.
Ο Περικλής δεν τολμά να ερωτευτεί μια γυναίκα αν προηγουμένως δεν του την έχει δώσει ένας γενναιόδωρος πατέρας[…]

Ο χαρακτήρας του Περικλή χαρακτηρίζεται από μια αντιφατικότητα: από τη μια είναι το πρότυπο της ιπποτικής δύναμης- όμορφος, δυνατός, νικητής, και βαθύπλουτος, ένας πραγματικός δηλαδή βασιλιάς- κι από την άλλη μοιάζει εσωστρεφής και διστακτικός, δίνοντας την εντύπωση πως η θηλυκή πλευρά της προσωπικότητας του είναι περισσότερο ανεπτυγμένη. Στην σκηνή που ο Περικλής μιλάει στη Μαρίνα, πριν την αναγνώριση, ο λόγος του μοιάζει μητρικός : «ο πόνος/ μου γέμισε τα σπλάχνα- θα γεννήσω».
Επιστρέφουμε στην σκηνή μετά το γάμο του, και στο ταξίδι του μέσα στην καταιγίδα, όπου γεννιέται η κόρη του, πεθαίνει η συζυγός του και την ρίχνει στη θάλασσα.
Στην επόμενη σκηνή βρισκόμαστε πάλι στην ακτή, με το θάνατο να βρίσκεται για άλλη μια φορά δίπλα – δίπλα με τη ζωή. Ο γιατρός Χαιρήμων, ένας ακόμα άντρας, με έντονη θηλυκή πλευρά, αγαπάει και φροντίζει τους φτωχούς της πόλης του. Εκείνος θα φροντίσει και τη σύζυγο του Περικλή, τη Θαΐσα, που το θεόρατο κύμα ξέβρασε μπροστά του[…]

[[page_break]]
Στο δοκίμιο του ανθρωπολόγου Έντμουντ Λητς Μαγικά μαλλιά, περιγράφονται θρησκευτικές λατρείες στις οποίες τα μακριά μαλλιά δήλωναν την παραίτηση του άγαμου από την σεξουαλική δραστηριότητα. Ο Περικλής, που έχει αφήσει τα μαλλιά του να μακρύνουν, υπογραμμίζει αυτή την αποχή, όπως εξάλλου και με την επίκλησή του στη θεά Άρτεμη.
Για δεκατέσσερα χρόνια απέχει και από τα πατρικά του καθήκοντα, γεγονός που δεν εξηγείται αλλά ούτε και σχολιάζεται στο έργο. Είναι όμως ακόλουθη του φόβου του ότι μπορεί να επαναλάβει την αμαρτία του Αντίοχου.
Στην τέταρτη πράξη η Διονύσα με τη δολοφονική της απόπειρα, συμβολίζει την καταστρεπτική πλευρά της μητρότητας. Η Διονύσα θέλει να αφανίσει τη Μαρίνα γιατί επισκιάζει τη δική της κόρη. Αυτή η υπερβολική της αγάπη για την κόρη της, που φτάνει ως τη δολοφονία, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως ανάλογο της αιμομιξίας.
Στο δεύτερο μέρος της πράξης αυτής βλέπουμε τη Μαρίνα σε πορνείο.
Η διαφήμιση των θελγήτρων της στους πελάτες του πορνείου, απομακρύνει τον ήρωα από το φόβο του για πιθανή αιμομιξία.
Ο Περικλής, στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της Μαρίνας, βυθίζεται για άλλη μια φορά στο πένθος. Η κατάσταση του πλέον αγγίζει τα όρια του χριστιανικού ασκητισμού – αποκηρύσσει τα εγκόσμια και αφιερώνεται στην προσευχή- ή της βαθιάς κατάθλιψης, σύμφωνα με τη σύγχρονη κλινική εμπειρία. Στις στιγμές του πιο δυνατού θρήνου ο Περικλής αποξενώνεται και «ούτε μιλάει σ’ άνθρωπο ούτε τρώει».

Όταν τον πλησιάζει η Μαρίνα για πρώτη φορά, εκείνος την σπρώχνει μακριά. Φοβάται να επενδύσει ξανά την εμπιστοσύνη του σε υπαρκτά πρόσωπα, και ο φόβος του αυτός υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι αρχίζει σταδιακά ν’ αντιλαμβάνεται ποια είναι η Μαρίνα. Η αναγνώριση αυτή θα βγάλει τον Περικλή από τη νεκρική ύπνωση.
Όταν ο Περικλής ξαναβρίσκει τη Μαρίνα, ξαναβρίσκει τον εαυτό του, και το κενό της απώλειας, τώρα γεμίζει. Ο Περικλής είναι μια φιγούρα που ζει κυρίως μέσα από την αναγνώριση των άλλων. Θα μπορούσε να πει κάποιος, όντας μέσα στο πνεύμα του επιλόγου του Γκάουερ, ότι ο Περικλής κερδίζει το ευτυχές τέλος χάρη στην υπομονή του και τη συνειδητή του πίστη στις ιερές δυνάμεις της ζωής.
Σε μια βαθύτερη ανάλυση, το ευτυχές τέλος είναι αποτέλεσμα μιας μυητικής διαδικασίας του ήρωα, που μετατρέπει τις δήθεν τυχαίες περιπέτειες σε μια εξερεύνηση του οράματος.

[1] Την εποχή του Σαίξπηρ η θνησιμότητα των γυναικών και των νεογέννητων κατά τη διάρκεια της γέννας ήταν συχνό φαινόμενο. Οι σύγχρονοι μελετητές του έργου συνδέουν τη σκηνή αυτή με μια προσωπική εμπειρία του συγγραφέα: Το Φεβρουάριο του 1608 η κόρη του Σουζάννα φέρνει στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Η χαρμόσυνη είδηση απαλύνει τις οδυνηρές αναμνήσεις του Σαίξπηρ. Είχε χάσει νωρίτερα τον γιο του Έντμουντ αλλά και τον εγγονό του (γιο του Έντμουντ) πάνω στη γέννα. Γεγονός που του είχε δημιουργήσει την εμμονή ότι κι η κόρη του θα πεθάνει στη γέννα, κάτι που τελικά δεν συνέβη.

Βιβή Σπαθούλα
Πηγή : The whole journey Shakespeare’s Power of development. G.L. Barber and Richard P.Wheeler, University Of California Press Berkeley, L.A. London, 1986
 
Συμμετέχουν
Κώστας Βασαρδάνης
Ψαράς, Ιππότης, Φιλήμων, Λυσίμαχος, Χορός
Γιάννης Βογιατζής
Ηλικανός, Μαστροπός, Χορός
Γιώργος Γλάστρας
Ψαράς, Ιππότης, Λεονίνος, Χορός
Στεφανία Γουλιώτη
Κόρη του Αντίοχου, Ιππότης, Μαρίνα, Χορός
Γιώργος Κοτανίδης
Αντίοχος, Ιππότης, Χαιρήμων, Χορός
Χρήστος Λούλης
Περικλής, Χορός
Μανώλης Μαυροματάκης
Σιμωνίδης, Σύρτης, Χορός
Βασίλης Παπαγεωργίου
Ιππότης, Χορός
Δημήτρης Πιατάς
Ποιητής, Χορός
Μαρία Σκουλά
Θαΐσα. Χορός
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551