Ένας σαραντάρης ντράμερ, ο Άλκης, κατάλοιπο της γενιάς του ’50-’60 ζει απομονωμένος σε μια βίλα, έχοντας συντροφιά τις πικρές αναμνήσεις του. Κρύβει όμως και μια άλλη πλευρά, πολύ σκοτεινή. Κάθε τόσο αρπάζει κοριτσάκια, τα σκοτώνει και τα πετάει σ’ ένα λάκκο στον κήπο του. Μια νύχτα με καταρρακτώδη βροχή, έρχεται από τη φυλακή, όπου μπαινοβγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι, ένας τύπος που ανήκει στην παλιά παρέα, ο κυνικός Κωνσταντίνος, ο οποίος τον βοηθά να ξεφορτωθεί το πτώμα του τελευταίου θύματος, και αναρωτιέται μαζί με τον Άλκη «πώς άρχισαν όλα τούτα»; Λίγο αργότερα, φτάνει και το κορίτσι της παρέας, η Ρίτα, ντυμένη νυχτερίδα, σκαστή από το ψυχιατρείο. Ο αστείος της παρέας, ο Χρήστος, καταφτάνει έχοντας αφήσει πίσω του γυναίκα και παιδιά, ενώ ο Άλκης με τη Ρίτα έχουν βγει έξω. Τον υποδέχεται ένα πτώμα στον κήπο, εκείνο της Βέρας, της αγαπημένης του Άλκη. Ξυπνάει τον Κωνσταντίνο, με τον οποίο συνήθιζε να φτιάχνει χορευτικό ντουέτο κι αναρωτιέται μαζί του «γιατί ήρθαμε σ’ αυτό το πάρτι»; Το πάρτι αρχίζει με την ανασύνθεση των αναμνήσεων. Καθώς όλοι νιώθουν μετέωροι και προδομένοι απ’ τα πάντα, ονειρεύονται να ξαναστήσουν την παλιά τους συμμορία. Ο πέμπτος της παρέας, ο Δημήτρης, φτάνει πολύ αργά, όταν όλα έχουν τελειώσει. Ο Κωνσταντίνος πέθανε, αφού προηγουμένως πυροβόλησε δύο φορές μία άγνωστη γυναίκα κι ο Άλκης αυτοκτόνησε, ενώ ο Χρήστος με τη Ρίτα έχουν εξαφανιστεί. Ο Δημήτρης ανάβει ένα τσιγάρο, γράφοντας τον επίλογο – «όλα έγιναν καπνός».