Η Στέγη τιμά φέτος το συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη και ένα έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις ανεβαίνει από το σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά. «Η ζωή είναι κάτι το αμείλικτο, κάτι πολύ πιο εχθρικό από αυτό που νομίζουμε», έχει πει ο Δημήτρης Δημητριάδης, ο δημιουργός του κειμένου-ορόσημο «Πεθαίνω σαν χώρα». Για το αμείλικτο της ζωής και το εξίσου αμείλικτο του έρωτα μιλά στο -γεμάτο στροφές, αντιστροφές και επαναλήψεις- έργο του που ανεβαίνει στη Στέγη.

Σαν ένα αέναο χορικό της προσμονής και της ματαίωσης το αντιμετωπίζει ο καινοτόμος 26χρονος σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς, διατηρώντας άρρηκτη τη σχέση αφήγησης, κίνησης και ήχου. Μια ερωτική εξίσωση του πόθου και της απελπισίας είναι ο «Κυκλισμός», τον οποίο ο συγγραφέας αφιερώνει «σ’ αυτούς που ζουν», παρουσιάζοντας έντεκα πρόσωπα διαφορετικών φύλων, γενιών και σεξουαλικών προτιμήσεων, αλλά με μια κοινή και αδήριτη ανάγκη: να αγαπηθούν. Όπως, όμως, λέει ένα από αυτά τα πρόσωπα, ο Μωβ: «Πάντα αναζητούμε αυτό που δεν υπάρχει. Δε μας αρκεί το υπαρκτό. Αυτό είναι το λάθος μας, αναπόφευκτο όμως, είναι στη φύση μας... Έτσι χάνουμε τις ζωές μας, αλλά και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να τις κερδίσουμε». Έτσι εκφράζει ο Δημητριάδης το ανέφικτο της ύπαρξής μας και εξωθεί τους ήρωές του στα άκρα. Αυτοπυροβολούνται και αλληλοσκοτώνονται, για να αναστηθούν λίγο μετά με μία και μόνη ελπίδα: μήπως αυτή τη φορά αγαπηθούν.