Η ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ είναι ένα φιλμ μεταξύ της Animation και του Expanded Cinema. Πρόκειται για μια κατεξοχήν πειραματική ταινία, βασισμένη στα κολλάζ από γκραβούρες του Chumy Chumez. Ειδική επεξεργασία έχει γίνει στο χρώμα, και η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε εισάγεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, με παράλληλη χρήση ενός επίσης μοναδικού σχήματος κάδρου, με διαστάσεις 1:2.75 (η μέγιστη αναλογία που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ). Η ταινία αυτή καθ’ εαυτή έχει τη μορφή μιας προβολής Λαμπασκοπίου, ενός είδους προβολέα επιζωγραφισμένων ενύαλων διαφανειών του 19ου αιώνα, μέσω της οποίας (προβολής) ανασυστήνεται μια εξομολόγηση (κοσμικο-αστική) του ιστορικού και μυθικού υποκειμένου της εποχής και του κόσμου στον οποίο αναφέρεται. Ο Homo Universalis καθίσταται βαθμηδόν Homo Industrialis και στην ολοκλήρωση της πολιτισμικής του πρόβασης αναδιαρθρώνει τους κλασικούς μύθους (σε αστικούς) και τους εντάσσει στο νέο ιστορικό πλαίσιο το οποίο με τη σειρά τούς αναπαράγει και τους διαφοροποιεί. Οι μύθοι της ταινίας, έτσι όπως είναι συναρθρωμένοι (και επιχαρακτηρισμένοι), συγκροτούν ένα συνεχές πολύπτυχο σε μορφή ξεδιπλούμενου υπερκειμένου, μέσα απ’το οποίο αναδύεται το «πολιτιστικό υποσυνείδητο» του χαμένου πια αστικού κόσμου. Δεν είναι πλέον παρά φθορισμοί απολιθωμάτων και με τη φευγαλέα λάμψη τους αφήνουν μια αίσθηση του κόσμου απ’ τον οποίο προήλθαν, έναν κόσμο που είχε το βλέμμα του —μέσα απ’ το παρελθόν— στραμμένο στο μέλλον, και που βίωνε την κάθε στιγμή (μέσα απ’την επανάληψη) σαν ανεπανάληπτη και αίτιο για την επομένη. Η ιδέα ενός μέλλοντος διαφορετικού (με πολλές έννοιες) απ’ το παρόν ήταν η πλέον δεσπόζουσα, γι’ αυτό δόθηκε μεγάλη σημασία στα μέσα μετασχηματισμού (δηλαδή στην τεχνική) που τελικά αντικατέστησε ή ταυτίστηκε με την ίδια την έννοια της μοίρας. Κάτω από τα επίκτητα πολιτιστικά χαρακτηριστικά υπάρχει πάντα ένα υποσύνειδο στρώμα, από κατακάθια περασμένης κουλτούρας, μυθολογίες και δοξασίες τις οποίες διατηρεί αναλλοίωτες. Πρόκειται για ένα πρωτογενώς μοντερνιστικό και εν ταυτώ μεταμοντερνιστικό εγχείρημα, καθώς η οπτική του παρόντος γίνεται το όχημα για την επιβίωση της μνήμης του παρελθόντος. Η ταινία ονομάζεται ΒΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ (κατά διαστολή και σύζευξη), γιατί αφορά τόσο στο ΒΙΟ (τρόπο ζωής) όσο και στη ΓΡΑΦΗ (τρόπο αναπαράστασης) του κόσμου στον οποίο αναφέρεται.