Πάνω σε ένα φορτηγό πλοίο, κάπου στα ανοιχτά του Ινδικού Ωκεανού, ένας Δανός μάγειρας (Pilou Asb?k, «Borgen») περιμένει πως και πως να επιστρέψει στην πατρίδα του για να βρεθεί με τη γυναίκα του και τη μικρή του κόρη. Ωστόσο, τα σχέδια του βυθίζονται στην αβεβαιότητα, όταν μία ομάδα Σομαλών πειρατών καταλαμβάνει το πλοίο απαιτώντας λύτρα από τη ναυτιλιακή εταιρεία στην Κοπεγχάγη. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας (Soren Malling, «Borgen», «The Killing») με τεράστια εμπειρία στις οικονομικές διαπραγματεύσεις, αποφασίζει να αναλάβει ο ίδιος τις διαβουλεύσεις με τους πειρατές, αγνοώντας τις συμβουλές του επαγγελματία διαπραγματευτή. Έτσι, ξεκινά ένα συναρπαστικό θρίλερ, σε δύο διαφορετικές, αλληλοεξαρτώμενες γωνίες του πλανήτη. Από τη μία το ανήμπορο, φυλακισμένο στο αμπάρι πλήρωμα του πλοίου περιμένει βοήθεια, κι από την άλλη οι εκπρόσωποι της εταιρείας, μέσα από τα πολυτελή γραφεία τους, προσπαθούν να μειώσουν τα λύτρα κερδίζοντας χρόνο κα παρατείνοντας την αγωνία του πληρώματος.

Το «Πειρατεία στον Ωκεανό» έχει όλα τα χαρακτηριστικά που συναντά κανείς στο χολιγουντιανό σινεμά δράσης.
Διηγείται τη σύγχρονη ιστορία πειρατείας ενός πλοίου στη μέση του πουθενά και εμπλέκει την τύχη των αδύναμων με το πάθος για διαπραγμάτευση που διακατέχει τους πιο ισχυρούς.
Κι όμως η αγγλόφωνη – με δανέζικες παρεμβάσεις - ταινία του Δανού και πολλά υποσχόμενου σεναριογράφου/σκηνοθέτη απέχει μακράν από τη γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή, συνθέτοντας ένα εξαιρετικού ρυθμού και υποδειγματικού σεναρίου θρίλερ.
Η ταινία αγγίζει το ζήτημα της σύγχρονης πειρατείας, όχι για να καπηλευτεί την επικαιρότητα, αλλά για να σχολιάσει με λιτό και ευθύβολο τρόπο την αξία της ανθρώπινης ζωής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων του σήμερα. Η τοποθέτηση της πλοκής σε ρεαλιστικούς χώρους και η επιλογή ανθρώπων που έχουν υπάρξει όμηροι στο παρελθόν σε ρόλους κλειδιά, καθώς και η χρήση της παράλληλης αφήγησης, παραγκωνίζουν την ευκολία του εντυπωσιασμού χτίζοντας ένα αυθεντικό και συνταρακτικό θρίλερ.
Ο Tobias Lindholm έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το κλειστοφοβικό «R» ένα σκληρό δράμα που λάμβανε χώρα σε μια φυλακή, το οποίο σκηνοθέτησε και έγραψε με τον Michael Noer και το οποίο τους χάρισε το βραβείο των Δανών Κριτικών Bodil καλύτερης ταινίας του 2011. Ως σεναριογράφος ο Lindholm έχει συνεργαστεί με τον Thomas Vinterberg στο διακεκριμένο δράμα «SUBMARINO» και στο αριστουργηματικό «Κυνήγι» με πρωταγωνιστή τον Mads Mikkelsen (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας Κάννες 2012). Από το 2010 έχει γράψει το σενάριο για μερικά από τα επεισόδια της διεθνώς επιτυχημένης και βραβευμένης με BAFTA τηλεοπτικής σειράς «Borgen» (βραβείο BAFTA ) με τους Pilou Asb?k (Borgen) και Soren Malling (The Killing, Borgen) σε πρωταγωνιστικούς ρόλους.


Πρόκειται για μια αριστοτεχνική άσκηση που χτίζει την ένταση, χωρίς να καταφεύγει σε βιαστικά και εντυπωσιακά κόλπα, δημιουργώντας όμως τη σωστή ατμόσφαιρα, όσο το ρολόι μετράει τον χρόνο ανάποδα. Screen Daily

Το «Πειρατεία στον Ωκεανό» έχει ό,τι θα μπορούσες να περιμένεις από ένα φιλμ με δραματικό θέμα – το δράμα και την ένταση, τις εξαιρετικές ερμηνείες και το τσουνάμι που έρχεται πάνω που νομίζεις ότι τα νερά είναι ήσυχα. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να απολαύσεις το σενάριο του Lindholm, που κυριαρχείται από ωμό ρεαλισμό, ενώ το είδος αυτό είναι επιρρεπές σε καλλωπισμούς. Cineuropa

Με τη συνεχή ένταση στο «Πειρατεία στον Ωκεανό», ο Lindholm έχει προσφέρει το αντίθετο της ταινίας δράσης και το αποτέλεσμα είναι πιο αφοπλιστικό από τα περισσότερα δείγματα του Χόλυγουντ που ασχολούνται με το θέμα, είτε συμβαίνει σε πλοίο, αεροπλάνο ή κτίριο. Δεν προκύπτουν υπεράνθρωπες πράξεις ηρωισμού, ούτε έξυπνα γκάτζετς και παθιασμένο φινάλε - απλά, κανονικοί άνθρωποι βρίσκονται μπλεγμένοι σε μία ασυνήθιστη και τρομαχτική κατάσταση. Cine Vue

Ο Lindholm γυρίζει τις ταινίες του σε στυλ σινεμά βεριτέ με κάμερα στο χέρι σε πραγματικές τοποθεσίες. Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η σκανδαλοθηρία και αναγνωρίζει ότι το πραγματικό δράμα συμβαίνει στους ανθρώπους και στις οικογένειες που βρίσκονται αιχμάλωτοι σε αυτή την κατάσταση. Μία ταινία που θα ήταν εντελώς διαφορετική αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα με οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη εκτός από τον Lindholm. Το «Πειρατεία στον Ωκεανό» εκπληρώνει την υπόσχεση του «R», καθιερώνοντας τους δημιουργούς του ως όχι πια ανερχόμενους αλλά ήδη φτασμένους. Twitch Film


Σημείωμα σκηνοθέτη

Πριν γεννηθώ ο πατέρας μου ήταν ναυτικός, αλλά δεν μου μίλησε ποτέ για αυτό. Ίσως γι’ αυτό η θάλασσα είναι πάντα στο μυαλό μου.
Μετά τα περιστατικά πειρατείας των δανέζικων φορτηγών πλοίων DANICA WHITE και CEC FUTUR το 2007 και το 2008, έγινα κοινωνός μίας πραγματικότητας που δεν γνώριζα μέχρι τότε. Μία πραγματικότητα όπου ναυτιλιακές εταιρείες υποχρεώνονται να διαπραγματευτούν απευθείας με τους πειρατές. Μία πραγματικότητα όπου οι πειρατές κερδίζουν εκατομμύρια δολάρια και οι ναυτικοί κρατούνται όμηροι για μήνες χωρίς να μπορούν να επηρεάσουν τη μοίρα τους.
Δεν θα μπορούσα να κάνω μία ταινία για την αλήθεια της πειρατείας στον Ινδικό Ωκεανό, γιατί δεν πιστεύω ότι η αλήθεια υπάρχει. Αλλά θα μπορούσα να κάνω μία ταινία για τους ναυτικούς, τους πειρατές, τους προέδρους των ναυτιλιακών και τους συγγενείς. Γιατί αυτοί υπάρχουν. Και αν το «Πειρατεία στον Ωκεανό» δίνει την αίσθηση ότι τους αφορά, τότε είμαι πολύ κοντά στον στόχο μου.

Tobias Lindholm, Κοπεγχάγη 2012


H πραγματικότητα καθορίζει τα πάντα

Όπως και στο «R», το οποίο γυρίστηκε σε μία πρώην φυλακή, το «Μία Πειρατεία στον Ωκεανό» γυρίστηκε κάτω από ρεαλιστικές συνθήκες. Το συνεργείο δούλεψε υπό καθεστώς μυστικότητας στον Ινδικό Ωκεανό σε σημείο όπου κυκλοφορούν πειρατές και μάλιστα σε ένα φορτηγό πλοίο που είχε καταληφθεί στο παρελθόν, ενώ στην ταινία εμφανίζεται ένας επαγγελματίας διαπραγματευτής.
Για τον Lindholm το να απογυμνώνει την αφήγηση από οτιδήποτε περιττό είναι καίριο. Αυτό ήταν και η ιδέα πίσω από το κλειστοφοβικό «R» που παρακολουθεί έναν νεαρό να καταλήγει στη φυλακή, χωρίς ποτέ να μάθουμε για ποιο έγκλημα. Η ταινία εκτός από το πραγματικό σκηνικό είχε και πολλούς πραγματικούς φύλακες και πρώην κατάδικους.
Με την ίδια λογική έγινε και το «Πειρατεία στον Ωκεανό», στον Ινδικό Ωκεανό με ανθρώπους που είχαν απαχθεί στο παρελθόν από πειρατές. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ταινία δεν μοιάζει επιτηδευμένη αλλά περισσότερο σαν κάποιος να βρισκόταν εκεί με μία κάμερα. «Για αυτό και η ταινία ονομάζεται «Πειρατεία στον Ωκεανό» και όχι «Σομαλοί Πειρατές», σχολιάζει ο σκηνοθέτης.
Η ταινία παρακολουθεί δύο ανθρώπους, τον μάγειρα του πλοίου και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ναυτιλιακής. Το πόσο αλλάζουν είναι στο χέρι του κοινού να αποφασίσει. Αυτό είναι και το κύριο σημείο της αφήγησης του Lindholm.
«Οι αμερικάνικες και οι ευρωπαϊκές ταινίες έχουν μία τάση να υπεραναλύουν τους χαρακτήρες σε σημείο που δεν νοιάζομαι πια για αυτούς. Αν σου πω ότι βλέπω μία αγελάδα, εσύ αυτόματα θα οραματιστείς μία αγελάδα που είδες κάποτε. Αλλά αν αρχίσω να σου μιλάω με λεπτομέρεια για την αγελάδα μου, θα συγκεντρωθείς στο αν αντιλαμβάνεσαι σωστά τη δική μου αγελάδα, αντί να παραμείνεις με τη δική σου. Έτσι αντιμετωπίζω τους χαρακτήρες που χτίζουμε εδώ. Βρίσκω συναρπαστικό πόσο λίγα μπορούμε να πούμε και ακόμα να δίνουμε την όλη εικόνα. Πόσα πράγματα χρειάζεται πραγματικά να γνωρίζουμε για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο;», παρατηρεί ο σκηνοθέτης.
«Θέλησα να ξεφύγω από το δεδομένο τηλεοπτικό δράμα, όπου εμβαθύνεις σε έναν γάμο ή στη σχέση με τα παιδιά ή κάτι άλλο που αντικατοπτρίζει πως αισθάνεται ο χαρακτήρας. Προφανώς, τα συναισθήματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα σε σειρές όπως το “Borgen”, το οποίο πρέπει να έχει ευρεία ανταπόκριση στο κοινό που το παρακολουθεί την Κυριακή έχοντας εντωμεταξύ πολλές άλλες επιλογές. Αλλά δεν θέλω να καταφεύγω σε ευκολίες παρουσιάζοντας προφανή συναισθήματα. Οι άνθρωποι στις ταινίες δεν πρέπει να κλαίνε, το κοινό πρέπει», μας λέει ο σκηνοθέτης. «Είναι σημαντικό για μένα να δείξω ότι η πειρατεία είναι όσο πιο κοντά στην πραγματική ζωή γίνεται. Υπάρχουν πολλοί μύθοι και προκαταλήψεις για τους Σομαλούς πειρατές. Υπάρχει ο μύθος ότι είναι σαν τον Ρομπέν των Δασών, φτωχοί ψαράδες των οποίων η ψαριά αλιευόταν από μεγάλες ευρωπαϊκές μηχανότρατες. Υπάρχει ο μύθος ότι οι ναυτιλιακές είναι ένα μάτσο άπληστων μπάσταρδων που δεν ενδιαφέρονται για τους ναυτικούς. Υπάρχει ο μύθος ότι οι ναυτικοί επωφελούνται όταν κρατούνται όμηροι, και ο μύθος ότι τους αναγκάζουν να τρώνε τα περιττώματα τους. Είχε ενδιαφέρον να ξεγυμνώσεις όλες αυτές τις φήμες και τις προκαταλήψεις», συνεχίζει ο σκηνοθέτης.
«Δεν μπορώ να εξιχνιάσω όλον τον κόσμο και δεν μπορώ να εκπροσωπήσω την πραγματική κατάσταση του κόσμου, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Αλλά οι πραγματικοί άνθρωποι υπάρχουν, και αν έχω κάνει μία ταινία που αμυδρά δίνει την εντύπωση ότι απεικονίζει πραγματικούς ανθρώπους σε πραγματικές καταστάσεις, τότε έχω καταφέρει πολλά», καταλήγει ο σκηνοθέτης.
«Η αλήθεια είναι ότι οι πειρατές δεν είναι πια εξαθλιωμένοι ψαράδες. Πόροι της ρώσικης μαφίας χρηματοδοτούν την πειρατεία. Οι πειρατές είναι κουρσάροι, όπως στην Άγρια Δύση. Υπάρχει πολύ ποτό και πορνεία στα πρώην ψαροχώρια. Όταν ένας νεαρός άντρας δοκιμάζει την τύχη του και πετυχαίνει τζακπότ, μπορεί να δώσει δέκα δολάρια σε νεαρά αγόρια για να πειρατεύουν πλοία για αυτόν. Δεν πιστεύω ότι οι Σομαλοί το βρίσκουν καλή ιδέα, αλλά τεράστια ψυγεία αρμενίζουν εκεί έξω και μπορώ να καταλάβω γιατί πεινασμένα παιδιά θέλουν να τα αποκτήσουν. Γιατί κανείς στη διεθνή κοινότητα δεν κάνει τίποτα; Είναι ένα παράλογα σύνθετο ζήτημα».


Trivia/Fun Facts:

• Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος η παραγωγή είχε επιστρατεύσει οπλισμένους φρουρούς για να προφυλαχτούν από την περίπτωση της πειρατείας.
• Με προϋπολογισμό κάτω από 2 εκατομμύρια ευρώ, ο Lindholm και η ομάδα του επιστράτευσαν νεαρούς Σομαλούς από την Μομπάσα για να παίξουν τους πειρατές και τους ναυτικούς. Για να συμβεί αυτό ο σκηνοθέτης ζήτησε άδεια από Σομαλούς αρχηγούς φυλών. «Μου έκανε εντύπωση γιατί νόμιζα ότι δεν θα ήθελαν να ειπωθεί μία ωμή ιστορία για την πραγματικότητα στη Σομαλία», σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Αλλά με θερμοπαρακάλεσαν να πω την ιστορία όσο πιο σκληροπυρηνικά γίνεται γιατί χάνουν τους νεαρούς άντρες τους, που νομίζουν ότι θα κάνουν περιουσία ως πειρατές».
• Τα όπλα των πειρατών στην ταινία είναι όπλα που δανείστηκαν από την αστυνομία της Κένυας που είχαν πάρει από Σομαλούς πειρατές όταν τους συνέλαβαν στο λιμάνι. Σε κάθε της λεπτομέρεια η ταινία έχει όσο περισσότερο ρεαλισμό γίνεται.
• Πολλά μέλη του πληρώματος που βλέπουμε στην ταινία είναι πραγματικοί ναυτικοί και έχουν υπάρξει όμηροι.
• Το 2007 ο Juma Mvita ήταν όμηρος για 111 ημέρες. Είναι ο πρώτος μηχανικός στο MV Rozen και παίζει ένα δεύτερο ρόλο στην ταινία.
• Οι συνομιλίες μεταξύ των Σομαλών πειρατών και του Δανού Διευθύνοντα Συμβούλου στην Κοπεγχάγη είχαν ηχογραφηθεί ζωντανά στο γύρισμα με την ισχύουσα διαφορά ώρας ανάμεσα στα δύο μέρη. Τα περισσότερα πειράγματα στο πλοίο μεταξύ των επιβαινόντων ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού.