Μία δικαστική υπόθεση που τάραξε την Μινεσότα το 1984, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Δεκαπέντε γυναίκες, εργαζόμενες σε κάποιο από τα ορυχεία της περιοχής, αποφασίζουν να "σπάσουν" τη σιωπή τους, να ξεπεράσουν τη ντροπή τους και να κατηγορήσουν ανοιχτά τους εργοδότες τους για σεξουαλική παρενόχληση. Η Τζόσι Έιμς (Σαρλίζ Θέρον), ανύπαντρη μητέρα, έχει φτάσει στα όρια της αντοχής της εξαιτίας των συνεχόμενων σεξουαλικών παρενοχλήσεων που δέχεται καθημερινά στο χώρο εργασίας της. Παρά τις απειλές εναντίον της και εναντίον του παιδιού της, αλλά και κόντρα στις πιθανότητες δικαίωσής της, καθώς μέχρι τότε σε καμία υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης στις Η.Π.Α. δεν είχε δικαιωθεί ο μηνυτής, αποφασίζει να ξεκινήσει δικαστικό αγώνα εναντίον της εταιρείας της. Πολύ γρήγορα, στέκονται στο πλευρό της και άλλες γυναίκες, θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης κι αυτές, που εμπνέονται από τον αγώνα της και το κουράγιο της και ζητούν δικαίωση για όλα όσα έχουν υποστεί. Η Σαρλίζ Θέρον σ΄ ένα ρόλο στα πρότυπα του Monster, που της χάρισε το χρυσό αγαλματάκι των Όσκαρ και την επίσημη καταξίωση της στον κινηματογραφικό χώρο.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στη Βόρεια Μινεσότα, για να αποτυπωθεί το ξεχωριστό τοπίο και ο περιβόητος παγωμένος χειμώνας της.
Οι ηθοποιοί και το συνεργείο της ταινίας πραγματοποίησαν ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στον τόπο των γυρισμάτων στο Νέο Μεξικό, για να γνωρίσουν τα ορυχεία από πρώτο χέρι. Εκεί όχι μόνο εξοικειώθηκαν με τη δουλειά στα ορυχεία, αλλά το πρόγραμμά τους περιλάμβανε χειμωνιάτικες δραστηριότητες όπως είναι το ψάρεμα στον πάγο, την οδήγηση αυτοκινήτου στα χιόνια και του έλκηθρου με σκυλιά, καθώς και το νούμερο 1 σπορ της περιοχής, το χόκεϊ, ενώ η ΣΙΣΙ ΣΠΕΪΣΕΚ έμαθε να φτιάχνει στρούντελ με τη βοήθεια των γυναικών στο τοπικό Slovenia Hall.
Η δικαστική υπόθεση από την οποία εμπνεύστηκε η Νίκι Κάρο για να κάνει την ταινία, εκλεισε ολοκληρωτικά το 1998, 10 χρόνια αφού είχε γίνει η αγωγή και 20 χρόνια από τη στιγμή που είχαν ξεκινήσει οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις.
Στα πρώτη της επαγγελματικά βήματα η Σαρλίζ Θέρον συνήθιζε να πηγαίνει στις οντισιόν με βρώμικα μαλλιά, επειδή φοβόταν ότι οι παραγωγοί δεν θα τη διάλεγαν επειδή θα τη θεωρούσαν απλά πολύ όμορφη.