Δεν είναι εύκολο να είσαι ο Μπάρι. Σαν σκουλήκι άλλωστε δεν εμπνέει σεβασμό. Βρίσκεται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Και έχει την πιο βαρετή δουλειά σε ένα εργοστάσιο λιπασμάτων. Με άλλα λόγια, ο Μπάρι ζει μια μονότονη ζωή στα σκοτεινά. Όμως μια μέρα, έρχονται τα πάνω κάτω και συνειδητοποιεί το πεπρωμένο του: Θα γίνει ο τραγουδιστής του μεγαλύτερου συγκροτήματος ντίσκο στον κόσμο, που θα ονομάζεται "Ο Μπάρι και οι Ντισκο-σκώληκες"! Βέβαια, δεν έχει ρυθμό, δεν έχει χέρια και δεν έχει? συγκρότημα. Μικρό το κακό. Η δόξα τον περιμένει!

Με τις φωνές των: Δημήτρη Δημόπουλου, Πέτρου Σπυρόπουλου, Αντώνη Ζαχαράτου, Ακίνδυνου Γκίκα, Βασίλη Καΐλα, Ηλία Ζερβού, Τάσου Κωστή

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια τρέλα με τα μικρά γατάκια, άλλοι με τα κουταβάκια. Εγώ πάλι έχω τρέλα με... τα σκουλήκια. Μην ρωτήσετε γιατί! Η σύζυγός μου πιστεύει ότι μια ρομαντική βραδινή βόλτα μαζί μου στον καθαρό αέρα μετά τη βροχή κατέληξε σε εφιάλτη. Αισθάνομαι τόση λύπη για τα σκουληκάκια που κείτονταν αβοήθητα στην άσφαλτο. Έπρεπε να σταματήσω και να τα μαζέψω ένα- ένα και να τα βοηθήσω να γυρίσουν στο ασφαλές χώμα.

Γι' αυτόν τον λόγο συνήθως περπατώ μόνος! Ακούω μουσική στο iPod μου, ενώ περισυλλέγω σκουλήκια. Ένα βράδυ άκουγα το "Play That Funky Music, White Boy". Το σκουλήκι στο χέρι μου άρχισε να κινείται. Και αυτές οι λέξεις βγήκαν απλά από το στόμα μου: "Ουάου! Ένας ντισκο-σκώληκας!" Τότε μου ήρθε η ιδέα: ένα νεαρό σκουλήκι έχει βαρεθεί να βρίσκεται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Αποφασίζει να ξεφύγει από αυτή τη μίζερη ζωή σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη ντίσκο μπάντα του κόσμου. Βέβαια αυτή η ιδέα ήταν πολύ χαζή, για να την πάρει κάποιος στα σοβαρά. Κάθε φορά που μιλούσα σε κάποιον γι' αυτό, γελούσε. Για να τους αποδείξω λοιπόν ότι κάνουν λάθος, έκατσα μαζί με τον σεναριογράφο και ετοιμάσαμε ένα σενάριο, που θα έκανε μια ταινία του Μπέργκμαν να μοιάζει με... sitcom. Όμως ο κόσμος που διάβαζε το σενάριο, συνέχισε να γελά. Και προτού το καταλάβω, είχα ετοιμάσει μια ταινία κινουμένων σχεδίων για τον Μπάρι και την παρέα του.

Ώσπου ανακαλύψαμε με τον παραγωγό ότι είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να σχεδιάσεις ένα σκουλήκι. Πώς κάνεις ένα σκουλήκι να χορεύει όπως ο Τραβόλτα; Ε, λοιπόν οι animators δούλεψαν πραγματικά πολύ σκληρά, χωρίς να μπορώ να σας πω πώς τα κατάφεραν. Σε όλη όμως την ταινία βλέπουμε σκουλήκια να χορεύουν και να τραγουδούν, ενώ ένα παίζει και κιθάρα... χωρίς καν χέρια!