Ο Τράβις Μπικλ, ένας μοναχικός τύπος, εργάζεται ως ταξιτζής τη νύχτα στους δρόμους του Μανχάταν. Οι προσπάθειές του να βγει μαζί με τη γοητευτική Μπέτσι, μια υπάλληλο που εργάζεται στο πολιτικό γραφείο του υποψήφιου για το αξίωμα του Προέδρου Παλεντάιν, ναυαγούν αφού αυτός την απομακρύνει χωρίς να το θέλει από κοντά του. Μια σειρά από περίεργους επιβάτες και η συνάντησή του με την δωδεκάχρονη πόρνη 'Αιρις και τον προστάτη της Σπορτ ενισχύει την πίστη του ότι ο κόσμος είναι σάπιος. Ο Τράβις απογοητεύεται κάθε μέρα και περισσότερο με την κοινωνία που ζει, αγοράζει μια ολόκληρη συλλογή όπλων και αρχίζει να εξασκείται στη σκοποβολή. Στο μεταξύ, η σχέση του με την 'Αιρις εξελίσσεται σε μια περίεργη φιλία. Τέλεια εκπαιδευμένος στο σημάδι, με ξυρισμένο κεφάλι και ένα ολόκληρο οπλοστάσιο κάτω από τα ρούχα του, προσπαθεί να πλησιάσει το υποψήφιο Παλεντάιν.
'Οταν ο προσωπικός φρουρός του υποψήφιου Προέδρου του αποσπά την προσοχή, ο Τράβις γίνεται έξω φρενών. Σφάζει τον Σπορτ και έναν πελάτη της 'Αιρις, ενώ τραυματίζεται και ο ίδιος, και η αστυνομία τον βρίσκει λιπόθυμο να αιμορραγεί. Από ειρωνία της τύχης, ο Τράβις ανακηρύσσεται ήρωας επειδή "έσωσε" την 'Αιρις. Αρκετές εβδομάδες αργότερα, η Μπέτσι μπαίνει τυχαία στο ταξί του, τον συγχαίρει και του ζητά να συναντηθούν. Ο Τράβις περιορίζεται σ' ένα χαμόγελο και απομακρύνεται με το ταξί του.

Παρασκηνιακά

• Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εργάστηκε ως οδηγός ταξί, δώδεκα ώρες την ημέρα για ένα μήνα και μελέτησε τις ψυχικές ασθένειες, ώστε να μπορέσει να αποδώσει πιο σωστά το ρόλο του.
• Την περιβόητη φράση της σκηνής στον καθρέφτη, «Are you talkin' to me?», την προσέθεσε ο πρωταγωνιστής, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του ρόλου.
• Πριν η Τζόντι Φόστερ πάρει το ρόλο της ‘’'Αιρις’’, υποψήφιες ήταν οι Μέλανι Γκρίφιθ, Λίντα Μπλερ, Μπο Ντέρεκ και Κάρυ Φίσερ. Η κοπέλα που εμφανίζεται ως φίλη της στην ταινία, ήταν στην πραγματικότητα πόρνη και την βοήθησε στη δημιουργία του ρόλου της.
• O Μπέρναρ Χέρμαν, (Πολίτης Κέην, Ψυχώ) ενώ αρχικά είχε αρνηθεί να γράψει τη μουσική της ταινίας, όταν είδε το υλικό άλλαξε γνώμη και, συμπτωματικά, ήταν η τελευταία του, αφού πέθανε λίγο πριν την κυκλοφορία της. Γι’ αυτό η ταινία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του.
 

Η ταινία προτάθηκε για 'Οσκαρ: καλύτερης ταινίας, Α ανδρικού ρόλου (Ρόμπερτ Ντε Νίρο), Β γυναικείου ρόλου (Τζόντι Φόστερ) και πρωτότυπου σεναρίου.