Η ιστορία της Θεοδώρας εκτυλίσσεται στην Αντιόχεια του 4ου αιώνα μ.Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Η Θεοδώρα μία νεαρή πριγκίπισσα που έχει ασπαστεί τον χριστιανισμό αρνούμενη να συμμετάσχει στις θυσίες προς το Δία για τον εορτασμό των γενεθλίων του αυτοκράτορα, καταδικάζεται να εκπορνευτεί με τη βία και φυλακίζεται. Ο αξιωματικός Δίδυμος, επίσης χριστιανός και ερωτευμένος μαζί της επισκέπτεται τη Θεοδώρα στη φυλακή και τη βοηθά να φυγαδευτεί ανταλλάσσοντας ρούχα μαζί της ενώ μένει ο ίδιος στη θέση της. Η απόδραση σύντομα ανακαλύπτεται, ο Δίδυμος συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Στη συνέχεια η Θεοδώρα παραδίδεται προσφέροντας στο ρωμαίο κυβερνήτη τη ζωή της αντί του Διδύμου για να οδηγηθούν στο τέλος και οι δύο οικειοθελώς στον θάνατο. Το έργο κλείνει με ένα τραγούδι που υμνεί τη νίκη της αγάπης επί του θανάτου.
Πληροφορίες
Η Θεοδώρα, το αριστουργηματικό ορατόριο του Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ σε λιμπρέτο του Thomas Morell, παρουσιάζεται σε δραματοποιημένη μορφή στο πλαίσιο μίας ανατρεπτικής μουσικής παράστασης που φιλοδοξεί να αναδείξει τη διαχρονικότητα του έργου μέσα από μια εντελώς καινούρια αισθητική ανάγνωση.
Ενταγμένη στο πλαίσιο του Κύκλου Παλιές Μουσικές - Νεωτερικές Ερμηνείες, η Θεοδώρα του Χαίντελ ανεβαίνει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη για μία και μόνο παράσταση, το Σάββατο, 13 Μαρτίου στις 9.00 το βράδυ.
[[page_break]]
Ο βραβευμένος με ECHO KLASSIK αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου του οποίου οι ηχογραφήσεις σε έργα Χαίντελ έχουν αποσπάσει τις υψηλότερες διακρίσεις του διεθνούς Τύπου, συνεργάζεται με τον ταλαντούχο σκηνοθέτη Πάρι Μέξη στη σκηνοθεσία και στο σχεδιασμό της παραγωγής, το βραβευμένο με το Golden European Design award motion, studio NOMINT και την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, για την παραγωγή αυτού του μπαρόκ ορατόριου του 18ου αιώνα, το οποίο μεταμορφώνεται σε ένα έργο που απευθύνεται στον ακροατή του σήμερα με σκηνοθετικές, σκηνογραφικές, μουσικές και ερμηνευτικές συναρπαστικές καινοτομίες.
Αρχιμουσικός και σκηνοθέτης, με την παράσταση αυτή, διατυπώνουν μια πρόταση για μια εικαστική και μουσική καινούργια ανάγνωση ενός παλιού έργου, το αντιμετωπίζουν σαν δράμα, σαν θεατρικό έργο και το μετατρέπουν σε ένα οπτικοακουστικό θέαμα που με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ανταποκρίνεται στους κώδικες του κοινού της εποχής μας. Άλλωστε, όταν η Θεοδώρα, παρουσιάστηκε στο κοινό του Λονδίνου, το 1750, ήταν ένα έργο απόλυτα φρέσκο που επιχειρούσε να συναντήσει τη διάθεση των ακροατών για ανατροπές.
Στη διανομή των ρόλων εμφανίζονται διεθνούς φήμης λυρικοί τραγουδιστές: η εξαιρετική ιταλίδα ερμηνεύτρια του Μπαρόκ Εμανουέλα Γκάλι έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Θεοδώρας, η Κριστίνα Χάμαρστρεμ το ρόλο του Διδύμου, η Ειρήνη Καράγιαννη της Ειρήνης, ο Τζέισον Νταρνέλ του Σεπτίμιου, ο Γιάννης Γιαννίσης του Ουάλη και ο Βαγγέλης Αγγελάκης του αγγελιοφόρου. Συμμετέχει επίσης η Μεικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Μπερή. Τη μουσική προετοιμασία των σολίστ έχουν αναλάβει η Καλλιόπη Γερμανού και ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και της Χορωδίας, ο Νίκος Λαλιώτης. Ο σχεδιασμός των φωτισμών είναι του Γιώργου Τέλλου. Την κατασκευή και την επιμέλεια του σκηνογραφικού υλικού έχει αναλάβει η Βίκυ Ρουμπέκα.
Για την καλύτερη κατανόηση του έργου, θα υπάρχουν ελληνικοί υπέρτιτλοι.
[[page_break]]
Ο Χαίντελ ήταν 64 ετών όταν έγραψε την Θεοδώρα το 1749, βρισκόταν στην τελευταία συνθετική του περίοδο και ως δαιμόνιος θεατράνθρωπος είχε αντιληφθεί την κόπωση του κοινού από τις ιταλικές όπερες, τις οποίες ανέβαζε στο Λονδίνο επί 20-25 χρόνια. Διορατικός καθώς ήταν, κατανόησε την ανάγκη αλλαγής ύφους και θεμάτων και κατέφυγε στο «τέχνασμα» του ορατορίου: Μια ιταλική όπερα, με αγγλικό λιμπρέτο, χωρίς σκηνική δράση, με οικεία θέματα από τη μυθολογία ή τη βίβλο, με περισσότερη μουσική και ανάδειξη της χορωδίας. Το ορατόριο έγινε για τον συνθέτη ένα πεδίο ευρύτερης και εκφραστικότερης εκδήλωσης του απαράμιλλου ταλέντου του για δράμα.
Η Θεοδώρα έχει ιδιαίτερη θέση στα μουσικο-δραματικά έργα του 18ου αιώνα, γιατί παραβαίνει τη σύμβαση της εποχής, που απαιτούσε από την όπερα ένα Happy End, ένα αίσιο τέλος. Ο Χέντελ είχε ήδη αγνοήσει τη σύμβαση αυτή με τον Ταμερλάνο και ξαναέγινε «ασεβής» με την Θεοδώρα, μια τραγωδία που τελειώνει με το θάνατο των πρωταγωνιστών της, αλλά και με το θρίαμβο της αγάπης, «που είναι πιο δυνατή από το θάνατο», όπως τραγουδάει η χορωδία λίγο πριν πέσει η αυλαία και λίγο μετά από το τελευταίο εξαίσιο ντουέτο των δυο καταδικασμένων εραστών.
[[page_break]]
«....Η άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν η διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου. Εάν υπάρχει η ελάχιστη δικαιοσύνη στον μουσικό κόσμο, τότε ο νεαρός αυτός μαέστρος δικαιούται διεθνούς αναγνώρισης.» γράφει ο David Blewitt στο μουσικό περιοδικό Opera (Φεβρουάριος 2010) με αφορμή την όπερα Άλκηστη του Γκλουκ που διηύθυνε ο έλληνας αρχιμουσικός στο Μέγαρο τον Οκτώβριο του 2009 με τη συμμετοχή της Ορχήστρας Πατρών σε όργανα εποχής.
Λίγα λόγια για τους συντελεστές:
Γιώργος Πέτρου
Μοιράζοντας τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο, ο Γιώργος Πέτρου έχει ακολουθήσει διεθνή σταδιοδρομία με εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών ενώ δυναμική είναι η παρουσία του στη διεθνή δισκογραφία. Ως σολίστ έχει συμπράξει με κορυφαίες Ορχήστρες απ’ όλο τον κόσμο υπό τη διεύθυνση διάσημων αρχιμουσικών, ενώ έχει ηχογραφήσει για σημαντικές ευρωπαϊκές ραδιοφωνίες. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, με το «Βραβείο Νέου Καλλιτέχνη 1998» από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, καθώς και με το διεθνές βραβείο Sebetia Ter στη Νάπολη της Ιταλίας.
Η δραστηριότητά του ως διευθυντή ορχήστρας επικεντρώνεται σε ρεπερτόριο από την εποχή του μπαρόκ έως και το ρομαντισμό με έμφαση στις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας και την όπερα. Έχει διευθύνει νέες παραγωγές κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, ενώ με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το πρώτο ορχηστρικό σύνολο με όργανα εποχής στην Ελλάδα με βάση την Ορχήστρα Πατρών.
Έχει πραγματοποιήσει ηχογραφήσεις για την εταιρία MDG και τη βρετανική Pradisum Records που βρήκαν τη μεγαλύτερη ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς, αποσπώντας κορυφαία βραβεία και διακρίσεις από τα πλέον έγκυρα περιοδικά δισκογραφίας σε Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και Αμερική.
Μετά από δύο λιγότερο γνωστές όπερες του Χαίντελ, τον «Ορέστη» και την «Αριάδνη στην Κρήτη», ακολούθησε το 2007 ο «Ταμερλάνος» και αυτές τις μέρες κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά ο «Ιούλιος Καίσαρας» του ίδιου συνθέτη, μία από τις δημοφιλέστερες όπερές του και μάλιστα με σημαντική δισκογραφία.
[[page_break]]
Πάρις Μέξης
Ο Πάρις Μέξης που έχει την ευθύνη της σκηνοθεσίας και του σχεδιασμού της παραγωγής της Θεοδώρας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνογραφία στο Λονδίνο, στο Central Saint Martins College of Art and Design (MA Scenography, BA Theatre: Design for Performance) και στην Πράγα, στο Divadelni fakulta Akademie Muzickych Umeni [DAMU] (Opera Design), Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων και Διακόσμηση στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Όμιλο (ΑΚΤΟ) και στο Middlesex University (BA Interior Design, Έπαινος άριστης επίδοσης το 1998 και το 1999) και μουσική στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο.
Έχει σκηνογραφήσει και σκηνοθετήσει παραγωγές για το θέατρο, την όπερα, το χορό, το κινηματογράφο και την τηλεόραση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα εργάζεται ως διακοσμητής, δημιουργός εκθέσεων και production designer. Είναι Associate Art Director στην εταιρεία Top Cut livedesign Events. Διδάσκει στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Όμιλο (ΑΚΤΟ) και στο Θέατρο των Αλλαγών (TOC). Κείμενά του για τη σκηνογραφία και τη σημειολογία στο θέαμα, έχουν δημοσιευτεί σε ειδικά περιοδικά και δικτυακούς τόπους ενώ είναι μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων Χορού και του Παγκόσμιου Οργανισμού Σκηνογράφων και Τεχνικών Θεάτρου (OISTAT) για την Ελλάδα.
Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: Ο Ορφέας στον Άδη (J. Offenbach / OMMΘ, 2009), Ιούλιος Καίσαρας (G.F. Handel / ΟΜΜΘ, 2008), Η Υπηρέτρια Κυρά (G.B. Pergolesi / ΕΛΣ, 2007), Το Μαγαζάκι του Τρόμου (A. Menken, H. Ashman / Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ – ΕΛΘΕΑ, 2006), Σφήκες (Αριστοφάνη / Αμφιθέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου – Φεστιβάλ Αθηνών / Ηρώδειο, 2006), Η Ιταλιάνα στο Αλγέρι (G. Rossini / ΕΛΣ, 2006), Ντόγκβιλ (θεατρική μεταφορά της ταινίας του Lars Von Trier / Εθνικό Θέατρο, 2004), ego (μονόπρακτο βασισμένο στο Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου / CSM Scenoworks, 2003), Pierrot Lunaire (A. Schoenberg / English Chamber Orchestra, 2002), κ.ά.
[[page_break]]
Εμανουέλα Γκάλι
Με καταγωγή από το Μιλάνο, η Εμανουέλα Γκάλι σοπράνο, που ερμηνεύει τη Θεοδώρα σπούδασε τραγούδι στο Ωδείο της Μάντοβας. Η μεγάλη της αγάπη για το τραγούδι και το ενδιαφέρον της για τις δυνατότητες που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φωνή, την έκαναν να στραφεί στο ρεπερτόριο του μπαρόκ και να ειδικευτεί σε αυτό, ερμηνεύοντας πολυάριθμα έργα της εποχής υπό τη διεύθυνση επιφανών αρχιμουσικών όπως οι: O. Dantone, A. Florio, F.Bonizzoni, G. Leonhardt, M. Mencoboni, E. Gatti, J. Tubery, D. Fasolis, G. Garrido, C. Cavina. Έχει εμφανιστεί στα σημαντικότερα μουσικά φεστιβάλ και θέατρα της Ιταλίας, αλλά και της Ευρώπης και έχει ερμηνεύσει πολυάριθμους ρόλους σε όπερες και ορατόρια που την έχουν αναδείξει σε μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες έργων εποχής.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ηχογραφήσεις για τις εταιρίες Opus 111, Glossa, Amadeus, Agora, Stradivarius, κ.ά.