Το 1948, στην Ιερουσαλήμ, η Χιντ Χουσέινι βρίσκει 55 ορφανά στο δρόμο, καθώς πάει στη δουλειά της. Αποφασίζει να τα πάρει στο σπίτι για να τους δώσει τροφή και στέγη. Μέσα σε 6 μήνες τα 55 ορφανά αυξήθηκαν στα 2.000, με αποτέλεσμα την ίδρυση του Ινστιτούτου "Dar Al-Tifl". Η ταινία διηγείται την ιστορία της Μιράλ, μιας κοπέλας που βρέθηκε στο Ινστιτούτο το 1978, σε ηλικία 7 ετών, μετά το θάνατο της μητέρας της, και μεγαλώνοντας ανακάλυψε πως συγκρούονται μέσα της οι συμβουλές της Μαμάς Χιντ με την ανάγκη της να δώσει μάχη για το μέλλον του λαού της.

Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Τζούλιαν Σνάμπελ ("Πριν Πέσει η Νύχτα", "Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα") επιστρέφει με άλλη μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία. Πρωταγωνιστεί η ανερχόμενη Φρίντα Πίντο ("Slumdog Millionaire").

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Ρούλα Τζεμπρεάλ. Όταν το διάβασα, το είδα ως ταινία και ένιωσα την ανάγκη να το μεταφέρω στη μεγάλη οθόνη. Είναι μια ιστορία για την μόρφωση, για την αγάπη, για τους ανθρώπους και την ελπίδα. Διηγείται τις προσωπικές ιστορίες 4 Αραβοϊσραηλινών γυναικών με φόντο την περίπλοκη πολιτική πραγματικότητα της περιοχής, από τη γέννηση του κράτους του Ισραήλ το 1948 ως την ελπίδα για τη Συμφωνία Ειρήνης του Όσλο το 1994.

Η πρώτη γυναίκα είναι η Χιντ Χουσέινι, που αφιέρωσε τη ζωή της στα ορφανά. Όταν βρήκε 55 παιδιά παρατημένα στους δρόμους της Ιερουσαλήμ το 1948, ξεκίνησε τη λειτουργία του ορφανοτροφείου "Dar Al-Tifl", το οποίο έγινε το σπίτι περισσότερο από 3.000 κοριτσιών. Αρχικά συνεισέφερε με δικά της χρήματα, με ό,τι της είχε απομείνει από την περιουσία της οικογένειάς της, δημιουργώντας έτσι μια όαση για τα νεαρά κορίτσια της Παλαιστίνης. Νομίζω ότι υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα σε ένα παιδί που μεγαλώνει σε αυτό το περιβάλλον και σε ένα, που μεγαλώνει σε στρατόπεδο προσφύγων, απομονωμένο από τον κόσμο. Σε αυτή την ιστορία βλέπουμε και τους δύο κόσμους.

Η Μιράλ είναι μια νεαρή κοπέλα, που μορφώθηκε στο "Dar Al-Tifl". Είναι το απρόσμενο αποτέλεσμα της αγάπης και της εκπαίδευσης της Χιντ, καθώς και ο αποδέκτης της δύσκολης κληρονομιάς της οικογένειάς της. Στην αρχή του σεναρίου αναφέρεται ότι "η Μιράλ είναι ένα κόκκινο λουλούδι, που μεγαλώνει στον δρόμο. Ίσως έχεις δει εκατοντάδες από αυτά." Οι περισσότεροι άνθρωποι οδηγούν στον δρόμο, χωρίς να έχουν παρατηρήσει καν την ομορφιά αυτών των λουλουδιών.

Τζούλιαν Σνάμπελ


Σημείωμα της Συγγραφέως

Κάθε ιστορία του βιβλίου και της ταινίας είναι αληθινή. Άλλαξα ονόματα, συνδύασα γεγονότα, ανάμειξα διαφορετικές προσωπικότητες και χαρακτήρες- όμως τα πάντα είναι αλήθεια. Δεν υπάρχει περιθώριο για φαντασία στη Μέση Ανατολή. Μπορείς μόνο να πεις ό,τι έχεις δει μέσα από τα δικά σου μάτια. Καθημερινά αυτό το μέρος σε κάνει να αποφασίζεις ποιος είσαι και τι πρέπει να κάνεις. Είναι κάτι που σου επιβάλλεται.

Αφού άφησα την Ιερουσαλήμ για την Ευρώπη, ένιωσα ότι οι αναμνήσεις μου, η ταυτότητά μου, είχαν κλαπεί. Κατάλαβα ότι έπρεπε να διηγηθώ την ιστορία μου, έπρεπε να συνδέσω το παρελθόν με το μέλλον μου, όχι μόνο επειδή ήταν σημαντικό για μένα, αλλά επειδή υπάρχουν τόσα πολλά κορίτσια που έχουν περάσει και ακόμη περνούν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Η Μιράλ είναι κατά κάποιον τρόπο εγώ... είναι όμως και λίγο απ' όλα αυτά τα κορίτσια. Έγραψα το βιβλίο για τα παιδιά μου, για την κόρη μου Μιράλ, και για όλες τις "Μιράλ" που ζουν στην Ιερουσαλήμ.

Όπως συνέβη στην Μιράλ, έτσι και σε μένα ήρθε κάποια στιγμή στη ζωή μου, που ένιωσα ότι έπρεπε να αναλάβω δράση. Όμως σήμερα, μπορώ να πω ότι η αγάπη και οι αξίες που έλαβα από την Χιντ Χουσέινι- που πίστευε στην αρετή της εκπαίδευσης- έσωσαν τη ζωή μου. Αργότερα είχα την ευκαιρία ως δημοσιογράφος να ζήσω διαμάχες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν και να καταλάβω ότι η εκπαίδευση είναι όντως το καλύτερο όπλο. Αυτό αποκαλύπτει η ταινία, μέσα από τη ζωή της Μιράλ. Μας δείχνει πώς η εκπαίδευση μπορεί να απογυμνώσει και να αφοπλίσει τον φανατισμό.

Ρούλα Τζεμπρεάλ