Ο κριτικός θεάτρου Μόρτιμερ Μπρούστερ [Κάρι Γκραντ], αν και ορκισμένος εργένης, αποφασίζει τελικά να παντρευτεί την αγαπημένη του Ελέιν [Πρισίλα Λέιν].
Τώρα όμως πρέπει να επισκεφθεί τις δυο γεροντοκόρες θείες του, για να τους ανακοινώσει το ευχάριστο γεγονός. Μόνο που θ' ανακαλύψει ότι αυτές οι γλυκές γριούλες έχουν ένα μακάβριο χόμπι: να δηλητηριάζουν ηλικιωμένους, μοναχικούς κυρίους κι ύστερα να τους θάβουν στο υπόγειο του σπιτιού τους.
Τα πράγματα ωστόσο θ' αποδειχτούν ακόμη χειρότερα...

Το κλασικό αριστούργημα του Φρανκ Κάπρα. Μια θεότρελη μαύρη κωμωδία με την ανεπανάληπτη ερμηνεία του θρυλικού Κάρι Γκραντ.

Έγραψαν για την ταινία

«Μια ξεκαρδιστική ταινία για θεατές κάθε ηλικίας... Μια πραγματικά κλασική κωμωδία».
Variety

«Το έργο είναι μια απόλαυση... για όσους αποζητούν να γελάσουν με την ψυχή τους».
The New York Post

«Μια μακάβρια εξωφρενική παρωδία... που οι περισσότεροι κριτικοί θεώρησαν το υπέρτατο αριστούργημα της γενιάς τους».
The Nation


Μια τεράστια επιτυχία στη σκιά του πολέμου

 Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζόζεφ Κέσσελρινγκ (1902-1967) έγραψε το Αρσενικό και παλιά δαντέλα το 1939. Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Foulton Theatre της Νέας Υόρκης στις 10 Ιανουαρίου 1941 και ήταν τόσο τεράστια η επιτυχία του, που δεν κατέβηκε παρά τρία χρόνια αργότερα, ύστερα από 1.444 παραστάσεις.

 Τα γυρίσματα της ταινίας διάρκεσαν δύο μόλις μήνες, από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 1941. Κατά τη διάρκειά τους ο Φρανκ Κάπρα κλήθηκε να καταταγεί στο στρατό, αλλά κατόρθωσε να πάρει αναβολή μέχρι να ολοκληρώσει το μοντάζ, τον Ιανουάριο του 1942.

 Η ταινία προβλήθηκε τελικά στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του 1944, καθώς ο Κάπρα είχε δεσμευτεί στην Warner Bros. να μην τη βγάλει στους κινηματογράφους, προτού σταματήσει να παίζεται το θεατρικό στο Μπρόντγουεϊ. Πρώτοι όμως την είδαν σε ειδικές προβολές το 1943 οι Αμερικανοί στρατιώτες που πολεμούσαν μακριά από την πατρίδα τους.

Στην Ελλάδα το Αρσενικό και παλιά δαντέλα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1946 από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στη διανομή ήταν, εκτός από την Κοτοπούλη, η Ρ. Μυράτ, ο Β. Λογοθετίδης, ο Λ. Κωνσταντάρας και ο Δ. Μυράτ.

---------------------------------------------------------------------------------

Βραβευμένοι με Όσκαρ συντελεστές!

Τρεις από τους συντελεστές της ταινίας Αρσενικό και παλιά δαντέλα έχουν τιμηθεί για το έργο τους με τρία Όσκαρ ο καθένας:

Μαξ Στάινερ (Μουσική)
Ο συνθέτης Μαξ Στάινερ («Όσα παίρνει ο άνεμος», «Καζαμπλάνκα», «Κινγκ Κονγκ», κ.ά.), παιδί-θαύμα, μαθητής του Μπραμς και του Μάλερ, «πατέρας της κινηματογραφικής μουσικής», ήταν υποψήφιος περισσότερες από είκοσι φορές για Όσκαρ, αλλά το κέρδισε για τρεις ταινίες: «Απ' όταν έφυγες» (1944) του Τζον Κρόμγουελ με την Τζένιφερ Τζόουνς, «Το ξέσπασμα μιας ψυχής» (1942) του Έρβιν Ρέιπερ με την Μπέτι Ντέιβις, και «Ο καταδότης» (1935) του Τζον Φορντ με τον Βίκτορ ΜακΛάνγκεν.

'Ορρυ Τζορτζ Κέλι (Κοστούμια)
Τιμήθηκε με Όσκαρ Κοστουμιών για τις ταινίες «Μερικοί το προτιμούν καυτό» (1959) του Μπίλι Γουάιλντερ με την Μέριλιν Μονρόε, «Τα κορίτσια» (1957) του Τζορτζ Κιούκορ με τον Τζιν Κέλι και «Ένας Αμερικάνος στο Παρίσι» (1951) του Βινσέντε Μινέλι, πάλι με τον Τζιν Κέλι.

Ντάνιελ Μάντελ (Μοντάζ)
Τιμήθηκε με Όσκαρ Μοντάζ για τις ταινίες «Η γκαρσονιέρα» (1960) του Μπίλι Γουάιλντερ με τον Τζακ Λέμον, «Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας» (1946) του Γουίλιαμ Γουάιλερ με τον Φρέντρικ Μαρτς και «Αποθέωση» (1942) του Σαμ Γουντ με τον Γκάρι Κούπερ.

Φρανκ Κάπρα: «Όλοι οι ηθοποιοί μου είναι σταρ»
«Όταν αντικρίζω ένα πλήθος, βλέπω μια συνάθροιση ελεύθερων ατόμων: καθένας τους, μοναδικός•
καθένας τους, ένας βασιλιάς ή μια βασίλισσα• καθένας τους, μια ιστορία που θα γέμιζε ένα βιβλίο•
καθένας τους μια νησίδα ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
ΦΡΑΝΚ ΚΑΠΡΑ

Περισσότερο απ' όλα για τον Κάπρα μετρούσαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί. Συχνά καθυστερούσε την παραγωγή επί μήνες, προκειμένου να εξασφαλίσει τους ιδανικούς ερμηνευτές. Θεωρούσε ότι η διανομή των ρόλων έπαιζε καθοριστικό ρόλο στο χτίσιμο των χαρακτήρων και συχνά δημιουργούσε τους χαρακτήρες έχοντας κατά νου συγκεκριμένους σταρ του κινηματογράφου. Πολλοί απ' αυτούς, όπως ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Γκάρι Κούπερ και ο Τζέιμς Στιούαρτ, εδραίωσαν την εικόνα τους μέσα απ' τους ρόλους που έπαιξαν στις ταινίες του. Μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του '30, ο Κούπερ και ο Στιούαρτ είχαν δεχτεί ρόλους σ' έργα του Κάπρα χωρίς καν να διαβάσουν το σενάριο – η απόλυτη αναγνώριση για ένα σκηνοθέτη. Ο Κάπρα ζητούσε από τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριές του να μην μακιγιάρονται και να ντύνονται όπως και στην καθημερινή ζωή τους. Σιχαινόταν τις μανιέρες και ζητούσε από τους ερμηνευτές του να μην φωνάζουν, να μιλάνε χαλαρά, φιλικά και να να μην σφυροκοπούν τους θεατές, αλλά να λένε με φυσικότητα τις ατάκες τους. Έκανε ελάχιστες πρόβες, για να μην κουραστούν οι ηθοποιοί και χάσουν τη φρεσκάδα τους. Ήθελε να μοιάζουν με «αληθινούς ανθρώπους, που μιλούν σαν αληθινοί άνθρωποι». Επέμενε πως ήταν ευθύνη του σκηνοθέτη να κάνει τους ηθοποιούς να μπουν στο πετσί του ρόλου τους. «Δεν υπάρχουν κακοί ηθοποιοί», ισχυριζόταν, «μονάχα κακοί σκηνοθέτες». Ελάχιστοι κινηματογραφιστές κατάφεραν να εκμαιεύσουν τέτοιον αυθορμητισμό από τους ηθοποιούς τους. Ο Κάπρα, πραγματικά, λες και τους χάιδευε με την κάμερά του. «Όσο μικρός κι αν είναι ο ρόλος», έλεγε, «αντιμετωπίζω όλους τους ηθοποιούς μου σαν σταρ».
______________________________________________________________________________

«Πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα υπάρχει μια υπέροχη γυναίκα».
Φρανκ Κάπρα

«Όλοι θέλουν να γίνουν σαν τον Κάρι Γκραντ. Ακόμη κι εγώ».
Κάρι Γκραντ

«Για να με μιμηθεί κανείς, το μόνο που χρειάζεται είναι μια ψιθυριστή φωνή και δυο αυγά μάτια».
Πίτερ Λόρε