Ο Αντόν είναι ένας γιατρός που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στο σπίτι του σε μια ειδυλλιακή πόλη της Δανίας και στη δουλειά του σε ένα αφρικανικό στρατόπεδο προσφύγων. Σε αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς κόσμους, αυτός και η οικογένειά του έρχονται αντιμέτωποι με διαμάχες, που τους οδηγούν σε δύσκολες αποφάσεις, αμφιταλαντευόμενοι ανάμεσα στην εκδίκηση και τη συγχώρεση. Ο Αντόν και η γυναίκα του Μαριάν, που έχουν δύο γιους, βρίσκονται σε διάσταση και μάχονται με την πιθανότητα του διαζυγίου. Ο μεγαλύτερος, 10χρονος γιος τους, Ελίας, δέχεται επίθεση στο σχολείο του και τον υπερασπίζεται ο Κριστιάν, ένα νέο παιδί που έχει μόλις μετακομίσει από το Λονδίνο με τον πατέρα του, Κλάους. Η μητέρα του Κριστιάν έχει χάσει πρόσφατα τη μάχη με τον καρκίνο και ο ίδιος είναι βαθιά στεναχωρημένος από το γεγονός. Ο Ελίας και ο Κριστιάν σύντομα δημιουργούν μια ισχυρή φιλία, όταν όμως ο Κριστιάν εμπλέκει τον Ελίας σε μια επικίνδυνη πράξη εκδίκησης με πιθανές τραγικές συνέπειες, η φιλία τους δοκιμάζεται και οι ζωές τους τίθενται σε κίνδυνο. Εν τέλει, οι ίδιοι οι γονείς τους απομένουν να τους βοηθήσουν να συμβιβαστούν με την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων, τον πόνο και τη δυστυχία.

Η γνωστή Δανή σκηνοθέτιδα Σουσάνε Μπίερ ("Μετά το Γάμο"- υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας) παρουσιάζει ένα δυνατό δράμα, σε σενάριο του βραβευμένου με Όσκαρ Άντερς Τόμας Τζένσεν και με πρωταγωνιστή τον Ούλριχ Τόμσεν ("Centurion"). Το φιλμ απέσπασε Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Αφρική, αλλά και σε μια επαρχιακή πόλη της Δανίας, όπου κυριαρχεί η ανιαρή καθημερινότητα. Οι ζωές δύο οικογενειών διασταυρώνονται και μια ασυνήθιστη, αλλά και ριψοκίνδυνη φιλία ανθίζει. Όμως η μοναξιά, η θλίψη και οι αδυναμίες παραμονεύουν. Πολύ σύντομα, η φιλία αυτή μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη συμμαχία και σε μια αμείλικτη καταδίωξη, όπου οι ζωές όλων κινδυνεύουν.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Το φιλμ αυτό εξερευνά τα όρια που θέτουμε στην προσπάθειά μας να ελέγξουμε την κοινωνία αλλά και τις προσωπικές μας ζωές. Θέτει το ερώτημα αν η δική μας "εξελιγμένη" κουλτούρα είναι το μοντέλο για έναν καλύτερο κόσμο ή αν η ίδια "αταξία" που υπάρχει στην ανομία ελλοχεύει κάτω από την επιφάνεια του πολιτισμού μας. Έχουμε πάθει ανοσία στο χάος ή μήπως άθελά μας έχουμε χάσει κάθε έννοια της τάξης στη ζωή μας;

Σουσάνε Μπίερ