Ένας νεαρός άνδρας, ο Όλιβερ, γνωρίζει την απρόβλεπτη Άννα, λίγους μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του. Ο έρωτας που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα γεμίσει τον Όλιβερ με αναμνήσεις του πατέρα του, ο οποίος - μετά το θάνατο της συζύγου του και σε ηλικία 75 ετών - αποκάλυψε στον γιο του τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις, συνάπτοντας μάλιστα σχέση με έναν νεότερό του άνδρα. Αυτή η ειλικρίνεια έφερε κοντά πατέρα και γιο, έστω κι αν ήταν πλέον αργά...

Μια γλυκόπικρη ταινία χαρακτήρων, που μας διδάσκει πως, στα θέματα των σχέσεων, όλοι είμαστε πρωτάρηδες. Πρωταγωνιστούν οι Γιούαν ΜακΓκρέγκορ ("Moulin Rouge"), Κρίστοφερ Πλάμερ ("The Imaginarium of Doctor Parnassus") και Μελανί Λοράν (“Inglourious Basterds”).

Ο ογδονταδυάχρονος Κρίστοφερ Πλάμερ κέρδισε το Όσκαρ β' Ανδρικού ρόλου για την ταινία "Οι Πρωτάρηδες", στην οποία υποδύεται έναν ηλικιωμένο άντρα που μετά το θάνατο της γυναίκας του αποφασίζει ν' αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα και να ζήσει ανοιχτά ως gay. Ο Πλάμερ, κοιτάζοντας το βραβείο που είχε μόλις κερδίσει, αναρωτήθηκε φωναχτά: "Είσαι μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερό μου, χρυσό μου. Πού βρισκόσουν όλη μου τη ζωή;"

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Η ταινία αυτή "ξεκίνησε" όταν ο δικός μου πατέρας "βγήκε από τη ντουλάπα". Ήταν 75 χρονών και παντρεμένος 45 χρόνια με τη μητέρα μου. Η ανάγκη του να αλλάξει εντελώς τη ζωή του ήταν επώδυνη, πολύ αστεία, αλλά και αρκετά ενθουσιώδης. Η αλλαγή και η ειλικρίνεια μπορούν να συμβούν, όταν δεν το περιμένεις. Ακόμη κι όταν υπέφερε από καρκίνο 5 χρόνια αργότερα, ήταν μες την ενέργεια, δεν ήταν "τελειωμένος" με κανέναν τρόπο.
Το σενάριο γράφτηκε με την πεποίθηση ότι κάτι τόσο προσωπικό μπορεί να αφορά τους πάντες. Οι ιδιαίτερες λεπτομέρειες της ζωής του πατέρα μου, οι πραγματικοί αγώνες του και όλο το χιούμορ έδωσαν στην ταινία μια αυθεντικότητα, που ελπίζω ότι θα την κάνει πιο ισχυρή και πιο συναισθηματική για όλο τον κόσμο.

Η βασική πλοκή είναι σαν δρόμος δύο κατευθύνσεων: Ο Χαλ διδάσκει τον Όλιβερ πώς να αγαπήσει την Άννα και ο έρωτας του Όλιβερ για την Άννα του δείχνει πράγματα που ποτέ δεν είχε καταλάβει για τον Χαλ. Η ιστορία του Χαλ είναι πολύ νεωτεριστική, τα εμπόδια είναι μεγάλα και "εξωγενή": ο συντηρητισμός της δεκαετίας του '50, η ομοφοβία, η μεγάλη ηλικία και ο καρκίνος. Ο Όλιβερ και η Άννα είναι παιδιά μετά τη γενιά των '60s και η ερωτική τους ιστορία είναι πραγματικά μοντέρνα. Τα εμπόδιά τους είναι "εσωτερικά": τους στοιχειώνουν οι συμβάσεις, οι δεσμεύσεις και η κρυφή λύπη των γονιών τους. Για τον Χαλ, το ότι έκρυβε την αληθινή του σεξουαλικότητα κάτω από τη μάσκα ενός παραδοσιακού γάμου ήταν αποδεκτό και απαραίτητο για να παλέψει με τα εξωτερικά εμπόδια. Για τον Όλιβερ, τα αρνητικά αυτής της συμφωνίας- το τίμημα του έρωτα και η εγκατάλειψη τού τι είναι αποδεκτό για τους γονείς του- είναι δυσβάστακτα. Εν τέλει, ο Χαλ μαθαίνει στον Όλιβερ πώς να ξεκλειδώνει τους μηχανισμούς και τα ψέματα που ο ίδιος δημιούργησε.
Αυτό που προσπαθώ να επικοινωνήσω με αυτή την ταινία είναι κάτι σαν περιπέτεια. Η αίσθηση τού να ξεκλειδώσεις ένα κομμάτι σου. Αν και αυτή η ταινία περιέχει αρρώστια και θάνατο, έχει ωστόσο να κάνει με νέα ξεκινήματα, αλλαγές και πόσο βαθιά αστεία μπορεί να είναι η ζωή στις πιο σοβαρές στιγμές της.

Έγραψα γράμματα στους Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και Κρίστοφερ Πλάμερ, ζητώντας τους να συμμετάσχουν στην ταινία. Να μερικά κομμάτια από τα γράμματα αυτά:

(στον Κρίστοφερ Πλάμερ)
Έχοντας κρυφτεί από τον γκέι κόσμο σε όλη του τη ζωή, ήταν σε ηλικία 75 χρονών, σαν έφηβος: ανήσυχος και ενθουσιώδης, αφελής σχετικά με την γκέι κουλτούρα, και πολύ επιρρεπής στις συναισθηματικές αναταραχές του νέου του έρωτα. Ενώ ήταν πολύ ντροπαλός ως νεαρός, και πειθαρχημένος και αυτοθυσιαζόμενος κατά την ενήλικη ζωή του, εξέθεσε τον εαυτό του σε μεγάλο ρίσκο στο τέλος της ζωής του- αποκαλύφθηκε σε μένα, στις αδερφές μου και στους φίλους του, προσπάθησε να γνωρίσει τη σύγχρονη γκέι ζωή και, πάνω απ' όλα, να ερωτευτεί. Αν και η αρρώστια του εμφανίστηκε μόλις πέντε χρόνια αργότερα, μας είχε κουράσει όλους μας με τα πράγματα που ήθελε να κάνει. Προσπάθησα να κάνω μια ταινία-πορτραίτο του, γεμάτη με αγάπη, αλλά όχι συναισθηματική ούτε έκδηλη του εγωισμού του. Δεν ψάχνω να δημιουργήσω ένα αντίγραφο του πατέρα μου, αλλά μια βερσιόν των επιθυμιών και των προβλημάτων του, που είναι αληθινή για μένα και για σένα και για τους άλλους ηθοποιούς, μιας και κάνουμε αυτή την ταινία για ένα κοινό θεατών.

(στον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ)
Όταν οι γονείς μου πέθαναν, η θλίψη δεν ήταν βαριά. Υπήρχε κάποια "έκρηξη" μέσα μου, ένα ανυπόφορο συναίσθημα ότι η ζωή τρέχει γρήγορα. Όλα αυτά που ήθελα αλλά δεν είχα γευτεί, έγιναν υψίστης σημασίας: το να βρω έναν άνθρωπο και να μείνω μαζί του. Έτσι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, χρειαζόμουν να κάνω τα πάντα ευθύς αμέσως, ήμουν πιο αστείος, πιο εγωιστής, έπαιρνα περισσότερα ρίσκα και ήμουν πρόθυμος και ικανός να αλλάξω.
Μάικ Μιλς


Οι Πρωταγωνιστές Δηλώνουν

Ο πρωταγωνιστής, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, δηλώνει τα εξής για τον Μάικ Μιλς και τον ρόλο που ενσαρκώνει στην ταινία: "Είχα δει την προηγούμενη ταινία του, το "Thumbsucker", και μου άρεσε πολύ. Αλλά μόλις μου έστειλε κάποιες από τις μικρού μήκους ταινίες του, κάποια videos και διαφημιστικά, συνειδητοποίησα ότι ήμουν οικείος με τη δουλειά του, χωρίς να τη γνωρίζω... Υπάρχει μια σύγκληση, που κάνει την ταινία πολύ πλούσια και πολύπλοκη. Είναι ένα φιλμ για την έλλειψη και την αποδοχή- σε αυτή την περίπτωση, την αποδοχή του πατέρα σου γ ι' αυτό που πραγματικά είναι, την αποδοχή του γεγονότος ότι κάποιος που ζει τη ζωή του στο έπακρο πρόκειται να πεθάνει, κι έπειτα τον συμβιβασμό με μια τέτοια απώλεια, την ίδια στιγμή που κάνει την εμφάνισή του ο έρωτας... Δεν ένιωσα ότι έπρεπε να υποδυθώ τον Μάικ Μιλς στην ταινία. Δεν τον μιμήθηκα. Ούτε κι εκείνος με ενθάρρυνε για κάτι τέτοιο. Ήθελε να ανακαλύψω ποιος είναι ο Όλιβερ, που υποδύομαι."

Από την πλευρά του, ο σπουδαίος ηθοποιός Κρίστοφερ Πλάμερ, ισχυρίζεται τα εξής: "Μου αρέσει να ενσαρκώνω διαφορετικούς ανθρώπους, κάτι το οποίο πάντα κάνω. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ευμετάβολος μπορώ στην οθόνη και στη σκηνή... Από την αρχή κιόλας, συμπάθησα απίστευτα τον Μάικ Μιλς. Είναι έξυπνος, καλλιεργημένος και με εξαιρετικά καλούς τρόπους- στις μέρες μας και σε αυτή την ηλικία, είναι κάτι πολύ σπάνιο."