Στη παράσταση, μια κοπέλα, η Βιόλα, μεταμφιεσμένη σε αγόρι για να επιβιώσει, μπαίνει στην υπηρεσία του Ορσίνο, ερωτευμένου με την Ολίβια, και γίνεται το αντικείμενο του έρωτα της τελευταίας, ενώ η ίδια ερωτεύεται τον κύριό της• απέναντί τους, μια κοπέλα και ένα αγόρι, που μεταμφιέζονται σε γκρουμ ξενοδοχείου και υποψήφια γραμματέα του ψυχιάτρου Δρ.Πρέντις αντίστοιχα, προκειμένου να τον βοηθήσουν να αποκρύψει μια εξωσυζυγική του περιπέτεια.
Ένας Τρελός που αποκαλύπτει το παράλογο του κόσμου, ο Φέστε, παράλληλα με ένα μανιώδη εξιχνιαστή ψυχασθενικών περιπτώσεων, τον Δρ. Ρανς. Ένας δίδυμος αδερφός, ο Σεμπάστιαν, που η απροσδόκητη εμφάνισή του δίνει τη λύση, δίπλα δίπλα με μια απίστευτη οικογενειακή επανένωση. Μια παράδοξη χώρα και ένα ψυχιατρικό άσυλο…
Κάτω από το γενικό τίτλο Ό,τι προτιμάτε, η ελισαβετιανή κωμωδία συναντά μία φάρσα των 60s, σε δυο ξεχωριστές παραστάσεις υπό ενιαίο concept και τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θωμά Μοσχόπουλου.
Ένας ενιαίος θίασος δεκαεπτά προσώπων, εναλλάξ κάθε βράδυ (και σε μια long run παράσταση την Κυριακή), καλείται όχι μόνο να ζωντανέψει την αινιγματική Ιλλυρία και την ψυχιατρική κλινική του Δρ. Πρέντις, αλλά και να επιτρέψει το κρυφοκοίταγμα της μίας δραματουργίας (και της κάθε παράστασης!) στην άλλη.
Κοινοί άξονες, η τρέλα, που αφηγείται την αλήθεια, ενώ συνδιαλέγεται με την εξαπάτηση και τον αποκλεισμό• η παρενδυσία, που αποκαλύπτει περισσότερα κρυμμένα πάθη από όσες ταυτότητες καλύπτει• η προσπάθεια επιβολής της τάξης σε έναν άτακτο κόσμο, που γεννά μεγαλύτερη ανισορροπία• η υπερβολή, η φαντασίωση, το όνειρο και ο πανταχού παρών έρωτας, στις πολλαπλές, ιδανικές μορφές του, που μεταστρέφεται σε σεξουαλική ανάγκη, εξίσου ισχυρή και κινητήρια απίθανων κωμικών καταστάσεων. Ταυτόχρονα, η παρουσία της μουσικής ικανής να λειτουργήσει ως ταχυδακτυλουργικό πέρασμα σε έναν άχρονο, παράλληλο κόσμο επιθυμιών και πόθων• έναν κόσμο που, σε αντιστοιχία με αυτόν που ζούμε, μοιάζει σαν ένα αστείο, αλλά σκοτεινό τσίρκο.
Η κάθε παράσταση δε λειτουργεί μόνο ως ο παραμορφωτικός καθρέφτης της άλλης• κλείνει και το μάτι στον καθένα μας, μέσα από το χιούμορ ή τη χοντροκομμένη πλάκα, πως ό,τι προτιμάμε έχει και μια άλλη όψη. Ή, όπως λέει και ο Φέστε στο τέλος της Δωδέκατης Νύχτας, «η γη είναι σφαίρα και γυρίζει…μα, εμείς θα είμαστε εδώ καθημερινά»- ας το αντιμετωπίσουμε, λοιπόν, γελώντας.
