Από τη σκηνή του Θεάτρου θα παρελάσουν ένας Πρωθυπουργός (όλο και πιο) κουρασμένος και γύρω του πολιτικοί (όλο και πιο) απελπισμένοι για καριέρα, αλλοδαποί που όσο περνά ο καιρός συμπεριφέρονται όλο και πιο πολύ σαν Έλληνες κι από την άλλη, ντόπιοι που νιώθουν όλο και πιο πολύ αλλοδαποί, ένα τηλεοπτικό πανηγύρι με τραγούδια, μαγειρική και ζώδια από τα ξημερώματα μέχρι τη νύχτα, συγγενείς που στέλνουν «πακέτα» σε άλλους χαμένους συγγενείς, μετανάστες που για να επιβιώσουν βάζουν ταρίφα στο ξύλο που τρώνε, αγρότες μόνοι που ψάχνουν «διά τηλεοράσεως» το έτερόν τους ήμισυ, όλα αυτά τα καθημερινά για τα οποία ΘΕΛΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ – κυριολεκτικά – ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ   αλλά κάτι δεν την αφήνει… Η χαρά; Η μήπως η απόγνωση;

Η Ελλάδα θέλει να κρυφτεί και το θέατρο Αλίκη θέλει επιθεώρηση!» αποφάνθηκε ο Θοδωρής Αθερίδης κι έβαλε μπροστά να σκηνοθετήσει τη μεγαλύτερη επιθεώρηση του φετινού χειμώνα.