Ο Γούντι Άλεν είναι ο Άλαν, ένας ντροπαλός κριτικός κινηματογράφου που έχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Είναι εντελώς προσκολλημένος στη δουλειά του και στην αγαπημένη του ταινία, την Καζαμπλάνκα. Η γυναίκα του, Νάνσυ τον εγκαταλείπει και κάνει αίτηση διαζυγίου. Ανίκανος να διαχειριστεί αυτή τη συναισθηματική κρίση, ψάχνει καταφύγιο στην αγαπημένη του ταινία και φαντασιώνεται ότι ο Χάμφεϊ Μπόγκαρντ είναι στο πλάι του δίνοντας του συμβουλές όσον αφορά τις γυναίκες. Χείρα βοηθείας στον Άλαν, δίνει ένα ζευγάρι καλών του φίλων, ο Ντικ και η Λίντα. Του κανονίζουν διάφορα ραντεβού αλλά όλα καταλήγουν να είναι καταστροφικά, λόγω της νευρικότητας και της ανασφάλειας του. Εν τέλει, ο Άλαν συνειδητοποιεί ότι πέρνα τον περισσότερο χρόνο του με την Λίντα και αρχίζει τον έλκει. Είναι η μόνη γυναίκα με την οποία είναι ο εαυτός του. Η Λίντα αποδεικνύεται απροσδόκητα δεκτική για καλή τύχη του Άλαν, μιας και το Ντικ, όντας εργασιομανής, την αγνοεί και την παραμελεί εντελώς…

Η ταινία κυκλοφόρησε πρώτη φορά στις 4/5/1972 και βγαίνει σε επανέκδοση στους κινηματογράφους το 2010.

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο WODDY ALLEN,
ΜΟΛΙΣ ΟΜΩΣ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ,
Ο HUMPHREY BOGART ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ

Η ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΠΟΥ ΣΑΡΩΣΕ ΤΟ ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΕΪ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ WOODY ALLEN ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ HERBERT ROSS (FUNNY LADY, STEAL MAGNOLIAS, FOOTLOOSE)
ME TON WOODY ALLEN ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ DIANE KEATON

-Τι θα κάνεις το Σάββατο το βράδυ;
- Θ’ αυτοκτονήσω.
- Α! Καλά, την Παρασκευή τότε;

Είναι η ίδια ιστορία πάλι…
Για τον έρωτα και τη δόξα η αιώνια πάλη.


"Έχετε κάνει ψυχανάλυση; Τι σας είπε ο ψυχαναλυτής σας;" "Συμφώνησε μαζί μου, ότι χρειάζομαι θεραπεία. Πιστεύει επίσης ότι η αμοιβή του είναι λογική..." Παρά τη διάσημη αυτή ατάκα, ο Γούντι Άλεν δηλώνει πως δεν πρέπει να συγχέεται με τους ήρωές του. Είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που του αρέσει να βολτάρει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, ζει μια φυσιολογική ζωή, κοιμάται νωρίς, είναι πειθαρχημένος και σε γενικές γραμμές λειτουργεί καλά. Και ίσως να μην είχαμε ακούσει ποτέ γι` αυτόν, αν ήταν λίγο πιο επιμελής μαθητής... Αφού τον έδιωξαν από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και από το Σίτι Κόλετζ, ο Γούντι Άλεν άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το γράψιμο. Έγραφε κείμενα για διάφορους κωμικούς, ώσπου αποφάσισε να γίνει κωμικός ο ίδιος. Το 1964 εμφανιζόταν σε κάποιο κλαμπ της Νέας Υόρκης, όταν έγραψε το σενάριο για το "What`s New Pussycat?" (Χαρέμι για Δύο), που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Το 1969 γύρισε την πρώτη δική του ταινία, το Πάρε τα Λεφτά και Τρέχα. Από τότε δεν έπαψε ποτέ να γοητεύει, να αιφνιδιάζει και συχνά να προκαλεί ανεξέλεγκτους σπασμούς γέλιου με μια εντυπωσιακή παραγωγή που ξεπερνά τις τριάντα ταινίες.. Έχει επίσης γράψει τρία θεατρικά, "Μην Πίνετε το Νερό", "Ωραίος και Σέξι" (που μετέφερε και στον κινηματογράφο) και "The Floating Lightbulb", έχει εμφανιστεί σε δικά του έκτακτα τηλεοπτικά προγράμματα, και συνεργαζόταν για χρόνια με το New Yorker και άλλα έντυπα. Το έργο του πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου, λατρεύτηκε εξίσου από διανοούμενους και εκατομμύρια απλών θεατών και για την ανάλυσή του έχουν ξοδευτεί ποταμοί μελάνης από την κριτική, ωστόσο ο ίδιος φαίνεται να το αντιμετωπίζει εξαιρετικά προσγειωμένα: "Δεν θέλω να μείνω αθάνατος με το έργο μου. Θέλω να μείνω αθάνατος με το να μην πεθάνω".

Ο Άλαν μένει σ’ ένα διαμέρισμα επιπλωμένο εντελώς κινηματογραφικά. Κοιμάται κάτω απ’ το «Θύελλα πέρα απ’ τον Ειρηνικό», ξυρίζεται με την «Καζαμπλάνκα» ν’ αντανακλά στον καθρέφτη. Είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ. Είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό. Είναι ένας μαθητής του Μπόγκαρντ. Είναι ο μέσος, συνηθισμένος κινηματογραφόφιλος, που μέσα από το σκοτεινό καταφύγιο του βλέπει και ξαναβλέπει τη σκηνή του αεροδρομίου της Καζαμπλάνκα. Αλλά αν τον βγάλεις απ’ αυτό το καταφύγιο γίνεται υπέρ-νευρωτικός. Οι φίλοι του προσπαθούν να τον πάνε στην παραλία: « Σιχαίνομαι την παραλία! Μισώ τον ήλιο!» ουρλιάζει « είμαι ανοιχτόχρωμος και κοκκινομάλλης! Δεν μαυρίζω, καίγομαι!». Όπως μπορείτε να καταλάβετε έχει θέματα, ακόμα και με τον Μπόγκι στο πλευρό του. Οι φίλοι του, Ντικ και Λίντα, προσπαθούν να του κλείσουν διάφορα ραντεβού με γυναίκες, αλλά αυτός τα κάνει όλα λίμπα και μετά καταστρέφει τα έπιπλα του σε μια κρίση.

Ο Γούντι Άλεν είναι από εκείνους τους κωμικούς που μπορεί να κατανοήσει ότι το χιούμορ μπορεί να βασιστεί τόσο στο πάθος όσο και στο σαδισμό. Και όσο οι υπόλοιποι υπερβολικοί κωμικοί μας κατακλύζουν με επιθετικό χιούμορ, ο Γούντι είναι στο μπάνιο του και του επιτίθεται το μπιστολάκι του. Η σύλληψη του να χρησιμοποιήσει τον Μπόγκαρντ σαν χαρακτήρα είναι εξαιρετικά επιτυχής. Η μίμηση του από τον Τζέρι Λέισι είναι πολύ καλή, αν όχι εξαίρετη και η ταινία ξεκινά και τελειώνει με τις παραλλαγές του μοναδικού τέλους της Καζαμπλάνκα.
Μπορεί ως ταινία να είναι πολύ δομημένη και η πλοκή της να είναι προβλέψιμη, αυτή είναι η αδυναμία ταινιών που στηρίζονται πάνω σε θεατρικά έργα. Αλλά,
αυτό δεν είναι καν παράπονο για μια ταινία τόσο διασκεδαστική και υπερβολικά αστεία όσο το «Ωραίος & Σέξι»
Rogert Ebert-Chicago Sun,1974