Στα μέσα της δεκαετίας του 60 ο Νταν Χάσκινς, ένας προπονητής κολεγιακής ομάδας μπάσκετ στο Τέξας, προκάλεσε αίσθηση με το να συμπεριλάβει στην ομάδα του και μαύρους παίχτες. Η ομάδα διέγραψε μια καταπληκτική πορεία στο εθνικό κολεγιακό πρωτάθλημα εκθρονίζοντας μεγάλα φαβορί και κατέκτησε το μεγάλο τρόπαιο σε έναν συγκλονιστικό τελικό. Ο συντηρητικός Νότος τους αντιμετώπισε με χλευασμό, ενώ τα εκατομμύρια της μαύρης κοινότητας είδαν σε αυτή την προσπάθεια την επερχόμενη αλλαγή στο αμερικάνικο μπάσκετ αλλά και μια ακόμη νίκη ενάντια στον ρατσισμό.
Ο Ντον Χάσκινς και η ομάδα του Texas Western Miners κατάφεραν –χωρίς να ήταν η πρόθεσή τους- να ριζοσπαστικοποιήσουν το μπάσκετ και το τοπίο της αμερικανικής κοινωνίας.
Ο Ντον Χάσκινς, προπονητής μπάσκετ αποφασισμένος να διακριθεί πάση θυσία, αναζητώντας αυθεντικά ταλέντα για να διαμορφώσει την ομάδα του- χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στο χρώμα και τη φυλετική καταγωγή των παικτών- έψαχνε στις πόλεις του Ντιτρόιτ και τη Νέας Υόρκης, εκεί που το μπάσκετ ήταν ακόμα ένα σπορ του δρόμου. Τελικά, ο Χάσκινς έφτιαξε μία ομάδα που –σπάνια για ένα πανεπιστήμιο του Νότου- ήταν στην πλειοψηφία της αποτελούμενη από ‘μαύρους’ παίκτες. Όταν λοιπόν άρχισε τις προπονήσεις της εξαιρετικά χαρισματικής αλλά ακόμη άπειρη αυτής ομάδας, ο Χάσκινς παρότρυνε όλα τα μέλη της όχι απλώς να δώσουν το καλύτερό τους εαυτό, αλλά και κάτι παραπάνω. Και τα κατάφερε!
Το 1966, η σκληρή δουλειά του Χάκσινς και της ομάδας του, άρχισε να αποδίδει για τα καλά! Οι Miners, όπως αποκαλούνταν, κατάφεραν να κερδίσουν 27 παιχνίδια και να χάσουν μόνο ένα- δηλαδή πέτυχαν το ίδιο ρεκόρ που κατείχαν οι ‘αντίπαλοί’ τους στα πρωταθλήματα των πανεπιστημίων: η –αποκλειστικά αποτελούμενη από λευκούς παίκτες- ομάδα ‘Kentucky Wilders’. Στον μεταξύ τους αγώνα, ο Χάσκινς πήρε τη θρυλική πλέον απόφαση να ξεκινήσει το παιχνίδι μόνο με ‘μαύρους’ παίκτες. Το αποτέλεσμα; Θρίαμβος για του Miners!
Ένας θρίαμβος που δεν ενθουσίασε μονάχα τους οπαδούς τους. Βοήθησε να αλλάξει η εθνική νοοτροπία γύρω απο τους Αφρο-αμερικανούς αθλητές και να φέρει στο προσκήνιο τις φυλετικές διακρίσεις στον αθλητισμό. Παράλληλα, ο κόσμος άρχισε να βλέπει διαφορετικά τις φυλετικές διακρίσεις και μέσα στην κοινωνία, στις διαπροσωπικές του σχέσεις... Ο Χάσκινς ήταν ένας ήρωας!
Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι σήμερα ξέρουν την ιστορία του Ντον Χάσκινς και της ονειρεμένης νίκης του- μία ιστορία που όταν ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ άκουσε, αμέσως αισθάνθηκε ότι ανήκει στην κληρονομιά της Αμερικανική Ιστορίας και πως έπρεπε να γίνει κτήμα και των νεότερων γενιών. Αφού λοιπόν απέκτησε τα δικαιώματα, έθεσε το φιλόδοξο σχέδιο σε εφαρμογή... «Αυτό που έχει ενδιαφέρον στην προσωπικότητα του Χάσκινς είναι ότι δεν έψαχνε να κάνει κανενός είδους δήλωση. Το μόνο που τον κατεύθυνε ήταν η ανάγκη του να νικήσει. Παρόλα αυτά, κάνοντας τη νίκη προτεραιότητά του, άλλαξε την ιστορία. Πριν από την απόφαση του Χάσκινς να φτιάξει ομάδα που να αποτελείται στην πλειοψηφία της από Αφροαμερικάνους -οι οποίοι και ξεκίνησαν το παιχνίδι στο πρωτάθλημα- υπήρχαν πολλές ευκαιρίες που πήγαιναν χαμένες για πολλούς χαρισματικούς παίκτες. Οι πράξεις του Χάσκινς ενέπνευσαν πολλούς παίκτες να βγουν από την αφάνεια και να αποκτήσουν λαμπρές καριέρες στο NBA. Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, που άσκησε επιρροή στις ζωές πολλών ανθρώπων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο παραγωγός Τζέρι Μπρουκχάιμερ.
«Νομίζω ότι η ιστορία αυτού του ανθρώπου έχει πολύ ενδιαφέρον και στις μέρες μας, γιατί πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν πόσο σκληρά δούλεψαν στο παρελθόν προπονητές και παίκτες για να μπορούν σήμερα τα ινδάλματά τους να διακρίνονται στο μπάσκετ...».
Ο Γκάρτνερ αφηγείται την εκπληκτική ιστορία των Texas Miners, τον αγώνα που έδωσε ο προπονητής τους για να ξεπεράσει πολλά ενδο-ομαδικά προβλήματα αλλά και την αναγνώρισή του ως άξιο λευκό προπονητή από μαύρους παίχτες καθώς και τις επιθέσεις που δέχτηκε η ομάδα τόσο από θερμόαιμους ρατσιστές όσο και από αντίπαλους προπονητές.
