H ιστορία ενός έρωτα που δεν έγινε ποτέ γνωστός... 16 χρόνια μετά το άδοξο τέλος της, ο Όλιβερ Χιρσμπίγκελ αποτυπώνει στο κινηματογραφικό πανί - με τη μεγαλύτερη δυνατή ευαισθησία - τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής της γυναίκας που έμεινε γνωστή ως η πριγκίπισσα του λαού! Οι παραγωγοί της ταινίας ήθελαν να απεικονίσουν τη ζωή της Νταϊάνα όσο περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα μπορούσαν. Κατά συνέπεια, η ταινία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε έρευνες αρχείου, καθώς και σε επαφές με συμβούλους και ανθρώπους που γνώριζαν την
Νταϊάνα κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Μεταφέροντας την ιστορία της πριγκίπισσας Νταϊάνα στη μεγάλη οθόνη

Η ιδέα για την DIANA δημιουργήθηκε στην Ecosse Films πριν από αρκετά χρόνια. Η ιστορία αγάπης που βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινία θα περιέγραφε τη σχέση μεταξύ της Νταϊάνας και του Δρ Χάσνατ Καν, ενός Βρετανού καρδιοχειρούργου, πακιστανικής καταγωγής. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η σχέση ήταν το κλειδί για την κατανόηση των δύο τελευταίων χρόνων της ζωής της Νταϊάνας. Παρά το γεγονός ότι οι παραγωγοί ήταν σίγουροι ότι ήθελαν να κάνουν την ταινία, δεν ήταν βέβαιοι ότι θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους πριν την ολοκλήρωση των δικαστικών ερευνών για το θάνατο της Νταϊάνας.

Οι παραγωγοί συναντήθηκαν με τον Στέφεν Τζέφρις έναν εξέχοντα θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο προκειμένου να του αναθέσουν να μεταφέρει την ιστορία στη μεγάλη οθόνη και να του δώσουν ένα τρισέλιδο περίγραμμα της σχέσης μεταξύ της Νταϊάνας και του Καν. Εκείνος το πήρε και επέστρεψε λίγες μέρες αργότερα με χρωματιστά διαγράμματα που απεικόνιζαν τη δομή της ιστορίας.

Ένα από τα βασικά σημεία αναφοράς του σεναριογράφου κατά τη συγγραφή του σεναρίου ήταν μια συνάντηση που είχε με την Νταϊάνα, όταν εκείνη του απένειμε βραβείο στα Evening Standard Drama Awards στο Court Royal. Εκεί συνειδητοποίησε ότι η τυπική της απεικόνιση στα ΜΜΕ – αυτή μίας άμυαλης bimbo - ήταν εντελώς λάθος. Αντίθετα ήταν εύστροφη, πνευματώδης και έξυπνη. Αυτά τα πέντε λεπτά που κουβέντιασε μαζί της ήταν η πυξίδα του για το σενάριο.

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΚΡΙΒΕΣ ΠΟΡΤΡΕΤΟ
Το να γραφτεί ένα σενάριο που βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, και ειδικότερα, να αφορά έναν από τους πιο διάσημους ανθρώπους στον κόσμο, ήταν κάτι που Τζέφρις θεώρησε μεγάλη πρόκληση. Σύμφωνα με αυτός, οι πιο κρίσιμες σκηνές σε τέτοιες ταινίες είναι οι στιγμές στις οποίες δεν υπήρχουν μάρτυρες, οι δηλαδή ιδιωτικές σκηνές, συνήθως ανάμεσα σε δύο άτομα, όπου κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβη. Σε αυτές τις σκηνές πρέπει να χρησιμοποιηθεί η φαντασία και να μείνουν πίσω όλες οι προκαταλήψεις.

Οι παραγωγοί της ταινίας ήθελαν να απεικονίσουν τη ζωή της Νταϊάνας όσο ακριβέστερα μπορούσαν. Κατά συνέπεια, η ταινία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε έρευνες αρχείου, καθώς και σε επαφές με συμβούλους και ανθρώπους που γνώριζαν την Νταϊάνα κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Στη διαδικασία της έρευνας για το σενάριο, ο Τζέφρις διαβάσετε πληθώρα βιβλίων και άρθρων. Από αυτά, το πιο σημαντικό ήταν η Diana: Her last love, από την Κέιτ Σνελ, η οποία αργότερα έγινε και σύμβουλος στην ταινία.

Ο Τζέφρις επίσης διάβασε τη βιογραφία της Νταϊάνας από τη Σάρα Μπράντφορντ. Η συνάντηση με τον Όνα Σάνλεϊ Τόφολο, ένα από τους θεραπευτές της Νταϊάνα, ήταν επίσης ένα μεγάλο προνόμιο για το σεναριογράφο και του έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για τις πνευματικές πτυχές του χαρακτήρα της Νταϊάνας. Τέλος, και το γεύμα που είχε με τον Ντέιβιντ Πούτναμ στη Βουλή των Λόρδων ήταν πολύ σημαντικό. Μάλιστα, ο Πούτναμ του επιβεβαίωσε ότι είχε απεικονίσει με ακρίβεια το χαρακτήρα της.

Διαλέγοντας το σκηνοθέτη
Ο Όλιβερ Χίρσμπιγκελ μπαίνει στην ομάδα της παραγωγής
Το επόμενο σημαντικό βήμα για τους παραγωγούς ήταν να βρεθεί ο σκηνοθέτης της ταινίας. Η αναζήτησή τους, τους οδήγησε στον Όλιβερ Χίρσμπιγκελ, τον υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθέτη της ταινίας DOWNFALL.

Ο Χίρσμπιγκελ είχε ακούσει για την πριγκίπισσα Νταϊάνα, αλλά δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένος με την ιστορία της. Όταν του εστάλη για πρώτη φορά το σενάριο, ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν ήθελε να το διαβάσει. «Δεν ενδιαφερόμουν για την πριγκίπισσα Νταϊάνα, αλλά ο ατζέντης μου, μου είπε ότι ο Στέφεν Τζέφρις είναι ένας πολύ αξιόλογος σεναριογράφος. Όταν τελικά αποφάσισε να το διαβάσει, από τις πρώτες κιόλας 10 σελίδες «γαντζώθηκε» πάνω του!

Το γεγονός ότι ο Χίρσμπιγκελ είναι Γερμανός και όχι Βρετανός τον βοήθησε πάρα πολύ στο να σκηνοθετήσει την ταινία. Ως Γερμανός, δεν ήταν κομμάτι της ιστορίας και αυτό τον βοήθησε πολύ, γιατί είχε μια πολύ σαφή, αντικειμενική άποψη. Αισθανόταν ότι ήταν σε θέση να κάνει μια ταινία που να είναι όσο το δυνατόν πιο αυθεντική, ειλικρινής και αληθινής χωρίς να έχει τίποτα να φοβάται.

Κατά την προετοιμασία για την ταινία, ο Χίρσμπιγκελ έκανε τη δική του εκτεταμένη έρευνά. Εκτός των άλλων, είχε πρόσβαση σε πολλές από τις προσωπικές επιστολές που είχε γράψει η Νταϊάνα. Και αυτή ήταν μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών γι 'αυτόν. Η Νταϊάνα έγραφε έως έξι γράμματα την ημέρα, περιγράφοντας λεπτομέρειες για την κατάστασή της: τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, Ήταν επίσης μανιακή με το τηλέφωνο, πολύ άμεση και εξέφραζε πάντα τα συναισθήματά της και το πώς αισθανόταν.

Η πρώτη σκέψη που έκανε Χίρσμπιγκελ για τον χαρακτήρα Νταϊάνα ήταν ότι του θύμιζε μια κλασική σταρ του σινεμά, όπως ήταν η Μαρλέν Ντίτριχ.

Αναλαμβάνοντας το ρόλο μιας πριγκίπισσας: Η Ναόμι Γουάτς ως Νταϊάνα
Για να ερμηνεύσει την Νταϊάνα, οι παραγωγοί της ταινίας στράφηκαν αμέσως στη βρετανικής καταγωγής ηθοποιό Ναόμι Γουάτς, δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ στις ταινίες 21 GRAMS και THE IMPOSSIBLE.

Η απόφαση για το αν θα αναλάβει ένα τόσο συμβολικό ρόλο δεν ήταν εύκολη για τη Γουάτς. Όταν την προσέγγισε η ομάδα παραγωγής, βρισκόταν στην Αυστραλία για τα γυρίσματα της ταινίας TWO MOTHERS της Αν Φοντέν. Φλέρταρε με την ιδέα για κάποιο χρονικό διάστημα, καθώς το γεγονός ότι η Νταϊάνα είναι μία από τις πιο διάσημες γυναίκες της εποχής της, της προκαλούσε μεγάλη πίεση. Ταυτόχρονα, το ότι όλοι αισθάνονται ότι την ξέρουν, της προσέθετε και άλλο άγχος.

Η μεταμόρφωση σε μία πριγκίπισσα
Η Γουάτς έκανε εκτεταμένη έρευνα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το ρόλο της. Όπως αποκαλύπτει για αυτόν τον ρόλο προετοιμάστηκε περισσότερο από ό, τι για οποιοδήποτε άλλο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Χίρσμπιγκελ συνέχισε να την εφοδιάζει με πληροφορίες για την Νταϊάνα, όπως το άρωμα που φορούσε.

Για τη Γουάτς, το πιο σημαντικό στοιχείο για να ενσαρκώσει την Νταϊάνα ήταν η φωνή. Για έξι εβδομάδες, πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, έκανε εντατική προπόνηση με την Πένι Ντάιερ (THE QUEEN, MY WEEK WITH MARILYN). Η συνέντευξη στο Panorama μεταξύ της Νταϊάνα και του Μπασίρ ήταν η μεγαλύτερη πηγή πληροφοριών για την ηθοποιό. Την είδε ξανά και ξανά και άκουγε τον ήχο της φωνής της Νταϊάνα σε καθημερινή βάση κατά τις εβδομάδες που προηγήθηκαν των γυρισμάτων, αλλά και κατά τη διάρκεια γυρισμάτων. Η Γουάτς χρησιμοποίησε τη συνέντευξη για να μελετήσει τη φωνή της Νταϊάνα και όλες τις άλλες ιδιαιτερότητές της: τον τρόπο που κινούσε το πρόσωπό της, τα μαλλιά της και τα μάτια της. Τη χρησιμοποίησε επίσης για να κατανοήσει βαθύτερα το χαρακτήρα της και όσο πιο πολύ την άκουγε, τόσο περισσότερο μεγάλωνε ο θαυμασμός της για εκείνη.

Μόλις ξεκίνησε η προετοιμασία της παραγωγής, η Γουάτς συνεργάστηκε στενά με την Νορίκο (MEMOIRS OF A GEISHA, PORTRAIT OF A LADY) η οποία επιμελήθηκε τα μαλλιά και το make-up. Μαζί με τον Χίρσμπιγκελ, ανέτρεξαν σε εκατοντάδες φωτογραφίες της Νταϊάνα, της περιόδου 1996 - 1997. Και οι δυο τους συμφώνησαν ότι ενώ ήταν σημαντικό το κοινό να μπορέσει να αναγνωρίσει στο πρόσωπο της Ναόμι την Νταϊάνα, θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να μη δημιουργήσουν καρικατούρα.

Τα χτενίσματα της Νταϊάνα είναι από τα πιο πολύ-φωτογραφημένα στον κόσμο, και σηματοδοτούν τα διάφορα στάδια της ζωής της. Η μεταμόρφωση της Γουάτς άρχισε με μία περούκα. «Χρησιμοποιήσαμε τέσσερις περούκες, επειδή τα μαλλιά της είχαν διάφορα μήκη και χρώματα κατά τη διάρκεια της περιόδου 1995 - 1997. Αυτό έκανε αρκετά δύσκολα τα γυρίσματα, καθώς μέσα σε μια μέρα ενδεχομένως να χρειαζόταν να γίνονται μέχρι και τέσσερις αλλαγές στις περούκες.

Το επόμενο χαρακτηριστικό της Νταϊάνα ήταν η μύτη της. Η μύτη της είναι πολύ διαφορετική από αυτή της Νταϊάνα, έπρεπε λοιπόν να τονιστεί, αλλά με έναν τρόπο που να μην τραβά πολύ την προσοχή. Γι΄αυτό δοκιμάστηκαν διάφορες εκδοχές μέχρι που αποφασίστηκε να γίνει μια μικρή προσθετική στη γέφυρα της μύτης της Γουάτς.

Εκτός από το να υιοθετήσει κάποια από τα φυσικά χαρακτηριστικά της Νταϊάνα, η Γουάτς έπρεπε να μάθει να εκπαιδευτεί να μάθει να γέρνει το πρόσωπό της προς τα αριστερά, στην αντίθετη δηλαδή κατεύθυνση από τη φυσιολογική της.

Η ενδυματολόγος Τζούλιαν Ντέι (RUSH, NOWHERE BOY) επικεντρώθηκε για τα κοστούμια της Νταϊάνα σε μαύρα, μπεζ και κρεμ χρώματα και σε ναυτικά μοτίβα. Η Ντέι προσέγγισε διάφορους επώνυμους σχεδιαστές για την αναπαραγωγή ορισμένων κοστουμιών για τις ανάγκες της ταινίας. Ο Versace, ένας από τους αγαπημένους σχεδιαστές της Νταϊάνα, αναπαρήγαγε το μπλε φόρεμα που φορούσε η Νταϊάνα στην εκδήλωση Victor Chang στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Ο Jacques Azagury, επίσης, ένας από τους αγαπημένους σχεδιαστές της Νταϊάνα, δάνεισε στην Ντέι δύο φορέματα της Νταϊάνα. «Το σώμα της Ναόμι μοιάζει πολύ με της Νταϊάνα. Τα φορέματα της έπεσαν σχεδόν γάντι. Χρειάστηκε να κάνουμε ελάχιστες προσαρμογές,» σημειώνει η Ντέι.

Τα γυρίσματα
Τα γυρίσματα διήρκεσαν εννέα εβδομάδες και πραγματοποιήθηκαν σε πάνω από 100 διαφορετικά σημεία: Κροατία, Νοτιοανατολική Αγγλία, κεντρικό Λονδίνο, Πακιστάν, Μοζαμβίκη κ.ά. «Είναι μια πολύ φιλόδοξη ταινία,» λέει ο Μπέρνσταϊν. «Ξεκινήσαμε στην Κροατία, η οποία χρησιμοποιήθηκε αντί της Αυστραλίας, της Μεσογείου και της Βοσνίας. Αλλάξαμε περίπου 30 τοποθεσίες τις πρώτες δύο εβδομάδες των γυρισμάτων.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο έγιναν τα γυρίσματα για τις σκηνές που εκτυλίσσονταν στο στο Ronnie Scott, το Hyde Park και στο εσωτερικό του Kensington Palace – για το οποίο χρησιμοποιήθηκε ένα παλιό κτίριο στο Langleybury στα περίχωρα του Λονδίνου. Μετά από ένα διάλειμμα στα γυρίσματα, εξαιτίας ενός τραυματισμού στο πλατό, οι δημιουργοί της ταινίας μεταφέρθηκαν στη Μοζαμβίκη, η οποία χρησιμοποιήθηκε αντί της Αγκόλα. Η ταινία ολοκληρώθηκε με ένα γύρισμα στο Πακιστάν.
Ο διευθυντής ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός στο να αναπαραστήσει εκ νέου εκείνες τις στιγμές που είχαν καταγραφεί σε μεγάλο βαθμό από τα ΜΜΕ και έτσι έγιναν μέρος της ιστορίας της Νταϊάνα. Μερικές από αυτές τις στιγμές είναι όταν η Νταϊάνα παρακολουθεί τον Χαν να κάνει εγχείρηση καρδιάς, ο περίπατος στο ναρκοπέδιο της Αγκόλα, η αγκαλιά με μία ηλικιωμένη γυναίκα σε ένα τάφο στη Βοσνία, η επίσκεψη στα θύματα των ναρκών ξηράς, οι διακοπές στο σκάφος του Ντόντι, και, ίσως - η πιο διάσημη - , η συνέντευξη της Νταϊάνα στον Μπασίρ.

Όλιβερ Χίρσμπιγκελ (σκηνοθέτης)
Ο Χίρσμπιγκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο. Πριν από την σκηνοθεσία, σπούδασε ζωγραφική και γραφιστική στην Ακαδημία Τεχνών του Αμβούργο όπου και πειραματίστηκε με το βίντεο και τη φωτογραφία. Οι πειραματικές του ταινίες προσέλκυσαν την προσοχή μερικών από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς παραγωγούς της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1986 με την ταινία DAS GO! PROJEKT.

Ναόμι Γουάτς (Νταϊάνα)
Γεννημένη στην Αγγλία, η Γουάτς μετακόμισε στην Αυστραλία σε ηλικία 14 ετών και άρχισε να σπουδάζει υποκριτική. Ο πρώτος σημαντικός ρόλος της ήταν στην ταινία FLIRTING του Τζον Ντούιγκαν.

Nαβίν Άντριους (Χάσνατ Καν)
Είναι γνωστός για το ρόλο του στη βραβευμένη τηλεοπτική σειρά LOST. Ξεκίνησε την καριέρα του στο Λονδίνο, όπου σπούδασε στο Guildhall School of Music & Drama και κατοικεί στο Λος Άντζελες.