Αναζήτηση
Παράδεισος του έρωτα - iShow.gr
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Παράδεισος του έρωτα - iShow.gr
Είδος
Δραματική ταινία αυστριακής παραγωγής 2012
Διάρκεια
120'
Συντελεστές
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
VIDEO
Υπόθεση
Δραματική
Η Teresa είναι πενήντα χρονών, ζει στην Αυστρία και έχει μια κόρη που μπαίνει στην εφηβεία. Αποφασίζει να πάει ένα ταξίδι στις παραδεισένιες ακτές της Κένυας. Εκεί αναδεικνύεται σε Sugar Mama, το παρατσούκλι που αποδίδεται στις μεγαλούτσικες Ευρωπαίες που αναζητούν την παρέα νεαρών Αφρικανών με αντάλλαγμα χρήματα και δώρα. Η Teresa θα γευτεί τις χάρες διάφορων ντόπιων νεαρών, γνωστών ως Beach Boys για να καταλήξει στο απογοητευτικό συμπέρασμα ότι στις ειδυλλιακές παραλίες της Κένυας δεν υπάρχει χώρος για αληθινά ειδύλλια.
Trailer
Πληροφορίες
«Αποκρουστικό και πανέμορφο, ανυψώνει και καταδικάζει τους χαρακτήρες του, φρικτό και υπέροχο την ίδια στιγμή», Variety
«Το «Παράδεισος του Έρωτα» ακροβατεί μεταξύ χιούμορ και λύπης και χειρίζεται τα δυνητικά βαριά θέματα όπως το σεξ, τη φυλή και τη δύσοσμη κληρονομιά της αποικιοκρατίας με μια καλοδεχούμενη ελαφριά πινελιά», Telegraph

Ο γνωστός για τις προκλητικές και σκηνοθετικά αριστοτεχνικές ταινίες του Αυστριακός Ulrich Seidl (Dog Days, Import Export) παρουσιάζει μία τολμηρή τριλογία με τον σαρκαστικό τίτλο «Παράδεισος»: τρεις ταινίες με ηρωίδες τρεις αντίστοιχες γυναίκες από την ίδια οικογένεια.
Στο πρώτο φιλμ της τριλογίας, «Παράδεισος του Έρωτα», ο Seidl εστιάζει με την ιδιότυπη και σαδιστική ματιά του στον κάθε άλλο παρά αγγελικά πλασμένο παράδεισο που αναζητά στην Κένυα μια μεσήλικη γυναίκα από την Αυστρία. Στην ατμοσφαιρική και γεμάτη πλαστικές καρέκλες Κένυα, ο Seidl ανατέμνει χωρίς αναισθητικό τις εξωτικές αλλά και μίζερες διακοπές μιας απογοητευμένης γυναίκας θίγοντας το θέμα του σεξοτουρισμού, της αποικιοκρατίας και της αμοιβαίας εκμετάλλευσης. Με όχημα μια παρακμιακή εκδοχή της πρωτόπλαστης Εύας σε έναν παράδεισο όπου επικρατεί το παζάρι, η ταινία καδράρει με άψογη γεωμετρία το δίπολο του αρπακτικού και του θηράματος που εναλλάσσονται διαρκώς.
Η ταινία συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2012.

Λένε ότι οι κυνικοί πίσω από κάθε γλυκουδερή κάρτα με μελιστάλαχτα μηνύματα για αιώνια αγάπη, κάθε μπουκέτο με κόκκινα τριαντάφυλλα θερμοκηπίου, κάθε κουτί με φτηνά σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς και κάθε λούτρινο αρκουδάκι που ξεπουλιέται του Αγίου Βαλεντίνου, είναι αυτοί που διακρίνουν ξεκάθαρα πίσω από όλα αυτά μια τεράστια βιομηχανία έρωτα.
Ας τους μιλήσει κάποιος για τον Seidl, την Κένυα, τις Sugar Mamas και τα Beach Boys. Φέτος η γιορτή του έρωτα έχει την ταινία που δεν της ταιριάζει, αυτή που θα κάνει και τους πιο κυνικούς να ανατριχιάσουν. «Παράδεισος του Έρωτα» από τον Ulrich Seidl. Το πρώτο μέρος μιας, αν μη τι άλλο, ερεθιστικής τριλογίας.


Γλωσσάριο:

Beach Boys: Νεαροί Αφρικανοί που δουλεύουν στις παραλίες πουλώντας μπρελόκ, εκδρομές με καραβάκι ή σαφάρι, αναζητώντας λευκές γυναίκες ως σεξουαλικές παρτενέρ. Πολλοί μιλάνε άπταιστα γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά. Σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους παίρνουν χρήματα ή μεγάλα δώρα όπως μοτοσικλέτες, αυτοκίνητο ή σπίτια. Πολλά Beach Boys ονειρεύονται να ζήσουν στην Ευρώπη.
Sugar Mama: Έτσι αποκαλούν οι Κενυάτες τις Ευρωπαίες που τους «ενισχύουν» με αντάλλαγμα τις σεξουαλικές τους υπηρεσίες.
Mzungu Kiss: Το γαλλικό φιλί, που όπως και το στοματικό σεξ σε γυναίκα, δεν συνηθίζεται στην Κένυα.

Ο Ulrich Seidl συνομιλεί με τον Claus Philipp για την τριλογία «Παράδεισος»
Αρχικά ο εικονοκλάστης Αυστριακός σκηνοθέτης Ulrich Seidl (Good News, Dog Days, Import Export) σχεδίαζε ένα σπονδυλωτό φιλμ με τίτλο «Παράδεισος». Αλλά αυτός ο «Παράδεισος» για τον οποίο ο σκηνοθέτης δούλεψε τέσσερα χρόνια και γύρισε πάνω από ογδόντα ώρες υλικό, αυτός ο «Παράδεισος» λοιπόν έγινε τριλογία. Τρεις ταινίες, τρεις ιστορίες για τρεις γυναίκες από την ίδια οικογένεια.
«Παράδεισο». Πώς καταλήξατε σε αυτό τον συλλογικό τίτλο για την τριλογία;
Ο Παράδεισος είναι η υπόσχεση της μόνιμης ευτυχίας, μια λέξη που συνδυάζει την επιθυμία για θάλασσα, ήλιο, ελευθερία, αγάπη και σεξ, καθώς και μία εκτενώς κακοποιημένη έννοια στην τουριστική βιομηχανία. Έτσι ο τίτλος εκπροσωπεί και τα τρία φιλμ, γιατί και οι τρεις πρωταγωνίστριες αναζητούν την εκπλήρωση των ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους.
Γιατί τρεις ταινίες για τρεις γυναίκες;
Γιατί, παρά την επικρατούσα άποψη, είμαι ένας σκηνοθέτης που κάνει ταινίες για γυναίκες. Το φιλμ προέκυψε από διαφορετικές αφετηρίες. Για παράδειγμα, εδώ και καιρό με ενδιέφερε να κάνω μια ταινία για γυναίκες γύρω στα πενήντα. Επίσης η σύζυγος μου Veronika Franz κι εγώ είχαμε γράψει ένα σενάριο για τον μαζικό τουρισμό με έξι διαφορετικές ιστορίες. Καθεμία είχε να κάνει με τους τουρίστες από τη Δύση και τις διακοπές στους στον Τρίτο Κόσμο. Το θέμα του σεξουαλικού τουρισμού επανερχόταν σε πολλές στιγμές. Αναπτύξαμε αυτό το στοιχείο στα πλαίσια μιας οικογένειας: δύο αδελφές και μία κόρη. Τρεις γυναίκες ψάχνουν έναν άντρα, ενώ δεν ανταποκρίνονται οι ίδιες στα καθιερωμένα πρότυπα ομορφιάς και που, για να αναφερθώ στους Houellebecq και Jellinek έχουν χαμηλή αξία στην αγορά. Έτσι αναζητούν σεξουαλική ολοκλήρωση και αγάπη, αλλού, στην περίπτωση της πρώτης ταινίας, στην Αφρική.
Πως προκύπτουν οι ιστορίες;
Δεν γράφουμε παραδοσιακά σενάρια. Μεμονωμένες σκηνές περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια, αλλά το κάθε κουβάρι ξετυλίγεται σαν σε ταινία μικρού μήκους, ξεχωριστά και όχι σε συνδυασμό. Αυτό συμβαίνει μόνο στο μοντάζ. Είναι το αποτέλεσμα της μεθόδου μου με την οποία δεν εκτελώ απλά το τελικό σενάριο, αλλά λαμβάνω υπόψη μου τι προηγήθηκε πριν το γύρισμα και τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια. Παρομοίως, γυρίζω χρονολογικά και εξασφαλίζω ότι η μέθοδος μου παραμένει ανοιχτή σε νέους δρόμους και ιδέες. Επιπλέον, με κάθε ταινία θέτω στον εαυτό μου νέες προκλήσεις και στον Παράδεισο η κρυφή μου φιλοδοξία ήταν να κινηματογραφήσω αυτές τις ιστορίες με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να σταθούν μόνες τους. Πέρασα ενάμιση χρόνο στο μοντάζ με αναρίθμητα πρόχειρα cuts προσπαθώντας να πλέξω τις ιστορίες μεταξύ τους. Μέχρι κάποιο σημείο, τα πήγα καλά. Όμως καμία από αυτές τις εκδοχές δεν λειτούργησε. Είχαν διάρκεια πεντέμισι ώρες. Αντί να εμπλουτίζει η μία την άλλη, αποδυνάμωνε η μία την άλλη. Και τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη λύση ήταν να γίνουν τρία φιλμ. Αλλά δεν ήταν εύκολο.
Σεξουαλικές διακοπές στη Κένυα, μια ριζοσπαστική καθολική αποστολή στη Βιέννη, μια κατασκήνωση για υπέρβαρους έφηβους… Γιατί αυτοί οι τρεις σταθμοί;
Και οι τρεις γυναίκες ερωτεύονται, γεύονται την αγάπη και σε κάποιο σημείο απογοητεύονται. Η κόρη ερωτεύεται για πρώτη φορά στην κατασκήνωση και πέφτει με τα μούτρα. Η μητέρα συνειδητά επιλέγει να βρει την αγάπη ή τον έρωτα στην Κένυα, μετά από χρόνια απογοήτευσης. Η αδερφή της βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο του Χριστού, έναν έρωτα εγκεφαλικό και πνευματικό. Αυτό που δεν βρίσκεις στη γη, το ψάχνεις στον παράδεισο.
Ειδικά στην ιστορία που διαδραματίζεται στην Κένυα η πλοκή εξελίσσεται με ένα πολύ ελεύθερο και αυτοσχέδιο τρόπο. Πως γράψετε κάτι τέτοιο;
Η ιστορία της Κένυας ήταν η πιο λεπτομερώς ολοκληρωμένη στο σενάριο. Περάσαμε δύο χρόνια ταξιδεύοντας στην Κένυα και κάνοντας έρευνα. Αλλά όπως και στις προηγούμενες ταινίες μου αυτές οι προετοιμασίες ήταν οι καταλύτες για την αλλαγή και σ’ αυτή την ιστορία οι αλλαγές ήταν πιο ριζικές από ό,τι συνήθως. Αρχικά σκοπεύαμε να δείξουμε μία γυναίκα που είχε ήδη σχέση με κάποιον στην Κένυα και που πήγαινε εκεί για δεύτερη φορά. Αλλά όταν διαλέξαμε την Margarethe Tiesel για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και μετά τις πρόβες που έκανα με μερικά Beach Boys συνειδητοποίησα ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρον να κάνω το πορτρέτο μίας λευκής γυναίκας που έρχεται για πρώτη φορά στην Αφρική και που για πρώτη φορά συναντά μαύρους άντρες. Επιπρόσθετα, είχα καταλήξει ανάμεσα σε δύο υποψηφίους Αφρικανούς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν ήξερα ποιόν να διαλέξω. Ήταν ένα πολύ λεπτό ερώτημα γιατί οι σκηνές έπρεπε να είναι αυθεντικές τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Έτσι άρχισα το γύρισμα και με τους δύο πρωταγωνιστές και κάθε μέρα αποφάσιζα τι γυρίζαμε την επομένη. Κατά τα άλλα, κρατήσαμε πολλά στοιχεία από το αρχικό σενάριο.
Πάντα δουλεύετε με ένα συνονθύλευμα επαγγελματιών ηθοποιών και μη. Σε αυτή την ταινία, τα Beach Boys είναι επαγγελματίες; Πως τους συναντήσατε; Ήταν δύσκολο να παίξουν μπροστά στην κάμερα;
Καταρχήν δεν ήταν καθόλου δύσκολο να τους συναντήσω. Κάθε άλλο. Είναι αδύνατο να μην πέσεις πάνω τους με το που πατήσεις το πόδι σου σε παραλία της Κένυας. Σε περικυκλώνουν και σε πολιορκούν, σε κάθε γλώσσα. Το θέμα ήταν να βρούμε τους κατάλληλους και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Αυτό πήρε χρόνο. Στην Κένυα, είτε μας αρέσει είτε όχι, τα πάντα είναι θέμα χρημάτων. Ως λευκός Ευρωπαίος στην Κένυα, οι ντόπιοι σε αντιμετωπίζουν ως κάποιον με λεφτά.
Και τι σημαίνει αυτό πιο συγκεκριμένα;
Για παράδειγμα, μόνο και μόνο για να εμφανιστεί ένα Beach Boy σε ένα συγκεκριμένο μέρος (για οντισιόν) κοστίζει. Όταν πρόκειται για λεφτά, οι Κενυάτες είναι απίστευτα ευρηματικοί. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι λένε απλά ψέματα για να πάρουν χρήματα από εμάς, αλλά έμαθα να το αντιμετωπίζω ως δείγμα της φαντασίας τους. Ένα Beach Boy το βρίσκει πολύ φυσιολογικό να προσπαθεί να σε πείσει ότι κάποιος συγγενής είναι άρρωστος, κάποιον τον δάγκωσε ένα φίδι, ένας αδελφός έχει μαλάρια ή ότι πέθανε η γιαγιά του.
Τι ψάχνατε όταν διαλέγατε τις πρωταγωνίστριες και ειδικά την Margarethe Tiesel;
Από την αρχή ήξερα ότι ήθελα να δουλέψω με επαγγελματία ηθοποιό. Αλλά τα ζητούμενα ήταν πολύ απαιτητικά. Μια γυναίκα γύρω στα πενήντα που δεν ανταποκρίνεται στα δυτικά πρότυπα ομορφιάς. Είναι για παράδειγμα υπέρβαρη. Όπως συμβαίνει συνήθως με τη μέθοδο μου, η ηθοποιός έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να αυτοσχεδιάζει και να δείχνει αυθεντική στην κάμερα. Κι έπειτα υπήρχε πολύ μεγάλη δυσκολία. Έπρεπε να γυρίσει γυμνές ερωτικές σκηνές, να πιαστεί στα δίχτυα αυτών των νεαρών αντρών. Ψάχναμε περίπου για ένα χρόνο. Η Margarethe Tiesel ήταν σαν να κερδίσαμε το λαχείο.
Ακόμα περισσότερο κι από το Dog Days και το Import Export η μυθοπλασία είναι κεντρική. Συμφωνείτε;
Όχι. Και οι τρεις ταινίες-Dog Days, Import Export και στην τριλογία Παράδεισος- λένε πλασματικές ιστορίες αλλά εμπεριέχουν ως αφετηρία προσωπικές παρατηρήσεις, εμπειρίες και συναντήσεις με άλλους ανθρώπους. Εμπνέεσαι από την πραγματικότητα και μετά την επανεφεύρεις.
Τι σημαίνουν για σας η σωματικότητα και η ομορφιά; Οι ταινίες σας θυμίζουν τα γυμνά του Lucian Freud…
Η σωματικότητα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις ταινίες μου. Μου αρέσει να κινηματογραφώ κοντά στο δέρμα, να δείχνω τους ανθρώπους γυμνούς χωρίς μακιγιάζ. Για μένα είναι στο μη εξωραϊσμένο που βρίσκει κανείς την ομορφιά.
Παρόλο που ο τίτλος Παράδεισος στεγάζει και τις τρεις ιστορίες, κάθε ταινία έχει τη δική της αισθητική και αφηγηματική προσέγγιση. Μπορείτε να μας περιγράψετε πώς έγινε αυτό;
Η φιλμική μου μεταφορά, πώς και με ποιές εικόνες κάτι συνδέεται, καθορίζεται τόσο από το σκηνικό, το περιβάλλον και κάτω από ποιες συνθήκες εξιστορείται. Η ατμόσφαιρα της κάθε ιστορίας παίζει σημαντικό ρόλο. Η Κένυα, για παράδειγμα, είναι θορυβώδης και με τον ωκεανό της και τους φοίνικες της εμπεριέχει μια τεχνητή έννοια της εξωτικής ανεμελιάς. Πριν το γύρισμα έκανα έρευνα σε διαφορετικά σημεία στον κόσμο, την Καραϊβική, τη Δομινικανή Δημοκρατία, όπου βρίσκει κανείς κι εκεί τις Sugar Mamas. Τελικά επέλεξα την Αφρική γιατί με ενδιέφεραν οι φορτισμένες κοινωνικές συνιστώσες, οι πληγές από την αποικιοκρατία. Η Αφρική με μάγεψε: με την ποικιλομορφία και τις αντιφάσεις της, τον τρόμο και την ομορφιά, τη φτώχια και τον πλούτο που φέρνει ο τουρισμός (που δεν είναι παρά μία πιο επίκαιρη μορφή αποικιοκρατίας). Θεωρώ ότι αυτή η ήπειρος είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπευσης. Και οπτικά.


Η μέθοδος του Ulrich Seidl


1. Η μέθοδος είναι η εξής: οι ταινίες μυθοπλασίας γυρίζονται σε περιβάλλον ντοκιμαντέρ. Έτσι αναπάντεχες στιγμές της πραγματικότητας μπορούν να αναμειχθούν με τη μυθοπλασία.
2. Δεν υπάρχει σενάριο με την παραδοσιακή έννοια. Το σενάριο αποτελείται από σκηνές με λεπτομερή περιγραφή, αλλά όχι διάλογο. Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος το σενάριο συνεχώς διαμορφώνεται και ξαναγράφεται. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: «Το να κάνω μία ταινία είναι για μένα μια διαδικασία που καθορίζεται από αυτό που προηγήθηκε. Ο τρόπος με τον οποίο γυρίστηκε το υλικό καθορίζει την περαιτέρω εξέλιξη της ιστορίας».
3. Η διανομή των ρόλων μοιράζεται ανάμεσα σε επαγγελματίες και μη επαγγελματίες ηθοποιούς. Κατά τη διάρκεια της επιλογής δίνονται ίσες ευκαιρίες. Ιδανικά το κοινό δεν θα έπρεπε να διακρίνει με σιγουριά ποιοι ρόλοι παίζονται από επαγγελματίες και ποιοι όχι.
4. Οι ηθοποιοί δεν έχουν σενάριο στο σετ.
5. Οι σκηνές και οι διάλογοι είναι προϊόν αυτοσχεδιασμού με τους ηθοποιούς.
6. Το φιλμ γυρίζεται χρονολογικά κάνοντας έτσι δυνατή τη συνεχή προσαρμογή και ανάπτυξη των σκηνών. Το τέλος παραμένει ανοιχτό.
7. Το φιλμ γυρίζεται σε αυθεντικές τοποθεσίες.
8. Η μουσική υπάρχει όταν είναι μέρος της σκηνής.
9. Η μέθοδος «ανοιχτής εργασίας» εφαρμόζεται και στο μοντάζ. Το υλικό εκτιμάται στο μοντάζ. Η ταινία ξαναγράφεται στο μοντάζ. Εκεί κρίνεται τι χρειάζεται και τι όχι. Με αυτόν τον τρόπο, αυτό που αρχικά ήταν μία ταινία έγινε τριλογία, με αυτόνομες ιστορίες, αλλά που λειτουργούν και ως τριλογία.
10. Σε συνδυασμό με τις σκηνές μυθοπλασίας, γυρίζονται και τα «ταμπλό του Seidl», προσεχτικά στημένα πλάνα ανθρώπων που κοιτάνε στην κάμερα. Τα ταμπλό αυτά (που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη με τίτλο One Forty το 1980) είναι το σήμα κατατεθέν αυστριακών ταινιών και χρησιμοποιείται πια και από άλλους σκηνοθέτες. Σε καθεμία από τις ταινίες του ο σκηνοθέτης τραβάει πολλά, ακόμα κι αν δεν επιλεγούν στο τελικό μοντάζ. «Σε κάποια φάση θα κάνω μια ταινία με ταμπλό με όλα τα πλάνα που δεν έχω χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια», σχολιάζει ο Seidl.


Συνέντευξη της ηθοποιού Margarethe Tiesel

Πόσο από τον εαυτό σας εντοπίζετε στην Teresa; Πριν από το γύρισμα είχατε κάποια εμπειρία από την Αφρική, τους μαύρους άντρες ή τα Beach Boys;
Ούτε την παραμικρή. Έχω πάει διακοπές στην Τυνησία κι έκανα μια θεατρική παράσταση με μετανάστες. Αλλά ήταν στο γύρισμα που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αυτούς τους μαύρους πρίγκιπες. Προσπάθησα να τους κάνω ερωτήσεις για το πώς λειτουργεί το πράγμα με τις λευκές γυναίκες. Αυτό που με συνεπήρε δεν ήταν οι ίδιοι. Οι Sugar Mamas είναι απίθανες. Ένας μάλιστα μου είπε ότι είχε συστήσει τα παιδιά του στη Sugar Mama του.
Πόσο θα μπορούσατε να ταυτιστείτε με τον χαρακτήρα της Teresa;
Λοιπόν, δεν ερωτεύτηκα κιόλας, αλλά μπορούσα να συμπάσχω απόλυτα με την εμπειρία της. Όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους νεαρούς άντρες, αισθάνεσαι δέκα χρόνια μικρότερη και έτοιμη για παιχνίδι. Ένιωσα επιθυμητή και πραγματικά όμορφη. Μπορώ να καταλάβω απόλυτα τις γυναίκες που ταξιδεύουν εκεί για να βρουν έναν εραστή.
Ποιες σκηνές ξεχωρίζετε;
Όλες οι σκηνές έχουν χαραχτεί στην καρδιά μου.
Για να το θέσω διαφορετικά. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο; Ο Ulrich Seidl δεν έχει τη φήμη εύκολου σκηνοθέτη.
Το να ανεβοκατεβαίνω σκάλες. Εκατοντάδες φορές (γελάει). Ή το να περπατάω με ψηλά τακούνια, αυτό ήταν μαρτύριο. «Μία φορά ακόμα. Μία φορά ακόμα». Μου ερχόταν να τον στραγγαλίσω.
Και όχι οι γυμνές σκηνές;
Φυσικά και ήταν πρόκληση, αλλά είχα την εντύπωση ότι αυτές οι σκηνές ήταν πιο δύσκολες για τους μαύρους ηθοποιούς, γιατί ήταν εξαιρετικά συνεσταλμένοι, μέχρι και σεμνότυφοι. Οι Κενυάτες φοράνε τρία ή τέσσερα εσώρουχα και δεν συναντάς γυμνούς στις παραλίες. Πως έχουν συμφιλιωθεί με τον σεξουαλικό τουρισμό, δεν το γνωρίζω. Προτιμούν χίλιες φορές να βγάλουν τα ρούχα κάποιου άλλου παρά να γδυθούν οι ίδιοι. Αλλά το άλλο πιο σπουδαίο ήταν ότι κανείς δεν πήρε σενάριο. Καθώς πλησίαζε η πρώτη μέρα γυρίσματος, ήμουν όλο και πιο νευρική. Ο Seidl μου έλεγε τι ήθελε να κάνω την τελευταία στιγμή.
Πως ήταν να δουλεύετε μαζί του; Ήταν η πρώτη φορά.
Είναι μια απόφαση. Ή το κάνεις και τον εμπιστεύεσαι, ή τίποτα. Πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου και να έχεις εμπιστοσύνη ότι θα σου πει τι ακριβώς θέλει από εσένα. Ο Seidl αποσπά ερμηνείες που δεν θα μπορούσες να αποδόσεις διαφορετικά. Με κάποιο τρόπο θέλεις να του αποδείξεις την αξία σου και κάνεις πράγματα που δεν θα έκανες διαφορετικά. Παρόλα αυτά θα προτιμούσα να κουνούσε περισσότερο το καρότο και λιγότερο τον βούρδουλα. Ο Seidl είναι πολύ φειδωλός στους επαίνους του.


Ιστορίες του γυρίσματος από τους συνεργάτες του σκηνοθέτη


Πριν από δύο χρόνια όταν γύριζα το Import Export στην Ουκρανία τον χειμώνα είχα πει ποτέ ξανά. Και μετά βρέθηκα πάλι με τον Seidl στην Κένυα. Οι συνθήκες γυρίσματος ήταν αρκετά διαφορετικές: η θερμοκρασία ήταν πλην 25ο C όπως στην Ουκρανία, αλλά συν 40ο C. Ekkehart Baumung, τεχνικός ήχου
Αυτή τη φορά δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθούν ηθοποιοί για την ταινία. Το οποίο ήταν παράξενο καθώς εξ αρχής ο Seidl ζήτησε από όλες τις υποψήφιες να εμφανιστούν με μαγιό. Ογδόντα μεσήλικες κυρίες γδύθηκαν, γλίστρησαν στα μαγιό τους και μετά ξαναντύθηκαν. Για τις ταινίες του Seidl ψάχνουμε ανθρώπους εντελώς αυθεντικούς, που αποδέχονται τον εαυτό τους ως έχει, και που δεν υποκρίνονται ή κρύβονται. Δεν αναζητά τον κλασικό ηθοποιό, αλλά κάποιον που μπορεί να αυτοσχεδιάσει. Άνθρωποι που δεν φοβούνται τις αδυναμίες τους, για την ακρίβεια αυτοί που μετατρέπουν τις αδυναμίες τους στα δυνατά τους σημεία. Eva Roth, casting director
Συνήθως είμαι ανθεκτική στη ζέστη. Αλλά με ήλιο δώδεκα ώρες το 24ωρο και ώρες ατελείωτων γυρισμάτων καθώς ψήνεσαι στον ήλιο, αρχίζεις να υποφέρεις από θερμοπληξία. Οπότε ο ευγενικός location manager μας έφερνε ομπρέλες. Και κάθε φορά που εμφανιζόταν ο Seidl φώναζε με όλη του τη δύναμη: «Πάρε την ομπρέλα από εδώ! Πρέπει να μαυρίσει!». Margarethe Tiesel, πρωταγωνίστρια
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ έντονη, Μουσουλμάνοι και σεξ, ο διαχωρισμός ανάμεσα στο γύρισμα και στη θρησκεία. Η ατμόσφαιρα στα προάστια της Μομπάσα ήταν πολύ τεταμένη και για αυτόν τον λόγο μας συνόδευαν αστυνομικοί με πολυβόλα. Paul Oberle, additional sound
Κάτι συνέβη με τον Gabriel, ένα Beach Boy. Κάναμε γύρισμα μαζί του στην παραλία όταν μια περιπολία εμφανίστηκε αυθαίρετα. Ήταν οπλισμένοι, μας περικύκλωσαν και μετά συνέλαβαν τον Gabriel τον φόρτωσαν σε ένα καράβι και τον πήραν. Υποτίθεται ότι ρίχναμε λάσπη στη φήμη της Κένυας με αυτό το φιλμ. Και ποιο ήταν το αληθινό θέμα; Να πληρώσουμε. Στην Κένυα, αν πληρώσεις, όλα γίνονται. Γι’ αυτό τα γυρίσματα είναι τόσο δύσκολα στην Μομπάσα. Πολλοί άνθρωποι ζητάνε χρήματα, και όποιος σου μιλάει το κάνει για τα λεφτά. Είναι αδύνατο να ξεφύγεις. Gabriela Jemelka, personal assistant
Αυτό που χαρακτήρισε το γύρισμα στην Αφρική ήταν ότι ο Seidl κι εγώ έπρεπε να κάνουμε μάχη για την κάθε λήψη. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας αποκτήσαμε μία συγκεκριμένη άποψη της Αφρικής, γιατί δεν κουβαλούσαμε κάμερα. Αυτή η Αφρική με την ομορφιά και τον φόβο, τη φτώχεια και τον κίνδυνο μας συνεπήρε και θελήσαμε να την καταγράψουμε σε φιλμ. Αλλά κατά τη διάρκεια του γυρίσματος αυτό ήταν δύσκολο. Κάθε πλάνο ήταν ένας αγώνας. Τίποτα δεν έγινε εύκολα. Μόλις στήναμε την κάμερα, ένα πλήθος από ανθρώπους μας περικύκλωνε. Ένα απλό πλάνο με δύο αυτοκίνητα που περνάνε με αντίθετη φορά ήταν αδύνατο. Βρίσκεσαι σε έναν κόσμο όπου επικρατεί το άσπρο ή το μαύρο. Οι Αφρικανοί πρέπει να παλέψουν για την επιβίωση τους, ενώ όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές για τους λευκούς. Οπότε είσαι ευπρόσδεκτος μόνο αν πληρώσεις. Δίσταζα να βγάζω την κάμερα. Δίσταζα να βγάζω φωτογραφίες. Δεν είχα τέτοια εμπειρία σε άλλες χώρες. Αυτή την Αφρική ήθελα να καταγράψω… και ίσως πιάσαμε ένα μικρό της κομμάτι. Wolfgang Thaler, camera


Σχετικά με τα Beach Boys που παίζουν στην ταινία:

O Mungus, ο βασικός εραστής της πρωταγωνίστριας λέγεται Peter Kuzungu και συνάντησε τον σκηνοθέτη σε μία παραλία κοντά στην Μομπάσα, όπου εργαζόταν ως Beach Boy. Το «Παράδεισος του Έρωτα» είναι το ντεμπούτο του. «Η πιο παράξενη σκηνή για μένα ήταν όταν ήμουν με τη Sugar Mama μου μπροστά στη γυναίκα μου. Ήταν αμήχανο» εξομολογείται. Στην πραγματική του ζωή αυτό το Beach Boy με τα κοτσιδάκια έχει δύο συζύγους, μια Αφρικανή και μία Γερμανίδα. Πριν από πέντε χρόνια παντρεύτηκε τη Sugar Mama του στην Μομπάσα. Αγόρασε ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο με δικά της έξοδα, ενώ άρχισε να εργάζεται ως ταξιτζής. Πριν από δύο χρόνια χώρισαν και τα χρήματα έκαναν φτερά, όπως και το αυτοκίνητο. Τώρα πια ο Peter Kuzungu ξεκινάει από το μηδέν. Μέχρι να βρεθεί η επόμενη Sugar Mama.
Το πρώτο Beach Boy που συναντά η πρωταγωνίστρια, ο Gabriel, ονομάζεται Gabriel Nguma Mwarua και γεννήθηκε σε ένα απομονωμένο χωριό. Είναι 22 χρονών και ζει με τη γιαγιά του. Είναι ένας ακόμα άντρας που βγάζει τα προς το ζην ως Beach Boy. Η πραγματική του αγάπη είναι ένα κορίτσι από την Κένυα που βρίσκεται σε οικοτροφείο και δεν γνωρίζει τίποτα για τη σχέση του με λευκές Ευρωπαίες γυναίκες. Μέχρι τώρα έχει εμπλακεί με τρεις: μια γυναίκα από την Αγγλία και δύο από τη Γερμανία. Μία από αυτές ήταν πάνω από 60.
Το ρόλο του Salama παίζει ο Carlos Mkutano γνωστός και ως WOLF. Είναι τριάντα χρονών και εργάζεται ως Beach Boy. Έχει ζήσει στη Γερμανία για τέσσερα χρόνια με μία Sugar Mama και τα τρία της παιδιά. Περήφανος για την καταγωγή του, καμαρώνει που έφυγε από την Ευρώπη για να επιστρέψει στην πατρίδα του, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που ονειρεύονται να μεταναστεύσουν. Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή; «Να γδυθώ και να φιλιέμαι μπροστά σε όλον τον κόσμο».
Συμμετέχουν
Margarete Tiesel
Teresa
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551