Η μαντάμ Ζουβ, ιδιοκτήτρια του τένις κλαμπ Γαλλικής επαρχίας, μας διηγείται μια τραγική ιστορία πάθους, που γνωρίζει μόνο εκείνη. Δύο πρώην εραστές ο Μπερνάρ
και η Ματίλντ συναντιούνται ξανά τυχαία όταν μετακομίζουν στην ίδια γειτονιά. Εκείνος, εκπαιδευτής οδηγών πετρελαιοφόρων, ζει ευτυχισμένος με την γυναίκα του Αρλέτ και τον μικρό τους γιο Τόμας. Μια μέρα, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, ο Φιλίπ και η Ματίλντ νοικιάζουν το διπλανό σπίτι. Αυτή η ξαφνική επανένωση του πρώην ζευγαριού, που διατηρεί μυστική την γνωριμία του, έχει σαν αποτέλεσμα την αναζωπύρωση της σχέσης τους. Μια σχέση εξεζητημένη και ακραία, που ισορροπεί μεταξύ αγάπης και μίσους και κρύβει ένα ένοχο και θυελλώδες παρελθόν. Μια διεισδυτική σπουδή στις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα, από τον δάσκαλο του είδους.

Επανέκδοση της ταινίας του 1981 (30/9/1981)

Η παράνομη σχέση μεταξύ του Μπερνάρ (Ζεράρ Ντεπαρντιέ) και της Ματίλντ (Φανύ Αρντάν), γραμμένη από το χέρι του ίδιου του Τρυφώ, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές στιγμές του Γάλλου σκηνοθέτη. Με πολύ δυνατό καστ και πολλές διακρίσεις η ταινία είναι μια από τις πιο δημοφιλείς και αισθησιακές ερωτικές ιστορίες της μεγάλης οθόνης. Ο Τρυφώ, θαυμαστής του Ά. Χίτσκοκ, χρησιμοποιεί αρκετά Χιτσκοκικά στοιχεία όπως η ενοχή και το πάθος, αποτίοντας φόρο τιμής στο σινεμά του σασπένς.

Για την ταινία
Υποψήφια για δύο βραβεία Ζέζαρ το 1982 και διακεκριμένη σε όλο τον κόσμο, από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία, η ταινία αγαπήθηκε από το κοινό και από τον δημιουργό της, που εδώ συνεργάστηκε για πρώτη φόρα με την Φανύ Αρντάν, την μέλλουσα γυναίκα του. Η έμπνευση γι’ αυτή την ερωτική ιστορία προήλθε από την τυχαία συνάντηση των δύο πρωταγωνιστών Αρντάν και Ντεπαρντιέ στα γαλλικά βραβεία Ζέζαρ. Εκεί ο σκηνοθέτης τους είδε να στέκονται δίπλα δίπλα και αποφάσισε να γράψει το σενάριο.
Οι κριτικοί την συγκαταλέγουν στις καλύτερες και πιο δημοφιλείς ταινίες του Τρυφώ, που για άλλη μια φορά βάζει τις ερωτικές σχέσεις στο μικροσκόπιο για να αναδείξει τον παραλογισμό και την περιπλοκότητά τους κάτω από την κατά τ’ άλλα φυσιολογική επιφάνεια. Η καταπληκτική φωτογραφία του Γουίλιαμ Λουμπτσάνσκυ και η αινιγματική μουσική του Ζωρζ Ντελερί («1900», Μπερτολούτσι) συνθέτουν ένα χιτσκοκικό σύμπαν, ακριβώς όπως το φαντάστηκε ο Γάλλος σκηνοθέτης και θαυμαστής του Α.Χίτσκοκ.

H κριτική της ταινίας από το Cinefo

Ο Bernard απολαμβάνει ήσυχη, οικογενειακή ζωή μαζί με τη σύζυγό του Arlette και το γιο τους Thomas στις εξοχές της Grenoble. Όταν ένα ζευγάρι νεονύμφων νοικιάζει το γειτονικό σπίτι, ο Bernard δοκιμάζει μια αναπάντεχη έκπληξη: η επίσης ξαφνιασμένη Mathilde,με την οποία είχε ζήσει ένα θυελλώδη έρωτα 8 χρόνια πριν, βρίσκεται και πάλι μπροστά του. Οι δυο τους αποφασίζουν να κρατήσουν την παλιά γνωριμία μυστική από τους συμβίους τους και να κάνουν μια νέα αρχή ως φίλοι. Οι προσδοκίες τους όμως, γρήγορα γκρεμίζονται, καθώς η φλόγα ανάβει ξανά.

Με το βλέμμα σταθερά στον αγαπημένο δάσκαλο Hitchcock, που στιγμάτισε στο σύνολό της την καριέρα του δημοφιλέστερου και επιτυχέστερου Γάλλου σκηνοθέτη, οι ανθρώπινες σχέσεις ξαπλώνονται στο κρεβάτι του ψυχαναλυτή και η μελέτη ξεκινά. Όλα μοιάζουν normal, αλλά αυτό δεν είναι παρά η εναρμονισμένη με τις ανθρώπινες συμβάσεις επιφάνεια. Σταδιακά οι λεπτομέρειες ανοίγουν με χειρουργική ακρίβεια οπές στο επίστρωμα, αποκαλύπτοντας τα σκοτεινά μήκη και πλάτη στην άβυσσο της ψυχής. Η κάμερα ακολουθεί τη μεταμόρφωση των ηρώων μέσα σε κλειστοφοβικούς, σκιερούς χώρους. Στο πρότελευταίο φιλμ του Truffaut, η επιτηδευμένη ψυχρότητα στην καταγραφή του χρονικού της ιστορίας και το – παρωχημένο πια – φινάλε, αντισταθμίζονται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου, από τις φυσικές και αλάνθαστες ερμηνείες των Depardieu – Ardant.

Ένας αγώνας tennis οι ερωτικές σχέσεις με αμφίρροπο αποτέλεσμα. Η προειδοποίηση έρχεται νωρίς: τα γεγονότα που παραθέτονται μέσα από καθαρά υποκειμενικό πρίσμα, αποτελούν αφήγηση από πρόσωπο που φέρει πάνω του τα ολέθρια σημάδια του υπέρμετρου πόθου. Αφορμή της τραγωδίας τα δύο σπίτια χτισμένα από σταθερή, ακλόνητη πέτρα, φιλοξενούν μέσα τους ανθρώπους με εύθραυστη ψυχοσύνθεση. Από τη μια ο αιώνια έφηβος Bernard, έχει ως επάγγελμα τις μινιατούρες πλοίων, που καθόλου τυχαία, μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια, να χρειάζεται τον παραλογισμό του πάθους για να αναπνέει. Από την άλλη η ευάλωτη Mathilde, κρύβει την έλλειψη αυτοπεποίθησης μέσα σε ένα περιτύλιγμα κάλλους, να ζητά με μανία την απόρριψη του Bernard, για να δικαιολογήσει τα αισθήματα κατωτερότητας που κουβαλά. Και οι δυο τους ερωτευμένοι με τον έρωτα, δεν καταφέρνουν να συγχρονιστούν ποτέ. Όταν ο ένας έρχεται, ο άλλος φεύγει, μοιραίος ο συνδυασμός.

«They could never live together, and they could never live apart» και έτσι δυστυχώς είναι για ένα ζευγάρι που τρέφεται αποκλειστικά από την ζωώδη έλξη του και τις ακραίες ερωτικές εμμονές του. Δεν μπορεί να χωρέσει πουθενά.

Ράνια Ευδαίμων
http://cinefo.wordpress.com