Οι Dead Can Dance (αγγλ. Οι νεκροί μπορούν να χορεύουν) ήταν ένα σύγχρονο συγκρότημα μουσικής, που ιδρύθηκε το 1981 από τους Lisa Gerrard, (contralto) και Brendan Perry, (baritone) στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Διαλύθηκε το 1998 αλλά επανιδρύθηκε προσωρινά για μια παγκόσμια τουρνέ το 2005.

Μετά την ίδρυση του συγκροτήματος στην Αυστραλία, η Gerrard και ο Perry μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου μετά από ένα χρόνο υπέγραψαν συμβόλαιο με τη 4AD Records, μια εταιρεία δίσκων εναλλακτικής ροκ μουσικής. Συνέχισαν την στενή συνεργασία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90, οπότε και άρχισαν να παίρνουν ο καθένας τον δικό του δρόμο.
Η Lisa επέστρεψε στην Αυστραλία, ενώ ο Brendan μετακόμισε στην Ιρλανδία, όπου και αγόρασε μια παλαιά εκκλησία, στην οποία από τότε ζει και δημιουργεί.

Οι Dead Can Dance έχουν ένα ιδιαίτερα εκλεκτικό μουσικό ύφος, δύσκολο να ταξινομηθεί. Εντούτοις, τα πρώιμα έργα τους θα μπορούσαν να ενταχθούν στο darkwave. Στα μεταγενέστερα τραγούδια τους επηρεάστηκαν από μουσικά είδη από όλο τον κόσμο, με την Lisa να τραγουδά γλωσσολαλιά, δίνοντας τους ένα πολύ χαρακτηριστικό ύφος. Οι τελευταίοι δίσκοι τους ηχούν πιο διαφορετικά από τους πρώτους τρεις, και βρίσκονται πιο κοντά στη νεοκλασική μουσική, στο ethereal wave και την dark world music.

Το όνομα του συγκροτήματος είναι εμπνευσμένο από το κομμάτι κλασσικής μουσικής Danse macabre του Camille Saint-Saëns και το αντίστοιχο ποίημα του Henri Cazalis (Zig, zig, zig, Death in a cadence) και είναι επίσης ένα λογοπαίγνιο με τον όρο decadance (παρακμή). Τα όργανα που χρησιμοποιούνται είναι είτε αρχαία, ξεχασμένα είτε ανεπιθύμητα στους περισσότερους σημερινούς μουσικούς. Μια άλλη εκδοχή του ονόματος είναι η αναζωπύρωση της άψυχης ύλης, όπως χαρακτηριστικά εξηγεί ο Brendan:

«Το έργο τέχνης στο εξώφυλλο του πρώτου δίσκου απεικονίζει μια τελετουργική μάσκα από τη Νέα Γουινέα και είναι μια προσπάθεια οπτικής ερμηνείας της έννοιας του όρου Dead Can Dance. Η μάσκα αυτή που είναι τώρα νεκρή ύλη, ήταν κάποτε αναπόσπαστο μέρος ενός ζωντανού δέντρου. Εντούτοις, μέσω της καλλιτεχνίας του κατασκευαστή της, έχει εμποτιστεί με μια δύναμη ζωής δική της.»