Ο Γουίλιαμ Χόλντεν (αγγλ. William Holden) (17 Απριλίου 1918 - 12 Νοεμβρίου 1981) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17) το 1953 και με Βραβείο Έμμυ για την ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά The Blue Knight το 1974. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 ήταν ο πιο επιτυχημένος ηθοποιός στο Box-Office, καθώς βρισκόταν στη λίστα με τους δέκα εμπορικότερους σταρ για πέντε συνεχόμενα χρόνια (1954-1958) κάτι που επανέλαβε και το 1961. Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 25η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Ο Χόλντεν γεννήθηκε το 1918 στο Ο' Φάλον, ένα προάστιο του Σαιντ Λούις και ήταν ο πρωτότοκος γιος του χημικού Γουίλιαμ Φρανκλιν Μπιντλ και της καθηγήτριας Μέρι Μπλανς Μπολ.
Οι γονείς του, που κατάγονταν από την Αγγλία, μετακόμισαν στη Νότια Πασαντίνα της Καλίφόρνια, όταν ο Χόλντεν ήταν τριών χρονών.
Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο της Νότιας Πασαντίνα, ο Χόλντεν γράφτηκε στο κολέγιο της Πασαντίνα όπου συμμετείχε σε ραδιοφωνικές θεατρικές παραστάσεις.
Η εμπειρία του στο ραδιόφωνο τον έφερε σε επαφή με το θεατρικό σανίδι και παρά το γεγονός ότι δε συμμετείχε σε καμία παράσταση του θεάτρου της Πασαντίνα, ανακαλύφθηκε από έναν κυνηγό ταλέντων της Paramount στο Playbox, ένα ιδιωτικό θέατρο, όπου υποδυόταν τον ογδοντάχρονο πεθερό της Μαρίας Κιουρί. Το 1938 έκανε την παρθενική του εμφάνιση, σε μικρό ρόλο στην ταινία Prison Farm.
Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος, το 1939, ήταν εκείνος ενός βιολιστή που ήθελε να γίνει πυγμάχος, στην ταινία του Ρούμπεν Μαμούλιαν Golden Boy. Οι παραγωγοί της ταινίας ήταν αρχικά δυσαρεστημένοι με την ερμηνεία του Χόλντεν και ήθελαν να τον απολύσουν, αλλά η παρέμβαση της συμπρωταγωνίστριάς του Μπάρμπαρα Στάνγουικ απεδείχθη σωτήρια. Η ταινία έκανε τεράστια επιτυχία και ο Χόλντεν έγινε αστέρι πρώτου μεγέθους. Τριάντα εννιά χρόνια αργότερα, όταν η Στάνγουικ και ο Χόλντεν κλήθηκαν να παρουσιάσουν ένα βραβείο στην 50η τελετή των όσκαρ, ο Χόλντεν σταμάτησε την παρουσίαση των υποψηφίων για να ευχαριστήσει δημοσίως τη Στάνγουικ για το γεγονός ότι του έσωσε την καριέρα.
Την επιτυχία του Golden Boy ακολούθησε η συμμετοχή του στη μεταφορά του θεατρικού του Θόρντον Γουάιλντερ, Η μικρή μας πόλη (Our Town, 1940).
Την επιτυχία ακολούθησε η ξαφνική πτώση, όταν η εταιρία Columbia αγόρασε μέρος του συμβολαίου του και αναγκάστηκε να λαμ
... Διαβάστε περισσότεραβάνει μέρος σε ταινίες αμφιβόλου καλλιτεχνικής αξίας τόσο της Columbia, όσο και της Paramount.
Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου κατατάχθηκε στο σώμα της αεροπορίας, όπου έλαβε το βαθμό του υπολοχαγού.
Μετά τη λήξη του πολέμου και αφού συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε ασήμαντες ταινίες, το 1950 ήρθε ο ρόλος που του εξασφάλισε την επιτυχία.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μπίλι Γουάιλντερ, είχε ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τα γυρίσματα της ταινίας Η λεωφόρος της δύσης και είχε γράψει το ρόλο του ζιγκολό Τζο Γκίλις για το Μοντγκόμερι Κλιφτ. Ο Κλιφτ που είχε συμφωνήσει να αναλάβει το ρόλο τον απέρριψε την τελευταία στιγμή, δίνοντας την ευκαιρία στο Χόλντεν να πάρει τη θέση του.
Η ταινία αυτή, που πλέον χαρακτηρίζεται ως μια από τις καλύτερες όλων των εποχών, του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από το Χοσέ Φερέρ για την ταινία Συρανό Ντε Μπερζεράκ (Cyrano De Bergerac, 1950).
Η επιτυχία της ταινίας του εξασφάλισε τη συμμετοχή σε μια σειρά αξέχαστων ταινιών, στις οποίες υποδυόταν τον κυνικό και περιθωριακό ήρωα. Ακολούθησε η ταινία Γεννημένη χθες (Born Yesterday, 1950), πλάι στο πλευρό της Τζούντι Χόλιντεϊ. Το 1953 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17), όπου υποδυόταν έναν αιχμάλωτο του πολέμου. Η ταινία αυτή τον βοήθησε να κερδίσει το όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, κατατροπώνοντας τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Μοντγκόμερι Κλιφτ υποψήφιοι αμφότεροι για την ταινία Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity, 1953). Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην αμφιλεγόμενη ταινία του Ότο Πρέμιγκερ Το γαλάζιο φεγγάρι (The Moon Is Blue, 1953).
Το 1954 τον βρήκε να πρωταγωνιστεί σε τέσσερις ταινίες, με πρώτη τη συνεργασία του, για 3η φορά με τον Μπίλι Γουάιλντερ στην ταινία Γλυκειά μου Σαμπρίνα (Sabrina, 1954). Συμπρωταγωνιστές του στην ταινία αυτή ήταν ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και η Όντρεϊ Χέπμπορν.
Πρωταγωνίστησε σε δυο ταινίες πλάι στη Γκρέις Κέλι με κυριότερη τη Χωριατοπούλα (Country Girl, 1954), στο ρόλο ενός θεατρικού σκηνοθέτη, καθώς και στο Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι (The Bridges at Toko-Ri, 1954). Ξανασυνεργάστηκε επίσης με τη φίλη του Μπάρμπαρα Στάνγουικ στην ταινία Ο πύργος των φιλόδοξων (Executive Suite, 1954).
To 1955 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού έργου του Γουίλιαμ Ίνγκε Πικ Νικ (Picnic) καθώς και στο μελόδραμα Έκστασις και πάθος (Love Is a Many-Splendored Thing). Στα γυρίσματα της ταινίας Έκστασις και πάθος συγκρούστηκε με την συμπρωταγωνίστριά του Τζένιφερ Τζόουνς.
Ακολούθησε η συμμετοχή του στο επικό αριστούργημα του Ντέιβιντ Λιν Η γέφυρα του ποταμού Κβάι το 1957 και η συμμετοχή του στην ταινία του Κάρολ Ριντ Το κλειδί (The Key, 1958) στο πλευρό της Σοφία Λόρεν.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60' το άστρο του άρχισε να δύει, καθώς αναγκάστηκε από τις κινηματογραφικές εταιρίες να αναλάβει ρόλους σε αδιάφορες ταινίες, όπως το Καυτό Παρίσι (Paris When It Sizzles, 1964), πλάι στην Όντρεϊ Χέπμπορν.
Το 1969 ο Χόλντεν πρωταγωνίστησε στο βίαιο γουέστερν του Σαμ Πέκινπα Η άγρια συμμορία (The Wild Bunch), λαμβάνοντας καλές κριτικές. Πέντε χρόνια αργότερα συμπρωταγωνίστησε με τους Πολ Νιούμαν και Στιβ Μακ Κουίν στην ταινία καταστοφής Ο πύργος της κολάσεως (The Towering Inferno, 1974) και το 1977 συμμετείχε στην αριστουργηματική ταινία του Σίντεϊ Λουμέτ πάνω στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, Το δίκτυο (The Network), αποσπώντας την τρίτη και τελευταία του υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου.
Ακολούθησε η ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ Φαιδώρα (Fedora, 1978) και η συμμετοχή του στην ταινία Πέρα από τα σύνορα (The Earthling), πλάι στο παιδί θαύμα της εποχής εκείνης Ρίκι Σρέντερ. Ο Σρέντερ χρόνια αργότερα ονόμασε το γιο του Χόλντεν για να τιμήσει το μεγάλο αυτό ηθοποιό.
Τελευταία του ταινία ήταν η σάτιρα του Μπλέικ Έντουαρντς Ροζ σκάνδαλα (S.O.B., 1981).
Ο Χόλντεν υπήρξε παντρεμένος για 30 χρόνια, από το 1941, με την ηθοποιό του θεάτρου Άρντις Άνκερσον. Ο γάμος τους συνάντησε πολλές δυσκολίες και οι δυο τους χώριζαν και επανενώνονταν συχνά μέχρι και το διαζύγιό τους το 1971. Απέκτησαν δυο παιδιά τον Πίτερ Γουέστφιλντ και τον Σκοτ Πόρτερ. Υιοθέτησε επίσης και την κόρη που η Άνκερσον είχε αποκτήσει από τον πρώτο της γάμο.
Ήταν φίλος με τον Ρόναλντ Ρίγκαν, τον οποίον πάντρεψε με τη Νάνσι Ντέιβις το 1952.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Γλυκειά μου Σαμπρίνα, οι Χέπμπορν και Χόλντεν ερωτεύτηκαν και εκείνη τότε ήλπισε πως θα παντρευόταν και θα έκαναν παιδιά. Όταν όμως ο Χόλντεν της αποκάλυψε πως είχε κάνει αγγειεκτομή οι δυο τους χώρισαν. Ο Χόλντεν ξανασυνεργάστηκε με την, πλέον παντρεμένη, Χέπμπορν στην ταινία Καυτό Παρίσι και προσπάθησε ανεπιτυχώς να την προσεγγίσει και πάλι ερωτικά, δημιουργώντας προβλήματα στα γυρίσματα.
Το 1966 ενώ οδηγούσε μεθυσμένος, συγκρούστηκε με άλλο αυτοκίνητο σκοτώνοντας τον οδηγό. Το δικαστήριο προέβη σε αφαίρεση του διπλώματός του για οκτώ μήνες.
Το 1972 ξεκίνησε σχέση με την ηθοποιό Στέφανι Πάουερς, η οποία έμεινε στο πλευρό του μέχρι και το θάνατό του.
Τα αίτια του θανάτου του Χόλντεν αποτελούν μέχρι και σήμερα μυστήριο.
Ο θάνατος του ηθοποιού προήλθε από πέσιμο στο σπίτι του στη Σάντα Μόνικα τη 12η Δεκεμβρίου του 1981.
Ο ιατροδικαστής υποστήριξε ότι ο Χόλντεν όντας μεθυσμένος σκόνταψε πάνω στο χαλί και έπεσε με το κεφάλι στο τραπέζι που βρισκόταν δίπλα, τραυματίζοντας σοβαρά το μέτωπό του. Ο θάνατος από αιμορραγία επήλθε μισή ώρα αργότερα καθώς ο ηθοποιός, κατά πάσα πιθανότητα, δεν ήταν σε θέση να καταλάβει τη σοβαρότητα της αιμορραγίας. Ήταν 63 ετών.
