τας τον Άνταμς να λέει πως ήταν DNA (Douglas Noel Adams) μήνες πριν την εφεύρεση του. Μια αδερφή, η Σούζαν, γεννήθηκε τρία χρόνια αργότερα, πριν οι γονείς του χωρίσουν το 1957. Ο Ντάγκλας, η Σούζαν και η Τζάνετ πήγαν να ζήσουν με τους γονείς της Τζάνετ, που ζούσαν σε ένα καταφύγιο ζώων της Βασιλικής Εταιρίας για την Αποτροπή Ασπλαχνίας προς τα Ζώα (RSPCA) στο Μπρέντγουντ του Έσσεξ.

Ο πατέρας του Άνταμς παντρεύτηκε την Μαίρη Τζούντιθ Στιούαρτ τον Ιούλιο του 1960 και έκαναν την Χέδερ.
Η παντρειά της μητέρας του το 1964 με τον Ρόν Θρίφτ τον έκανε να αποκτήσει δύο ακόμη αδέρφια, την Τζέιν και τον Τζέιμς Θρίφτ.
Ο Άνταμς πήγε δημοτικό στο Primrose Hill Primary School του Μπρέντγουντ. Στα έξι του πέρασε την εισαγωγική εξέταση του Brentwood School, ενός ιδιωτικού σχολείου του οποίου οι απόφοιτοι περιλαμβάνουν τους Ρόμπιν Ντέι, Τζάκ Στρόου, Νόελ Εντμοντζ και Ντέιβιντ Αίρβινγκ. Ο Γκρίφ Ράις Τζόουνς ήταν κατά μία τάξη μικρότερος, ενώ ήταν στην ίδια τάξη με τον Τσάρλς Τόμσον. Παρακολούθησε μαθήματα σχολείου προετοιμασίας (prep school) την περίοδο 1959 με 1964 και κυρίως σχολείου μέχρι τον Δεκέμβριο του 1970. Ο διευθυντής του σχολείου, έλεγε:

Εκατοντάδες παιδιά έχουν περάσει από αυτό το σχολείο αλλά ο Ντάγκλας Άνταμς ξεχώριζε πραγματικά από όλους - κυριολεκτικά. Ήταν αφύσικα ψηλός και επειδή φορούσε κοντά παντελόνια έμοιαζε λιγάκι νευρικός. Ο Άνταμς συχνά έλεγε αστειευόμενος: «Ο διευθυντής μου δεν έλεγε «Θα βρεθούμε κάτω από τον πύργο του ρολογιού» ή «Θα βρεθούμε κάτω από το μνημείο του πολέμου» αλλά «Θα βρεθούμε κάτω από τον Άνταμς»». Παρ’ όλα αυτά η ικανότητα του να γράψει πρώτης τάξεως ιστορίες είναι αυτή που τον έκανε να λάμψει.

Ο Άνταμς ήταν 1,83 μέτρα όταν ήταν 12 χρόνων και τελικά σταμάτησε την ανάπτυξη του στα 1,96 μέτρα.
Ήταν ο μόνος μαθητής που έχει πάρει δέκα στα δέκα από το Haford για δημιουργική γραφή, κάτι που θυμόταν όλη του τη ζωή, ιδιαίτερα όταν βρισκόταν απέναντι από ένα συγγραφικό μπλόκ.

Κάποια από τα πρώτα συγγράμματα του δημοσιεύτηκαν στο σχολείο, όπως η αναφορά που ετοίμασε σχετικά με τη φωτογραφική λέσχη του σχολείου για το «The Brentwoodian» το 1962, ή κοροϊδευτικές κριτικές στο σχολικό περιοδικό «Broadsheet», του οποίου αρχισυντάκτης ήταν ο Πόλ Νίλ Μίλν Τζόνστοουν, που αργότερα έγινε χαρακτήρας στο Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ. Επίσης, σχεδίασε το εξώφυλλο ενός τεύχους του Broadsheet και ένα γράμμα και μια σύντομη ιστορία του δημοσιεύθηκαν εθνικά στο The Eagle, ένα περιοδικό με παιδικά κόμικ, το 1965. Λόγω του θαρραλέου δοκιμίου του για την θρησκευτική ποίηση, στο οποίο αναφερόταν στους The Beatles και τον Ουίλλιαμ Μπλέηκ, βραβεύτηκε με μία θέση στο Κολέγιο του Αγίου Ιωάννη του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, για να σπουδάσει Αγγλικά, και στο οποίο πήγε το 1971, αν και στην πραγματικότητα ο λόγος που έκανε αίτηση φοίτησης ήταν για να γίνει μέλος των Footlights, ενός συλλόγου φοιτητικής κωμωδίας που δέχεται μέλη μόνο μετά από πρόσκληση και που έχει γίνει μια εστία παραγωγής για πολλά από τα κωμικά ταλέντα της Αγγλίας.
Δεν επιλέχθηκε αμέσως, όπως ήλπιζε, και ξεκίνησε να γράφει και να υποδύεται σε επιθεωρήσεις με τον Ουίλ Άνταμς (καμία συγγένεια) και τον Μάρτιν Σμίθ, σχηματίζοντας ένα γκρουπ που καλούνταν «Άνταμς-Σμίθ-Άνταμς», αλλά από τη μεγάλη επιμονή του κατάφερε να γίνει μέλος των Footlights το 1973. Παρ’ ότι δεν ήταν ιδιαίτερα εργατικός - θυμόταν να είχε γράψει τρία δοκίμια σε τρία χρόνια - αποφοίτησε το 1974 με B.A. στην Αγγλική λογοτεχνία.

Αφού αποφοίτησε, ο Άνταμς επέστρεψε πίσω στο Λονδίνο, αποφασισμένος να δουλέψει στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως συγγραφέας. Μια αλλαγμένη έκδοση του Footlights εμφανίστηκε στο BBC 2 το 1974. Μια έκδοση του Footlights παρουσιάστικε στο Γουέστ Έντ του Λονδίνου οδήγησε στο να ανακαλυφθεί ο Άνταμς από τον Γκράχαμ Τσάπμαν των Μόντυ Πάιθον. Οι δυο τους σχημάτισαν μια συγγραφική ομάδα, που έδωσε στο Άνταμς τη δυνατότητα να γράψει ένα σκετς, το ‘Patient abuse’, για το 45ο επεισόδιο του Monty Python. Είναι ο ένας από τους μόνο δύο ανθρώπους που έχουν γράψει για το Monty Python χωρίς να είναι μέρος της ομάδας (ο άλλος είναι ο Νίλ Άινς).
Το σκετς περιπλέκεται γύρω από την ιδέα της απίστευτα περίπλοκης γραφειοκρατίας την ώρα εκτάκτου ανάγκης, ένα αστείο που έπειτα συμπεριλήφθηκε στην αγάπη που έτρεφαν τα Βόγκον για την γραφειοκρατία στο Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ. Ο Άνταμς έχει γράψει επίσης ένα σκετς για το άλμπουμ του Monty Python and the Holy Grail.

Ο Άνταμς είχε δύο σύντομες παρουσίες στον τέταρτο κύκλο του Monty Python’s Flying Circus. Στην αρχή του 42ου επεισοδίου που ονομαζόταν «The Light Entertainment War», ο Άνταμς φοράει μάσκα χειρουργού (Δρ. Έμιλι Κόνινγκ όπως αναγράφεται στην οθόνη), βάζει γάντια, όσο ο Μάικλ Πέιλιν αφηγείται το σκετς και συστήνει κάθε άνθρωπο στο σκετς, το οποίο όμως ποτέ δεν ξεκινάει. Στην αρχή του 44ου επεισοδίου ο Άνταμς, «Κος Νιούτρον» έχει ντυθεί τρίφτης πιπεριού και φορτώνει ένα πύραυλο σε μία άμαξα που οδηγάει ο Τέρυ Τζόουνς, ο οποίος φωνάζει στους ανθρώπους να του πετάξουν άχρηστα μέταλλα («Όλα τα παλιά σίδερα μαζεύω...»). Τα δύο επεισόδια αναμεταδόθηκαν τον Νοέμβριο του 1974. Ο Άνταμς και ο Τσάπμαν επιχείρησαν και παρουσιάσεις εκτός των Μόντυ Πάιθον, όπως το Out of the trees.

Τότε η καριέρα του Άνταμς σταμάτησε προσωρινά: ο τύπος γραφής του ήταν αταίριαστος με τον τότε καθιερωμένο τύπο της ραδιοφωνικής και τηλεοπτικής κωμωδίας. Για να τα βγάλει πέρα ανέλαβε διάφορες περίεργες δουλειές όπως θυρωρός ξενοδοχείου, και κτίστης φάρμας, και καθαριστής ορνιθοτροφείου. Εργάστηκε ως σωματοφύλακας μιας Καταριανής οικογένειας, που είχε φτιάξει την περιουσία της από τα πετρέλαια. Εξιστορήσεις για τη δουλειά περιλάμβαναν ότι η οικογένεια είχε κάποτε παραγγείλει ολόκληρο το μενού ενός ξενοδοχείου, είχε δοκιμάσει από όλα τα πιάτα και στο τέλος είχε στείλει να της φέρουν χάμπουργκερ. Μια άλλη ιστορία είχε να κάνει με μια πόρνη που στάλθηκε στον όροφο που φρουρούσε ο Άνταμς ένα βράδυ. Παρατήρησαν ο ένας τον άλλο κατά την είσοδο της και όταν έφευγε μετά από μία ώρα λέγεται πως αυτή του είπε «Τουλάχιστον εσύ μπορείς να διαβάζεις όσο είσαι στη δουλειά».

Εκείνη την περίοδο ο Άνταμς συνέχισε να γράφει σκετς, αλλά λίγα έγιναν αποδεκτά. Το 1976 η καριέρα του έχε μια προσωρινή πρόοδο όταν έγραψε και έπαιξε, κερδίζοντας τις εντυπώσεις, στο Unpleasantness at Brodie's Close στο φεστιβάλ Edinburgh Fringe. Όμως μέχρι τα Χριστούγεννα η δουλειά του είχε στερέψει ξανά και ο Άνταμς μετακόμισε στης μητέρας του, ενώ βρίσκονταν σε κατάθλιψη. Η έλλειψη συγγραφικής δουλειάς του χάλασε την ψυχολογία και στο μέλλον ο Άνταμς θα είχε μια ζωή γεμάτη έλλειψη αυτοπεποίθησης «Έχω τρομερές περιόδους έλλειψης αυτοπεποίθησης [..] για λίγο καιρό είχα αναζητήσει ψυχολογική θεραπεία, αλλά ύστερα από λίγο κατάλαβα πως ήμουν σαν έναν αγρότης που παραπονιέται συνέχεια για τον καιρό. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον καιρό - πρέπει απλά να δεχτείς πως είναι έτσι».

Μερική από τη πρώτη δουλειά του Άνταμς για το ραδιόφωνο περιλάμβανε σκέτς για το The Burkiss Way το 1977 και το The News Huddlines. Έγραψε επίσης, πάλι με τον Γράχαμ Τσάπμαν, στις 20 Φεβρουαρίου του 1977, ένα επεισόδιο του Doctor on the Go, μια συνέχεια της τηλεοπτικής κωμωδίας Doctor in the House. Όταν οι πρώτες ραδιοφωνικές σειρές έγιναν πετυχημένες, ο Άνταμς έγινε παραγωγός του ραδιοφώνου του BBC, και δούλευε στο Week Ending και μια παντομίμα που λεγόταν Black Cinderella Two Goes East. Άφησε την θέση μετά από έξι μήνες για να γίνει ένας σεναριογράφος για το Doctor Who.

Το 1979 ο Άνταμς και ο Τζόν Λόυντ έγραψαν το σενάριο για δύο επεισόδια μισής ώρας του Doctor Snuggles: "The Remarkable Fidgety River" και "The Great Disappearing Mystery" (επεισόδια επτά και δώδεκα). Ο Τζόν Λόυντ ήταν επίσης ο δεύτερος συγγραφέας δυο επεισοδίων στις πρώτες ραδιοφωνικές σειρές του Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ ("Fit the Fifth" και "Fit the Sixth”), όπως και στο The Meaning of Liff και την δεύτερη του έκδοση, το The Deeper Meaning of Liff. Ο Λόυντ και ο Άνταμς συνεργάστηκαν επίσης σε μια κωμική ταινία ΕΦ που βασίζονταν στο Βιβλίο Γκίνες, το οποίο θα περιλάμβανε τον Τζόν Κλίζ να παίζει τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων εθνών, και ένα είδος εξωγήινων να κερδίζουν τους ανθρώπους σε αθλητικές αναμετρήσεις, αλλά τους ανθρώπους να νικάγε σε όλες τις παράλογες κατηγορίες ρεκόρ. Οι άνθρωποι ποτέ δεν συνέχισαν μετά από μία αγωγή. Το Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στόπ ήταν μια ιδέα για μία κωμική ραδιοφωνική σειρά επιστημονικής φαντασίας που άρχισε ο Άνταμς με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Σάιμον Μρέτ στο BBC Radio 4 το 1977. Ο Άνταμς έφτιαξε το σχεδιάγραμμα ενός πιλοτικού επεισοδίου, όπως και κάποιες άλλες ιστορίες (που επανεκδόθηκαν στο Don’t Panic: The Official Hitchhiker’s Guide to the Galaxy Companion, ένα βιβλίο του Νίλ Γκάιμαν) που θα μπορούσαν ενδεχωμένως να χρησιμοποιηθούν στη σειρά.

Όπως είπε ο Άνταμς, την ιδέα για τον τίτλο «Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στόπ»(‘The Ηitchhiker’s Guide to the Galaxy’) την βρήκε όσο κείτονταν μεθυσμένος σε ένα λιβάδι στο Ινσμπρουκ της Αυστρίας, κοιτάζοντας τα άστρα, παρ’ όλο που αστειευόμενος έλεγε ότι το BBC θα υποστήριζε πως ήταν στην Ισπανία «Πιθανώς επειδή είναι ευκολότερο να την γράψεις». Περιπλανόνταν στην επαρχεία κρατώντας ένα βιβλίο που λεγόταν Hitch-hiker’s Guide to Europe ( Ο Οδηγός της Ευρώπης για όσους Κάνουν Οτοστόπ - Ανάλογη μετάφραση: Γυρίστε την Ευρώπη με Ώτο Στόπ) όταν έφτασε σε μία πόλη που όλοι ήταν ή κωφάλαλοι ή δεν μιλούσαν κάποια γλώσσα που να καταλαβαίνει. Αφού περιπλανήθηκε και ήπιε για κάμποση ώρα, πήγε για ύπνο στη μέση ενός λιβαδιού και εμπνεύστηκε από την αδυναμία του να επικοινωνήσει με τους κατοίκους του χωριού. Αργότερα είπε πως λόγω των πολλών φορών που είχε διηγηθεί την ιστορία αυτή είχε πάψει να θυμάται την στιγμή της σύλληψης αυτή καθεαυτή, αλλά θυμόταν μόνο τον εαυτό του να την εξιστορείται.

Παρά το αρχικό σχεδιάγραμμα ο Άνταμς λέγεται πως έφτιαχνε τις ιστορίες καθώς έγραφε. Είχε στραφεί στον Τζόν Λόυντ για βοήθεια με τα τελευταία δύο επεισόδια του πρώτου κύκλου.
Ο Λόυντ συνέβαλλε με κομμάτια από το αδημοσίευτο βιβλίο ΕΦ του, που λέγονταν GiGax. Πολύ λίγο από το υλικό του Λόυντ παρέμεινε μέχρι τις μεταγενέστερες εκδόσεις του ΓΓΩΣ, όπως και τα βιβλία και την τηλεοπτική σειρά. Η δε τηλεοπτική σειρά βασίζονταν στα πρώτα έξι ραδιοφωνικά επεισόδια, αλλά μέρη που είχε γράψει ο Λόυντ είχαν κατά κανόνα ξαναγραφτεί.

Το BBC Radio 4 αναμετέδωσε τον πρώτο ραδιοφωνικό κύκλο εβδομαδιαίως στο Η.Β. τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1978. Λόγω της επιτυχίας του πρώτου κύκλου, άλλο ένα επεισόδιο ηχογραφήθηκε και αναμεταδόθηκε, που είχε γίνει κοινώς γνωστό ως το επεισόδιο των Χριστουγέννων. Ένας δεύτερος κύκλος πέντε επεισοδίων μεταδίδονταν κάθε νύχτα για μία εβδομάδα από την 21η ώς την 25η Ιανουαρίου του 1980.

Όσο δούλευε στην ραδιοφωνική σειρά (και ταυτόχρονα σε άλλες δουλειές όπως το The Pirate Planet) ο Άνταμς εμφάνισε προβλήματα με το να μένει εντός των συγγραφικών του προθεσμιών που γινόταν χειρότερα όσο έγραφε βιβλία
. Ο Άνταμς δεν ήταν ποτέ παραγωγικός συγγραφέας και συχνά έπρεπε να τον αναγκάσουν άλλοι να γράψει.
Αυτό περιλάμβανε το να τον κλειδώνουν σε μια σουίτα ξενοδοχείου από τον εκδότη του για τρεις εβδομάδες ώστε να σιγουρευτεί ότι το Αντίο κι Ευχαριστώ για τα Ψάρια θα ολοκληρωνόταν. Έχει πει «Μου αρέσουν οι προθεσμίες. Λατρεύω τον ήχο που κάνουν όταν περνάνε». Παρά τη δυσκολία του με τις προθεσμίες, ο Άνταμς έγραψε πέντε μυθιστορήματα στην σειρά που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1979, το 1980, το 1982, το 1984 και το 1992 στα αγγλικά.

Τα βιβλία έφτιαξαν τη βάση για άλλες εκδόσεις, όπως το κόμικ τριών μερών για κάθε ένα από τα πρώτα τρία βιβλία του, ένα διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι που παίζονταν μόνο με κείμενο, και μια έκδοση με φωτογραφίες που εκδόθηκε το 1994.

Το 1980 ο Άνταμς ξεκίνησε τις προσπάθειες του να κάνει το πρώτο του βιβλίο ταινία, κάνοντας κάποια ταξίδια στο Λος Άντζελες και δουλεύοντας με κάποια στούντιο του Χόλιγουντ και εν δυνάμει παραγωγούς του. Την επόμενη χρονιά, το 1981, η ραδιοφωνική σειρά έγινε η βάση για την μια μικρή τηλεοπτική σειρά The Hitch Hiker's Guide to the Galaxy, που μεταδόθηκε σε 6 μέρη.
Όταν πέθανε το 2001 στην Καλιφόρνια, πάλι προσπαθούσε να ξεκινήσει την ταινία με την Disney, η οποία είχε αγοράσει τα δικαιώματα το 1998. Το σενάριο τελικά, μετά από μια μεταθανάτια επανα-συγγραφή από τον Κάρυ Κέρκπατρικ, πήρε το πράσινο φως το Σεπτέμβριο του 2003, και η ταινία που δημιουργήθηκε έκανε πρεμιέρα το 2005.

Ο ραδιοφωνικός παραγωγός Ντέρκ Μάγκς έχει μιλήσει με τον Άνταμς, πρώτα το 1993, και αργότερα το 1997 και το 2000 για τη δημιουργία τρίτου ραδιοφωνικού κύκλου, βασισμένη στο τρίτο μυθιστόρημα του ΓΓΩΣ. Συζητούσαν επίσης γενικά για την δυνατότητα ραδιοφωνικής παραγωγής των τελευταίων δύο βιβλίων της «τριλογίας» των πέντε βιβλίων. Όσο για την ταινία, αυτή έκανε πρεμιέρα μετά το θάνατο του Άνταμς.
Ο τρίτος κύκλος, το The Tertiary Phase, αναμεταδώθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2004 στο BBC Radio 4 και στη συνέχεια εκδόθηκε σε μορφή ακουστικού CD. Με τη βοήθεια μιας ηχογράφησης στην οποία διάβαζε ο ίδιος το Η Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα και μετά από επεξεργασία, ο Άνταμς ακούγεται να παίζει το ρόλο του Άγκραγιαγ μετά το θάνατο του. Το Αντίο κι Ευχαριστώ για τα Ψάρια και το Μάλλον Ακίνδυνος έφτιαξαν τον τέταρτο και πέμπτο αντίστοιχα κύκλο ραδιοφώνου (στο ραδιόφωνο ονομάστικαν The Quandary Phase και The Quintessential Phase) και αναμεταδόθηκαν τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2005, επίσης ακολουθούμενα από ακουστικά CD. Το τελευταίο επεισόδιο του τελευταίου κύκλου (με ένα νέο, «πιο αισιόδοξο» τέλος) έκλεινε με «Το τελευταίο επεισόδιο του Γυρίστε το Γάλαξία με Ώτο Στοπ είναι στοργικά αφιερωμένο στον συγγραφέα του».

Πιο πρόσφατα, η Smoov Filmz έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους βασισμένη στην ιστορία του Άρθουρ Ντέντ για κάποια μπισκότα στο Αντίο κι ευχαριστώ για τα ψάρια, την οποία ονόμασαν «Cookies». Ο Άνταμς μίλησε για το περιστατικό που του συνέβη στην πραγματική του ζωή και που του έδωσε την έμπνευση για την ιστορία σε μια ομιλία του το 2001, ή οποία ανατυπώθηκε στην μεταθανάτια συλλογή The Salmon of Doubt. Την ιστορία την είχε αφηγηθεί και στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα It Makes Me Laugh στις 19 Ιουλίου του 1981.Ανάμεσα στο πρώτο ταξίδι του Άνταμς στη Μαδαγασκάρη με τον Μάρκ Καργουόρντιν το 1985, και την σειρά ταξιδιών τους που έθεσε τα θεμέλια για την ραδιοφωνική σειρά και το βιβλίο Last Chance to See, ο Άνταμς έγραψε δύο άλλα μυθιστορήματα με νέους χαρακτήρες.
Το Ο Ντερκ Τζέντλυ ακολουθεί τη γάτα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1987, και ο συγγραφέας του το περιέγραφε ως «ένα είδος φαντασμάτο-τρόμο-πράκτορο-ταξιδιού-στο-χρόνο-ροματικό-κομωδιό-έπος, που ασχολείται κυρίως με την λάσπη, την μουσική και την κβαντομηχανική». Δέχτηκε πολλές κριτικές θαυμασμού στις από πολλές Αμερικάνικες εφημερίδες μετά την έκδοσή του στις ΗΠΑ. Ο Άνταμς είχε δανειστεί μερικές ιδέες από τις δυο σειρές επεισοδίων Doctor Who που είχε δουλέψει: την City of Death και την Shada.

Ένα βιβλίο-συνέχεια, το ΑΡΡΓΚ – Αδιάφοροι Ροκ Ρυθμοί για Γρήγορα Κέρδη, εκδόθηκε ένα χρόνο μετά. Αυτό ήταν μια τελείως αυθεντική δουλειά, η πρώτη του Άνταμς μετά το Αντίο και Ευχαριστώ για τα Ψάρια. Μετά την περιοδεία του για το βιβλίο, ο Άνταμς ξεκίνησε το ταξίδι του γύρω από τον κόσμο που του έδωσε το υλικό για το Last Chance to See.

Ο Άνταμς έστειλε το σενάριο για το πιλοτικό πρόγραμμα του ΓΓΩΣ στο γραφείο παραγωγής του Doctor Who το 1978, και διορίστηκε για να γράψει το The Pirate Planet (βλ. παρακάτω). Είχε επίσης προσπαθήσει προηγουμένως να καταθέσει ένα πιθανό σενάριο ταινίας, που λεγόταν «Doctor Who and the Krikkitmen», που αργότερα έγινε το μυθιστόρημα του Η Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα (που με τη σειρά του έγινε ο τρίτος κύκλος της ραδιοφωνικής σειράς). Ο Άνταμς πήγε τότε να δουλέψει ως σεναριογράφος για τη σειρά κατά το δέκατο-έβδομο κύκλο της το 1979. Συνολικά έγραψε τρία σετ επεισοδίων την εποχή που ο Τομ Μπέικερ έπαιζε τον Doctor:

Το The Pirate Planet (δεύτερη σειρά του Key To Time του 16ου κύκλου)
Το City of Death (με τον παραγωγό Γρέιαμ Γουίλιαμς, από την πρωτότυπη ιστορία του συγγραφέα Ντέιβιντ Φίσερ. Είχε μεταδοθεί με το ψευδώνυμο «Ντέιβιντ Άνιου»
Το Shada (που ήταν μόνο μερικώς σκηνοθετημένο και που ποτέ δεν μεταδόθηκε λόγω απεργιών)

Τα επεισόδια που έγραψε ο Άνταμς είναι από τα λίγα που δεν έχουν γίνει μυθιστορήματα, γιατί ο Άνταμς δεν άφηνε κανέναν άλλο να τα γράψει, και ο ίδιος ζητούσε μεγαλύτερη αμοιβή από αυτή που ήθελαν να πληρώσουν οι εκδότες.

Ο Άνταμς, όπως είχε γίνει γνωστό, άφηνε να εμφανιστούν αστείες αναφορές που μόνο όσοι είχαν διαβάσει το Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ θα καταλάβαιναν στις ιστορίες Doctor Who που έγραφε. Μεταγενέστεροι σεναριογράφοι έχουν βάλει αναφορές, ακόμα και πιο πρόσφατα - το 2007. Από την άλλη πλευρά, μια αναφορά στο Doctor Who εμφανίζεται σε ένα βιβλίο της σειράς ΓΓΩΣ. Στο Η Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα, δύο χαρακτήρες ταξιδεύουν στο χωροχρόνο στο γήπεδο κρίκετ Lord’s Cricket Ground. Η αντίδραση των ραδιοφωνικών σχολιαστών στην ξαφνική τους εμφάνιση έχει πολλές ομοιότητες με την αντίδραση σχολιαστών σε μια σκηνή στο όγδοο επεισόδιο της ιστορίας The Dalek’s Master Plan του 1965-1966, όπου το Tardis του Doctor Who εμφανίζεται στο ίδιο στάδιο.

Στοιχεία του Shada και του City of Death χρησιμοποιήθηκαν στο Ο Ντερκ Τζέντλυ Ακολουθεί τη Γάτα, και συγκεκριμένα στο χαρακτήρα του Καθηγητή Χρονότη. Η Big Finish Productions έφτιαξε το Shada σε έκδοση ραδιοφωνικού θεατρικού, στο οποίο ο Πώλ ΜακΓκάν υποδύονταν τον Γιατρό. Συνοδευόμενο από μερικώς κινούμενα σχέδια, αναμεταδόθηκε στο Ίντερνετ από τον ιστότοπο του BBC το 2003, και αργότερα μέσα στον ίδιο χρόνο διατέθηκε ως ένα σετ δύο CD. Μια περιληπτική έκδοση αναμεταδόθηκε από το ψηφιακό ραδιόφωνο BBC7 στις 10 Δεκεμβρίου 2005.

Ο Άνταμς είχε γνωρίσει σε ένα οπαδό και αργότερα φίλο του, τον Ρίτσαρντ Ντόκινς, στην μέλλουσα γυναίκα του, την Λάλλα Γουόρντ, που είχε παίξει την Ρωμάνα στο Doctor Who.
Ο Ντόκινς το επιβεβαίωσε στο εγκώμιο του για τον Άνταμς.

Όταν ήταν στο σχολείο είχε γράψει και παίξει σε ένα θεατρικό που λεγόταν Doctor Which.Ο Άνταμς έπαιζε την κιθάρα με το αριστερό του χέρι και είχε μια συλλογή από είκοσι-τέσσερις κιθάρες για αριστερόχειρες όταν πέθανε το 2001 (έχοντας αποκτήσει την πρώτη του κιθάρα το 1964). Είχε σπουδάσει και πιάνο τη δεκαετία του ’60 με τον ίδιο δάσκαλο που είχε και ο Πώλ Γουίκενς, ο πιανίστας που παίζει στο συγκρότημα του Πωλ ΜακΚάρτνεϋ(και που έχει επίσης συνθέσει την μουσική για τις ραδιοφωνικές σειρές ΓΓΩΣ του 2004-2005).
Οι The Beatles, οι Pink Floyd, και οι Procol Harum είχαν όλοι σημαντική επιρροή στη δουλειά του Άνταμς.

Ο Άνταμς περιέλαβε μια άμεση αναφορά στους Pink Floyd στην αρχική ραδιοφωνική έκδοση του Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ, στην οποία περιγράφει τους κύριους χαρακτήρες να αγναντεύουν το τοπίο ενός ξένου πλανήτη όσο ο Μάρβιν, το παρανοϊκό ανδροειδές, τραγουδάει από μέσα του το «Shine on you Crazy Dimond» των Pink Floyd. Αυτό κόπηκε στην έκδοση CD. Ο Άνταμς συνέδεσε επίσης και τους διάφορους ήχους που βγάζει ένα Κάκαπο με απορριμμένες ηχογραφήσεις των Pink Floyd στο βιβλίο του για τα είδη προς εξαφάνιση, το Last Chance to See.

Η επίσημη βιογραφία του Άνταμς μοιράζεται το όνομα της με το τραγούδι «Whish You Were Here» των Pink Floyd.
Ο Άνταμς ήταν φίλος με τον Ντέιβιντ Γκίλμορ, τον κιθαρίστα των Pink Floyd και, όταν ο Άνταμς γινόταν 42 (όπου 42 είναι ο αριθμός που έχει ιδιαίτερη σημασία στο ΓΓΩΣ, ως «η Ύψιστη Απάντηση στη Ζωή, στο Σύμπαν και στα Πάντα», και στη ζωή του Άνταμς, γιατί ήταν σε αυτή την ηλικία όταν γεννήθηκε η κόρη του η Πόλυ), προσκλήθηκε να κάνει μια εμφάνιση ως γκεστ-σταρ στην συναυλία των Pink Floyd στο Earls Court στο Λονδίνο, παίζοντας κιθάρα στα τραγούδια «Brain Damage» και «Eclipse». Ο Άνταμς επέλεξε το όνομα για το The Division Bell, το άλμπουμ του 1994 των Pink Floyd, κρατώντας τους στίχους από ένα από τα τραγούδια τους, συγκεκριμένα το «High Hopes». Ο Γκίλμορ έπαιξε στο μνημόσυνο του Άναμς μετά τον θάνατο του το 2001.

Ο Ντάγκλας Άνταμς ήταν φίλος με τον Γκάρι Μπρούκερ, τον τραγουδιστή, πιανίστα και στιχουργό των Procol Harum.
Ο Άνταμς είχε, προσκαλέσει τον Μπρούκερ σε ένα από τα πολλά πάρτι που έκανε στο σπίτι του. Σε μία από αυτές τις συγκεντρώσεις ο Μπρούκερ εκτέλεσε ζωντανά ολόκληρη (4 στροφές) την έκδοση του γνωστού του τραγουδιού «A Whiter Shade of Pale». Ο Μπρούκερ έπαιξε και στο μνημόσυνο του Άνταμς.

Ο Άνταμς εμφανίστηκε και στη σκηνή με τον Μπρούκερ για να εκτελέσει το «In Held Twas in I» στο Ρέντχιλ όταν ο Κείθ Ρέιντ δεν ήταν διαθέσιμος. Σε άλλες περιπτώσεις σύστηνε τους Procol Harum όταν έβγαιναν στη σκηνή για τις συναυλίες τους.

Ο Άνταμς άφησε να γίνει γνωστό ότι καθώς έγραφε άκουγε μουσική, και πως πολλές φορές αυτό επηρέαζε τα έργα του. Κάποτε, το τραγούδι του τίτλου από το άλμπουμ Grand Hotel των Procol Harum έπαιζε όταν…

Ξαφνικά, στη μέση του τραγουδιού υπήρξε ένα ορχηστρικό κορύφωμα, που ήρθε από το πουθενά και δεν έμοιαζε να είναι για κάτι. Αναρωτιώμουν τι ήταν αυτό το τεράστιο πράγμα που συνέβαινε στο παρασκήνιο; Και τελικά σκέφτηκα … ακούγεται σαν να υπάρχει κάποιου είδους σόου σαν αυτό που ακούει κανείς σε ένα εστιατόριο. Κάτι τεράστιο και θαυμαστό, σαν, πως να το πω, σαν το τέλος του σύμπαντος. Και αυτή είναι, λοιπόν, η ιδέα από την οποία προήλθε Το Ρεστοράν στο Τέλος του Σύμπαντος .

Ο Ντάγκλας Άνταμς δημιούργησε μια έκδοση διαδραστικής φαντασίας του ΓΓΩΣ, μαζί με τον Στίβ Μερέτζκι της Infocom το 1984. Το 1986 συμμετείχε σε ένα συνέδριο νέων ιδεών που διήρκεσε μια εβδομάδα, με την ομάδα της Lucasfilm Games για το παιχνίδι Labyrinth. Αργότερα, συμμετείχε και στη δημιουργία του Bureaucracy (επίσης της Infocom, αλλά μη βασισμένο σε βιβλίο· ο Άνταμς το έγραψε σαν μια παρόδια γεγονότων της δικής του ζωής). Ο Άνταμς ευθυνόταν επίσης και για τη δημιουργία του βιντεοπαιχνιδιού Starship Titanic, το οποίο διατέθηκε το 1998 από την Simon and Schuster. Ο Τέρυ Τζόουνς έγραψε το συνοδευτικό βιβλίο, που ονομαστικέ Douglas Adams’s Starship Titanic, γιατί ο ίδιος ο Άνταμς ήταν τόσο απασχολημένος με το βιντεοπαιχνίδι που δε μπορούσε να τα κάνει και τα δύο. Τον Απρίλιο του 1999, ο Άνταμς ξεκίνησε το h2g2, έναν ιστότοπο που ο καθένας μπορεί να συνδράμει στο γράψιμο, μια πειραματική προσπάθεια να γίνει Ο Οδηγός του Γαλαξία για όσους Κάνουν Οτοστόπ (η ακριβής μετάφραση του αγγλικού τίτλου του ΓΓΩΣ) πραγματικότητα, και να καλλιεργηθεί η νοητική δύναμη της κοινότητας του διαδικτύου.

Το 1990 ο Άνταμς έγραψε και παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ που ονομάζονταν Hyperland και στο οποίο μιλούσε ο Τόμ Μπέικερ, ως «πράκτορας λογισμικού» (παρόμοια με τους «Assistants» που χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες εκδόσεις του Microsoft Office, που προήλθαν από το αποτυχημένο τους πρόγραμμα «Bob»), και το οποίο είχε συνεντεύξεις του Τέντ Νέλσον, που ήταν κυρίως για την χρήση του υπερκειμένου. Παρ’ ότι ο Άνταμς δεν εφηύρε το υπερκείμενο, ήταν από τους πρώτους χρήστες και υποστηρικτής του. Εκείνη τη χρονιά ήταν που ο Τιμ Μπέρνερς-Λι χρησιμοποίησε την ιδέα του υπερκειμένου στο HTML του.

Ο Άνταμς περιέγραφε τον εαυτό του ως έναν «ριζικά άθεο» άνθρωπο, προσθέτοντας το ριζικά για λόγους έμφασης ώστε να μην ερωτηθεί αν εννοούσε αγνωστικιστής. Στο American Atheists είπε πως αυτό διευκόλυνε τα πράγματα, αλλά κυρίως φανέρωνε πως πραγματικά το εννοούσε. «Είμαι πεπεισμένος πως δεν υπάρχει θεός» είπε. Παρ’ όλα αυτά, η θρησκεία τον εντυπωσίαζε, λόγω του αντίκτυπου που είχε στις ανθρώπινες σχέσεις. «Λατρεύω το να το σκέφτομαι. Το έχω σκεφτεί τόσο πολύ μέσα στα χρόνια, που αυτός ο εντυπωσιασμός μου σίγουρα θα λεκιάζει το πως γράφω»

Ο εξελικτικός βιολόγος και άθεος Ρίτσαρντ Ντόκινς σε όλο το βιβλίο του Η Περί Θεού Αυταπάτη χρησιμοποιεί την επιρροή του Άνταμς για να φτιάξει παραδείγματα που υποστηρίζουν την ανυπαρξία πίστης· ο Ντόκινς λέει αστειευόμενος ότι ο Άνταμς είναι «Πιθανότατα ο μόνος [μου] προσήλυτος» στον αθεϊσμό. Το βιβλίο έχει αφιερωθεί στον Άνταμς, με μια ρήση του Άνταμς, «Δεν αρκεί να βλέπεις πως ένας κήπος είναι όμορφος χωρίς να χρειάζεται να πιστεύεις πως υπάρχουν νεράιδες στο βάθος του;»

Ο Άνταμς ήταν επίσης και ένας οικολογικός ακτιβιστής που έκανε καμπάνιες σχετικά με τα είδη προς εξαφάνιση.
Αυτός ο ακτιβισμός περιλάμβανε και την παραγωγή της μη-λογοτεχνικής ραδιοφωνικής σειράς Last Chance to See, στην οποία αυτός και ο ζωολόγος Μάρκ Καργουόρντιν επισκέφτηκαν σπάνια είδη όπως το Κάκαπο και το Μπαϊτζί, καθώς και του συνοδευτικού βιβλίου με το ίδιο όνομα.
Το 1992 αυτό μετατράπηκε σε μια έκδοση CD-ROM που συνδύαζε ακουστικό βιβλίο, ηλεκτρονικό βιβλίο και συλλογή εικόνων.

Ο Άνταμς και ο Μάρκ Καργουόρντιν έδωσαν το απόσπασμα του Last Chance to See «Meeting a Gorilla» στο βιβλίο The Great Ape Project. Αυτό το βιβλίο, που επιμελήθηκε η Πάολα Καβαλιέρι και ο Πίτερ Σίνγκερ ξεκίνησε ένα σχέδιο μεγάλης κλίμακας το 1993, το οποίο ζητά την εύρυνση της ηθικής ισότητας για να συμπεριλαμβάνει όλους τους πιθήκους – ανθρώπινους και μή.

Το 1994 πήρε μέρος σε μια αναρρίχηση του Κιλιμάντζαρο, στην οποία φορούσε μια στολή ρινόκερου, για την Βρετανική φιλοζωική οργάνωση Save the Rhino. Πολλοί άλλοι πήραν μέρος σε αυτή την αναρρίχηση φορώντας με σειρά την ίδια στολή· ο Άνταμς φορούσε τη στολή καθώς ταξίδευε προς το βουνό πριν αρχίσει η αναρρίχηση. 100,000£ περίπου μάζεψαν εκείνη τη φορά τα οποία βοήθησαν σχολεία στην Κένυα και ένα πρόγραμμα προστασίας Μαύρου Ρινόκερου στην Τανζανία.
Ο Άνταμς ήταν επίσης και ένας ενεργός υποστηρικτής του Dian Fossey Gorilla Fund. Από το 2003 και μετά, το Save the Rhino διοργανώνει συγκεντρώσεις στην μνήμη του Ντάγκλας Άνταμς, περίπου την ημέρα των γενεθλίων του, για να μαζέψει χρήματα για περιβαλλοντικές καμπάνιες.

Ο Άνταμς ήταν σοβαρός θαυμαστής της τεχνολογίας.
Παρ’ ότι δεν αγόρασε τον πρώτο του επεξεργαστή κειμένου μέχρι το 1982, σκεφτόταν να αγοράσει ένα από το 1979.
Έχει πει πως μέχρι το 1982 είχε δυσκολίες με «το απροσπέραστο εμπόδιο της ορολογίας. Λέξεις έρεαν μπρος-πίσω χωρίς ιδέες να τις ιππεύουν.» Το 1982 η πρώτη του αγορά ήταν ένα Nexus. Το 1983, όταν αυτός και η Τζέιν Μπέλσον πήγαν στο Λος Άντζελες, αγόρασε ένα DEC Rainbow. Μετά την επιστροφή του στην Αγγλία ο Άνταμς αγόρασε ένα Apricot, και στη συνέχεια ένα BBC Micro και ένα Tandy 1000. Στο Last Chance to See ο Άνταμς αναφέρει το Cambridge Z88 του, που είχε πάρει στην Ζαΐρ όταν έψαχνε να βρει τον Βόρειο Λευκό Ρινόκερο.

Το The Salmon of Doubt, που εκδόθηκε μετά το θάνατο του, περιλαμβάνει διάφορα άρθρα που είχε γράψει ο Ντάγκλας σχετικά με την τεχνολογία, και συμπεριλάμβανε ανατυπώσεις άρθρων που αρχικά δημοσιεύονταν στο περιοδικό Mac User και την εφημερίδα The Independent on Sunday. Σε αυτά ο Άνταμς υποστηρίζει πως ένας από τους πρώτους υπολογιστές που είδε ποτέ ήταν ο Commondore PET, και ότι η αγάπη του για τους υπολογιστές Apple Macintosh άρχισε όταν είδε ένα στα κεντρικά της Infocom στη Μασαχουσέτη το 1983.

Όπως έγραψε και ο ίδιος:

Λατρεύω το Macintosh μου, ή μάλλον την οικογένεια από τα τόσα Μάκιντος που έχω αφελώς μαζέψει μέσα στα χρόνια. Το έχω λατράψει από τότε που είδα ένα στα γραφεία της Infocom στη Βοστόνη το 1983.

Ο Άνταμς ήταν χρήστης Macintosh από τότε πού πρωτοβγήκαν το 1984 μέχρι το θάνατο του το 2001. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Ευρώπη που αγόρασε ένα Μάκ (όπου δεύτερος είναι ο Στίβεν Φράι - παρ’ ότι κάποιοι το αμφισβητούν, λέγοντας πως ο Φράι αγόρασε πρώτος το Mac του
. Ο ίδιος ο Φράι υποστηρίζει πως ήταν δεύτερος μετά τον Άνταμς). Ο Άνταμς ήταν επίσης και ένας «Apple Master», δηλαδή ένας από μερικούς διάσημους που η Apple είχε κάνει επίσημους αντιπροσώπους (με την συμβατική και όχι την επαγγελματική έννοια) για τα προϊόντα της (άλλοι Apple Master περιλάμβαναν τους Τζόν Κλίζ και Γκρέγκορυ Χάινς).
Ο Άνταμς συνέβαλλε με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου ενός βίντεο ροκ μουσικής που δημιούργησε χρησιμοποιώντας την πρώτη έκδοση του iMovie με λήψεις που έπαιζε η κόρη του η Πόλλυ. Το βίντεο ήταν διαθέσιμο από την σελίδα .Mac του Άνταμς. Ο Άνταμς είχε εγκαταστήσει και αρχίσει να χρησιμοποιεί την πρώτη έκδοση του Mac OS X τις εβδομάδες πριν το θάνατο του.
Η τελευταία του ανάρτηση στα φόρουμ του ήταν προς θαυμασμό του Mac OS X και των δυνατοτήτων του προγραμματιστικού περιβάλλοντος του συγκεκριμένου λειτουργικού, του Cocoa. Είπε πως ήταν «τέλειο…», που αποτελεί παράλληλα και την τελευταία του λέξη στον ιστότοπο του. Ο Άνταμς φαίνεται να χρησιμοποιεί Mac OS X στο PowerBook G3 του, στο επεισόδιο της τηλεοπτικής εκπομπής Omnibus που περιλαμβάνεται με την Περιοχής Ένα/NTSC έκδοση DVD της τηλεοπτικής παραγωγής του Γυρίστε τον Γαλαξία με Ώτο Στόπ.

Ο Άνταμς χρησιμοποιούσε πολύ το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από τότε που η τεχνολογία είχε πρωτοβγεί, χρησιμοποιώντας πολύ αρχικές εκδόσεις για επικοινωνία με τον Στίβ Μερέτζκι κατά την συνεργασία των δύο στην έκδοση του ΓΓΩΣ ως βιντεοπαιχνίδι της Infocom. Όσο ζούσε στο Νέο Μεξικό το 1993 έστησε και άλλη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ξεκίνησε να γράφει στο δικό του γκρουπ USENET, το alt.fan.douglas-adams, και περιστασιακά, όταν ο υπολογιστής του δυσλειτουργούσε στην ιεραρχία comp.sys.mac. Πολλές από τις αναρτήσεις του έχουν πια αρχειοθετηθεί από την Google. Προβλήματα με την εξακρίβωση της αυθεντικότητας των αναρτήσεων του (ότι δηλαδή δεν ήταν προϊόντα πλαστοπροσωπίας) έκαναν τον Άνταμς να στήσει μια πλατφόρμα φόρουμ μηνυμάτων στον προσωπικό του ιστότοπο. Ο Άνταμς ήταν επίσης και ομιλιτής στην Embedded Systems Conference του Σαν Φρανσίσκο τον Απρίλιο του 2001, ενός από τα μεγαλύτερα τεχνικά συνέδρια πάνω στην μηχανική ενσωματωμένων συστημάτων. Σε αυτή την ομιλία του, μοιράστηκε το όραμα του για την τεχνολογία και το πως θα έπρεπε να βοηθάει την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Άνταμς είχε μια σχέση με την λογοτέχνη Σάλλυ Έμερσον, που είχε χωρίσει με τον άντρα της εκείνη την εποχή. Ο Άνταμς αργότερα αφιέρωσε το βιβλίο του Η Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα στην Έμερσον.
Το 1981 η Έμερσον γύρισε στον σύζυγο της, τον Πίτερ Στόθαρντ, που ήταν στο Brentwood School την ίδια εποχή με τον Άνταμς, και που αργότερα έγινε συντάκτης στην The Times. Λίγο αργότερα ο Άνταμς συστήθηκε από φίλους στη Τζέιν Μπέλσον, με την οποία αργότερα απέκτησε σχέση
. Η Μπέλσον ήταν η «δεσποινίδα δικηγόρος» που αναφερόταν στην βιογραφία που υπήρχε στην πλευρά του εξωφύλλου που δίπλωνε στις εκδόσεις των μέσων της δεκαετίας του ’80 («Ζεί [ο Άνταμς] στο Ίσλινγκτον με μια δεσποινίδα δικηγόρο και ένα Apple Macintosh»). Οι δυο τους ζούσαν στο Λος Άντζελες το 1983 όσο ο Άνταμς δούλευε σε μία πρώτη εκδοχή του ΓΓΩΣ για κινηματογράφο. Όταν η συμφωνία ακυρώθηκε, μετακόμισαν στο Λονδίνο, και μετά από αρκετούς χωρισμούς («Προς το παρόν δεν είναι σίγουρος που ζει, ή με ποιόν») και ένα αρραβώνιασμα που ματαιώθηκε, παντρεύτηκαν στις 25 Νοεμβρίου 1991. Ο Άνταμς και η Μπέλσον είχαν μία κόρη μαζί, την Πόλλυ Τζείν Ρόκετ Άνταμς, που γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1994, λίγο μετά από τα 42α γενέθλια του Άνταμς.
Το 1999 η οικογένεια μετακόμισε από το Λονδίνο στην Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια, όπου ζήσαν μέχρι το θάνατο του. Μετά την κηδεία η Τζέιν Μπέλσον και η Πόλλυ Άνταμς επέστρεψαν στο Λονδίνο.

Ο Άνταμς πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στις 11 Μαΐου 2001, σε ηλικία 49 ετών, μετά την ξεκούραση από την συνηθισμένη γυμναστική του σε ένα ιδιωτικό γυμναστήριο του Μοντεσίτο της Καλιφόρνια. Είχε χωρίς να το ξέρει υποστεί ένα σταδιακό στένεμα των καρδιακών αρτηριών του , που οδήγησε εκείνη τη στιγμή σε ένα Έμφραγμα του μυοκαρδίου και θανατηφόρα καρδιακή αρρυθμία. Ο Άνταμς ήταν να δώσει τον εναρκτήριο λόγο στο Harvey Mudd College την 13η Μαΐου. Η κηδεία του έγινε την 16 Μαΐου στην Σάντα Μπάρπαρα της Καλιφόρνια. Στη συνέχεια το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες τοποθετήθηκαν στο Highgate Cemetery του Βόρειου Λονδίνου τον Ιούνιο του 2002.

Ένα μνημόσυνο έγινε στις 17 Σεπτεμβρίου 2001 στην St. Martin-in-the-Fields Church στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου. Αυτό ήταν η πρώτη λειτουργία οποιουδήποτε είδους που μεταδόθηκε ζωντανά στο διαδίκτυο από το BBC. Στιγμιότυπα βίντεο από την λειτουργία είναι ακόμα διαθέσιμα για κατέβασμα από το από τον ιστότοπο του BBC.

Μια από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις του ήταν μια ομιλία που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμαρα, η Parrots, the universe and eveything, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε λίγες μέρες πριν το θάνατο του. Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας είναι επίσης διαθέσιμο.

Τον Μάιο του 2002 το The Salmon of Doubt εκδόθηκε, και περιλάμβανε πολλές σύντομες ιστορίες, δοκίμια, και γράμματα, καθώς και εγκώμια από τον Ρίτσαρντ Ντόκινς, τον Στίβεν Φράι (στην έκδοση ΗΒ), τον Κρίστοφερ Κέρφ (στην έκδοση ΗΠΑ), και τον Τέρρυ Τζόουνς (στην έκδοση ΗΠΑ με μαλακό εξώφυλλο). Περιλαμβάνει επίσης και έντεκα κεφάλαια από το πολυαναμενόμενο αλλά μη τελειωμένο μυθιστόρημα του, το The Salmon of Doubt, το οποίο αρχικά προοριζόταν να γίνει ένα νέο μυθιστόρημα στη σειρά Ντέρκ Τζέντλυ, αλλά ίσως τελικά να γινόταν το έκτο μυθιστόρημα του ΓΓΩΣ.

Άλλα γεγονότα μετά τον θάνατο του Άνταμς περιλαμβάνουν μια παραγωγή τύπου βιντεοδιάλεξης του Shada, που άφηνε ολόκληρη την ιστορία να ειπωθεί, ραδιοφωνικές δραματοποιήσεις των τελευταίων τριών βιβλίων της σειράς ΓΓΩΣ, και την τελειοποίηση της ταινίας ΓΓΩΣ. Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα το 2005, δίνει μετά το θάνατο του στον Άνταμς τον τίτλο του παραγωγού, και πολλά εικαστικά στοιχεία - πιο εύκολο να παρατηρηθεί είναι ο πλανήτης σε σχήμα κεφαλιού προς το τέλος της ταινίας - είχαν τα χαρακτηριστικά του Άνταμς.

Μια ραδιοφωνική σειρά 12 επεισοδίων βασισμένη στα μυθιστορήματα Ντέρκ Τζέντλυ ανακοινώθηκε το 2007, με ετήσιες μεταδόσεις που ξεκίνησαν τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς.

Το BBC Radio 4 επιφόρτησε και μια τρίτη ραδιοφωνική σειρά Ντέρκ Τζέντλυ, βασισμένη στα μη τελειωμένα κεφάλαια του The Salmon of Doubt, και γραμμένα από τον Κίμ Φούλερ· παρ’ όλα αυτά αυτό παρατήθηκε για μία τηλεοπτική σειρά βασισμένη στα δύο τελειωμένα μυθιστορήματα. Ένα έκτο μυθιστόρημα ΓΓΩΣ, το And Another Thing…, του Έοιν Κόλφερ, συγγραφέα του Άρτεμις Φόουλ, εκδόθηκε και άρχισε να πωλείται στις 12 Οκτωβρίου 2009 (δηλαδή την 30η επέτειο του πρώτου βιβλίου), με ολόκληρη την υποστήριξη από την περιουσία του Άνταμς. Ακολούθησε μια έκδοση για το Book at Bedtime του BBC Radio 4.