Ο Τόνι Γκάτλιφ γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1948 στο Αλγέρι (το πραγματικό του όνομα είναι Michel Dahmani). Όπως πολλοί άλλοι, άφησε την Αλγερία στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Ανακάλυψε τον κινηματογράφο από πολύ νωρίς, καθώς ένας δάσκαλος έφερνε στο σχολείο προτζέκτορα και έδειχνε στους μαθητές ταινίες. «Έχω δει τις ταινίες του Βιγκό, του Ρενουάρ, του Τζον Φορντ, του Τσάπλιν… Αυτή είναι η εκπαίδευσή μου στον κινηματογράφο», αναφέρει ο σκηνοθέτης.
Καθώς φτάνει απένταρος στη Γαλλία, ακολουθεί τον χαοτικό τρόπο ζωής των παιδιών του δρόμου. Την ημέρα, μπαίνει κρυφά στους κινηματογράφους, για να βρει ένα ζεστό μέρος να κοιμηθεί. Ένα απόγευμα του 1966, μετά από μια θεατρική παράσταση βρίσκει αρκετό θάρρος για να μπει στο καμαρίνι του ειδώλου του, του Michel Simon. Ο ηθοποιός έδωσε στον Γκάτλιφ συστατική επιστολή, για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο ηθοποιίας στο Saint-Germain-en-Laye.
Πέντε χρόνια αργότερα, ο Γκάτλιφ συμμετείχε σε ένα έργο στο θέατρο Edward Bond πλάι σε έναν άλλο πρωτάρη, τον Gérard Depardieu. Την ίδια περίοδο, ο Γκάτλιφ έγραψε το πρώτο του σενάριο για τον κινηματογράφο, ενώ το 1975 γύρισε την πρώτη του ταινία «La Tête en ruine».
Ο Τόνι Γκάτλιφ έγινε γνωστός με την ταινία «Les Princes» (1983), με θέμα τους Ρομά που είχαν εγκατασταθεί στα προάστια του Παρισιού. Το 1992, ξεκινά με μια ομάδα ένα μουσικό ταξίδι από το Ρατζαστάν ως την Ανδαλουσία, για να καταγράψει τη μουσική των Ρομά. Η ταινία γνωρίζει απροσδόκητη επιτυχία στις Κάννες, στο τμήμα Ένα κάποιο βλέμμα. Το 1997, η ταινία «Gadjo Dilo» γνωρίζει θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Το 2004, η ταινία «Exile» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και ο Γκάτλιφ κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.


Φιλμογραφία

• Indignados (ντοκιμαντέρ) 2012
• Korkoro 2009
• Transylvania 2006
• Exils 2004
• Visions of Europe (απόσπασμα στο "Paris by Night") 2004
• Swing 2002
• Vengo 2000
• Je suis né d'une cigogne 1999
• Gadjo dilo 1997
• Mondo 1995
• Lucumi, l'enfant rumbeiro de Cuba (μικρού μήκους) 1995
• Latcho Drom (ντοκιμαντέρ) 1993
• Gaspard et Robinson 1990
• Pleure pas my love 1989
• Rue du Départ 1986
• Les princes 1983
• Canta Gitano (μικρού μήκους) 1982
• La terre au ventre 1979
• La tête en ruines 1975