Αναζήτηση
Μπαρτ Λάνκαστερ (Burt Lancaster) βιογραφία, βιογραφικό - iShow.gr
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΝΕΑ
Γέννηση
02/11/1913
Θάνατος
20/10/1994
Ηλικία
81
Βιογραφικό
Ο Μπέρτον Στίβεν Λάνκαστερ (αγγλικά Burton Stephen "Burt" Lancaster) (2 Νοεμβρίου, 1913 - 20 Οκτωβρίου 1994), γνωστότερος ως Μπαρτ Λάνκαστερ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου για την ταινία του 1960 Είμαστε διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry).
Άλλες σημαντικές του συμμετοχές ήταν στις ταινίες: Οι δολοφόνοι (The Killers, 1946), Ο δήμιος των κολασμένων (The Brute Force, 1947), Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternety, 1953), Σκοτεινοί δολοφόνοι (Sweet Smell Of Success, 1957), Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (The Birdman Of Alcatraz, 1962) και Ατλάντικ Σίτι (Atlantic City, 1980).

Πρώην ακροβάτης του τσίρκου ο Λάνκαστερ έχει μείνει γνωστός μέχρι και σήμερα, εκτός από τις ερμηνείες του και για την αθλητική του διάπλαση και το ξέφρενό του γέλιο.
Οι πρώτες του προσπάθειες να αναδειχτεί στον κόσμο του θεάματος είχαν αποβεί άκυρες, καθώς οι παραγωγοί τον χαρακτήριζαν ως Ο κύριος μύες και δόντια.
Ο Λάνκαστερ κατάφερε να αναρριχηθεί σιγά σιγά στην κορυφή, από τη στιγμή που άρχισε να υποδύεται αντιήρωες κατά τα τέλη της δεκαετίας του 50', έχοντας αποποιηθεί την εικόνα του κλασικού Αμερικανού ήρωα.
Στην καλλιτεχνική του ωρίμανση συνετέλεσε και το γεγονός ότι ίδρυσε σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χέχτ μια ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής, μέσω της οποίας λάνσαρε μερικές από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του 50', όπως το Μάρτι (Marty, 1955) και το Χωριστά τραπέζια (Separate Tables, 1958).
Ο Λάνκαστερ στα μέσα της δεκαετίας του 50' καταπιάστηκε και με τη σκηνοθεσία. Πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα ήταν η ταινία Οι αλυσίδες σπάζουν (Kentuckian, 1955), ενώ το δεύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα, η ταινία Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου (The Midnight Man, 1974) ακολούθησε σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρώτο.
Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 19η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Ο Λάνκαστερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι των γονιών του το 1913. Ήταν γιος του ταχυδρόμου Τζέιμς Χένρι Λάνκαστερ και της Ελίζαμπεθ Ρόμπερτς. Και οι δύο γονείς του ήταν προτεστάντες, άνηκαν στην εργατική τάξη και είχαν ιρλανδική καταγωγή. Η πορεία της οικογένειας του Λάνκαστερ, σύμφωνα με το γενεαλογικό του δέντρο, ξεκινά από τη Γαλλία του 11 αιώνα όπου οι πρόγονοί του ονομάζονταν De Lancastre και μετανάστευσαν πρώτα στην Αγγλία και έπειτα στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η μητέρα του είχε συγγένεια με το... Διαβάστε περισσότερα
ν Κόμη Φρέντερικ Ρόμπερτς.
Ο Λάνκαστερ μεγάλωσε στο Ανατολικό Χάρλεμ, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια σε δρόμους και αλάνες και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον και ικανότητα στη γυμναστική, ενώ φοιτούσε στο σχολείο Ντε Γουίτ Κλίντον. Η μητέρα του πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία πριν ο Λάνκαστερ τελειώσει το σχολείο, ενώ στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία και κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του.

Σε ηλικία 9 ετών ο Λάνκαστερ γνωρίστηκε με τον Νικ Κραβάτ, με τον οποίο συνεργάστηκε μέχρι και το θάνατό του. Αποτέλεσαν δίδυμο και έτσι συμμετείχαν σε θεατρικές παραγωγές ερασιτεχνικών τοπικών ομάδων, καθώς και σε παραστάσεις του τσίρκου ως ακροβάτες.
Ως δίδυμο με το ψευδώνυμο "Λανγκ και Κραβάτ" εντάχθηκαν στο προσωπικό του τσίρκου των αδελφών Κέι.
Ωστόσο το 1939, ένας τραυματισμός ανάγκασε το Λάνκαστερ να εγκαταλείψει το επάγγελμα, παρά τη θέλησή του. Στη συνέχεια εργάστηκε προσωρινά, μέχρι και το 1942, είτε ως πωλητής για το πολυκατάστημα Μάρσαλ Φιλντς, ή ως σερβιτόρος τραγουδώντας σε διάφορα εστιατόρια.

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λάνκαστερ κατατάχθηκε στο στρατό και αποτέλεσε μέλος της ψυχαγωγικής ομάδας που εμψύχωνε τους στρατιώτες προκειμένου να διατηρήσουν το ηθικό τους. Υπηρέτησε στη μονάδα του στρατηγού Μαρκ Κλαρκ στην Ιταλία από το 1943 μέχρι και το 1945.
Αν και αρχικά δεν ενδιαφερόταν για την υποκριτική, όταν επέστρεψε από τον πόλεμο πέρασε από ακρόαση και του προσφέρθηκε ένας ρόλος στο Μπρόντγουεϊ.
Η Θεατρική παράσταση, A Sound of Hunting, του Χάρι Μπράουν, δεν είχε επιτυχία, αλλά η ερμηνεία του Λάνκαστερ τράβηξε την προσοχή ενός πράκτορα του Χόλιγουντ, του Χάρολντ Χέχτ, ο οποίος τον σύστησε στον Χαλ Ουόλις, ο οποίος του ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Οι δολοφόνοι (The Killers, 1946).
Στην ταινία αυτή, που ήταν βασισμένη σε διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, συμπρωταγωνιστούσε με την Άβα Γκάρντνερ.
Η ταινία είχε επιτυχία και ο Λάνκαστερ έλαβε αναγνώριση και εμφανίστηκε σε δύο ταινίες το επόμενο έτος, εκ των οποίων η μια είναι Ο δήμιος των κολασμένων (Brute Force) του Ζυλ Ντασέν. Συνέχισε τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 40', πρωταγωνιστώντας κυρίως σε φιλμ νουάρ, με εξαίρεση ίσως την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Άρθουρ Μίλερ, Ήταν όλοι τους παιδιά μου (All My Sons, 1949). Στις ταινίες Η φλόγα και το βέλος (The Flame and the Arrow) και Ο κόκκινος κουρσάρος (The Crimson Pirate, 1952) συμμετείχε και ο φίλος από τα χρόνια του τσίρκου, Νικ Κραβάτ. Οι δυο ηθοποιοί εξέπληξαν τα πλήθη με τα ακροβατικά τους στις ταινίες αυτές.

Το 1953, ο Λάνκαστερ πρωταγωνίστησε σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα δράματα του κινηματογράφου, το Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity) του Φρεντ Τσίνεμαν, πλάι στον Μοντγκόμερι Κλιφτ, τη Ντέμπορα Κερ και τον Φρανκ Σινάτρα. Η σκηνή της ταινίας στην οποία ο Λάνκαστερ και η Κερ κάνουν έρωτα ανάμεσα στα κύματα, σε μια παραλία της Χαβάης, θεωρείται από τις θρυλικότερες ερωτικές σκηνές όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ο ρόλος αυτός του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Γουίλιαμ Χόλντεν για την ταινία Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17, 1953).

Στα μέσα της δεκαετίας του 50', ο Λάνκαστερ άρχισε να αναλαμβάνει πιο απαιτητικούς ρόλους και την ανεξάρτητη εταιρία Hecht-Lancaster Productions, σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ, αποτελώντας έναν από τους πρωτοπόρους του ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Η εταιρία παραγωγής του λάνσαρε την ταινία Μάρτι (Marty, 1955), που βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1955, καθώς και τις ταινίες Τόπο στα νιάτα (A Catered Affair, 1956) με τη Μπέτι Ντέιβις και το Χωριστά τραπέζια (Separate Tables) που χάρισε το όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου στο Ντέιβιντ Νίβεν το 1958.
Ο Λάνκαστερ έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε το 1960, όταν τιμήθηκε το Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, χρυσή σφαιρα και βραβείο των κριτικών Νέας Υόρκης, για την ταινία Είμαστε διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry, 1953).
Το 1968, σε ηλικία 52 ετών, ο Λάνκαστερ εμφανίστηκε γυμνός στην ταινία του Φρανκ Πέρι, Αναζητώντας το παρελθόν (The Swimmer).

Ο Λάνκαστερ συμπρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες με τον Κερκ Ντάγκλας, με σημαντικότερες τις: Ματωμένες αλυσίδες (I Walk Alone, 1948), Gunfight at the O.K. Corral (Gunfight στο OK Corral, 1957), 'Επαναστάται του διαβόλου (The Devil's Disciple 1959), και Επτά ημέρες του Μαΐου (Seven Days in May, 1964).
Ο Ντάγκλας αναλάμβανε πάντοτε δευτερεύοντα ρόλο σε αυτές τις ταινίες.

Κατά τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, ο Λάνκαστερ εγκατέλειψε τα ακροβατικά και τις χολιγουντιανές περιπέτειες και άρχισε να ερμηνεύει πιο διακεκριμένους χαρακτήρες. Έτσι εκείνη την περίοδο συμμετείχε σε διάφορες ευρωπαϊκές παραγωγές, με σκηνοθέτες όπως το Λουκίνο Βισκόντι και το Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.
Η συνεργασία του με το Γάλλο σκηνοθέτη Λουί Μαλ το 1980, στην ταινία Ατλαντικ Σίτι (Atlantic City), πλάι στη Σούζαν Σαράντον του χάρισε διθυραμβικές κριτικές από τους κριτικούς του κινηματογράφου. Ο Λάνκαστερ αναζήτησε απαιτητικούς ρόλους και δεχόταν πολύ χαμηλότερη αμοιβή σε περίπτωση που του άρεσε κάποιος ρόλος ή κάποιος σκηνοθέτης.
Συνέβαλε επίσης στη χρηματοδότηση και στην υποστήριξη ταινιών που θεωρούσε ότι είχαν μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Υπήρξε μέντορας για τους σκηνοθέτες Σίντνεϊ Πόλακ και Τζον Φράνκενχαϊμερ, ενώ σκηνοθέτησε και ο ίδιος δυο ταινίες.

Για τη συμβολή του στη βιομηχανία κινηματογράφου, ο Λάνκαστερ έχει ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame στο νούμερο 6801 της Λεωφόρου του Χόλιγουντ.

Ο Λάνκαστερ κρατούσε απόρρητη την ιδιωτική του ζωή. Υπήρξε παντρεμένος τρεις φορές και οι δυο πρώτοι του γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο. Με τη δεύτερη σύζυγό του, Νόρμα Άντερσον, απέκτησε πέντε παιδιά, ενώ το 1990 παντρεύτηκε την τρίτη του σύζυγο, Σούζαν Μάρτιν. Παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάρτιν μέχρι και το θάνατό του το 1994.

Είχε πολλές κατακτήσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τη Τζόαν Μπλόντελ, ενώ διατηρούσε σχέση με τη Ντέμπορα Κερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Το 1980 η Σέλλεϊ Γουίντερς αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία της, ότι οι δυο τους είχαν μακροχρόνια ερωτική σχέση.

Είχε φιλελεύθερες απόψεις, υπήρξε υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ και τάχθηκε υπέρ των δικαιωμάτων των φυλετικών μειονοτήτων.
Εξαιτίας των φρονημάτων του, υπήρχε η φήμη, κάποια περίοδο, ότι ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Είχε ταχθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και σε πολιτικά κινήματα όπως εκείνο του μακαρθισμού.
Το 1985, ο Λάνκαστερ μίλησε ανοιχτά για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και υποστήριξε την καταπολέμηση της νόσου του AIDS, αφότου ο στενός του φίλος, Ροκ Χάντσον, προσβλήθηκε από τη νόσο.
Έκανε εκστρατεία για τον Μάικλ Δουκάκη στις προεδρικές εκλογές του 1988.

Όσο ο Λάνκαστερ μεγάλωνε, τα καρδιακό του πρόβλημα τον απομάκρυνε όλο και περισσότερο από την εργασία.
Τον Ιανουάριο του 1980 κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης ρουτίνας της χοληδόχου κύστης κόντεψε να πεθάνει, ενώ το 1983, μετά από δύο ελαφρά καρδιακά επεισόδια, υποβλήθηκε σε τετραπλό μπάι πας. Το οξύ έμφραγμα που υπέστη το Νοέμβριο του 1990 τον άφησε εν μέρει παράλυτο και με περιορισμένη ομιλία.
Ο Λάνκαστερ πέθανε από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 80 ετών, στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες τον Οκτωβριο του 1994. Η κηδεία του έγινε στο Λος Άντζελες.
Φωτογραφίες
iShow.gr - Ο κόσμος της Showbiz
ΑΪΣΟΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ INTERNET Μ.ΙΚΕ
Επικοινωνία: press@ishow.gr
Τηλ. 211-4100551