Ο Αντώνης Καρυστινός, ο οποίος πρωταγωνιστεί στη σειράς «Η επιστροφή», περιγράφει στο page 2 της εφημερίδας Νέα Σελίδα πόσο έχει αλλάξει η ζωή του από τότε που έγινε πατέρας.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου αγωνία για το παιδί σου;

Δεν υπάρχει μια μεγάλη αγωνία. Υπάρχουν μικρές καθημερινές αγωνίες, όπως το αν έφαγε ή αν του πέρασε το συνάχι, και μικρές ή μεγάλες καθημερινές χαρές, όπως το «κοίτα τι ζωγράφισε, τι τραγούδησε» κ.λπ. Είναι τέτοια η συναισθηματική εξάρτηση που προσπαθείς μεν να μην πατρονάρεις το παιδί και να το έχεις ελεύθερο, αλλά την ίδια στιγμή είσαι εκεί για να το καμαρώνεις και να ανησυχείς γι’ αυτό. Οπότε προσπαθείς να είσαι σε μια απόσταση για να νιώθει μεν ανεξάρτητο, αλλά η ψυχή σου το ξέρει ότι είσαι διαρκώς εκεί.

Οι περισσότεροι νέοι μπαμπάδες λένε ότι ζωή τους άλλαξε τόσο πολύ που είναι σαν να χωρίζεται στην περίοδο πριν γίνουν γονείς και στη μετέπειτα.

Ετσι είναι. Δεν γίνεται να είναι αλλιώς. Εδώ παντρεύεται ο άλλος και σου λέει «άλλαξε η ζωή μου». Ωραίος ο έρωτας και η συντροφικότητα, αλλά δεν συγκρίνεται με την απόκτηση ενός παιδιού. Είναι σαν να ανοίγεις ένα δικό σου παιδικό ημερολόγιο και να το διαβάζεις σελίδα σελίδα. Οταν γίνεσαι πατέρας, είναι σαν να φοράς καινούρια γυαλιά και να βλέπεις τον κόσμο ξανά από την αρχή. Είναι πάρα πολλά τα όμορφα πράγματα, αλλά και οι ανησυχίες, γιατί η εφηβεία ουσιαστικά αρχίζει από τότε που το παιδί σου είναι δυόμισι τριών ετών (γελάει). Αυτή είναι μια άλλη εφηβεία, εξίσου σοβαρή, όπου το παιδί σου απαιτεί, επιβάλλεται, δοκιμάζει να δει ποιος έχει το πάνω χέρι και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που έχουν οι έφηβοι.

Πόσο χρόνων είναι η κόρη σου;

Τριών.

Είσαι κι εσύ όπως οι περισσότεροι μπαμπάδες, ερωτευμένοι με την κόρη τους;

Ναι, βέβαια. Δεν είναι καθόλου κλισέ αυτό που λένε, γιατί και οι κόρες είναι ερωτευμένες με τους μπαμπάδες. Ακόμα και οι ήχοι που έκανε το παιδί ήταν πολύ διαφορετικοί στον μπαμπά απ’ ό,τι στη μαμά του.

Είσαι από τους μπαμπάδες που δείχνουν φωτογραφίες της κόρης τους στους φίλους τους και καμαρώνουν;

«Τελικά σε αυτή τη ζωή ποτέ δεν πρέπει να λέμε «ποτέ» (γελάει). Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, με τον οποίο συνεργαζόμουν στον «Αστέρα ραχούλας», έχει δει όλο το φωτογραφικό άλμπουμ της κόρης μου και την έχει καμαρώσει σε όλο της το μεγαλείο (γελάει). Ημουν στο γύρισμα και απαιτούσα από τη γυναίκα μου να μου στείλει καινούρια φωτογραφία της κόρης μου για να μου πάει καλά η βδομάδα. Οποτε τις έδειχνα στον Γεράσιμο, που είναι και αυτός μπαμπάς και πολύ καλοπροαίρετος άνθρωπος, ήξερα ότι θα με καταλάβει (γελάει).»