Πόση απελπισία μπορεί να αισθανθεί ένας άνθρωπος όταν βρεθεί μόνος σε μια ξένη χώρα χωρίς να γνωρίζει την γλώσσα, χωρίς κανέναν γνωστό και χωρίς χρήματα? Πόσο εύκολο είναι ένας μοναχικός, δύστροπος άνθρωπος να δεχτεί στο σπίτι του συγκάτοικο έναν άγνωστο από άλλη χώρα? Πώς επικοινωνούν δύο άνθρωποι όταν δεν μιλούν την ίδια γλώσσα? Όταν προέρχονται από τελείως διαφορετικούς κόσμους? Όταν ο ένας έχει τα διπλάσια χρόνια του άλλου?

Ο Ρομπέρτο (Ricardo Darin) ζει στο Μπουένος Άυρες και έχει ένα κατάστημα με είδη κιγκαλερίας. Είναι εργένης, αντικοινωνικός και μονόχνοτος. Μετράει τις βίδες στις παραγγελίες και διαμαρτύρεται γιατί δεν έχει μέσα το κουτί 350 όπως γράφει αλλά μόνο 328, ενώ σβήνει το φως κάθε βράδυ στις 11 ακριβώς. Έχει μόνο ένα χόμπι: Μαζεύει αποκόμματα από εφημερίδες με παράξενες ιστορίες.

Μια μέρα βρίσκεται στο δρόμο του ένας νεαρός Κινέζος που δεν μιλά καθόλου Ισπανικά και έχει μόνο ένα τατουάζ στο χέρι του με μια διεύθυνση. Ο Ρομπέρτο τον βάζει στο αυτοκίνητό του και τον οδηγεί εκεί αλλά ο θείος του Κινέζου έχει μετακομίσει χωρίς ίχνη και έτσι αναγκάζεται να φιλοξενήσει τον νεαρό Jun (Ignacio Huang) στο σπίτι του. Αυτό δεν του αρέσει καθόλου γιατί τον βγάζει από την ρουτίνα του, του χαλάει την ησυχία του και την τακτοποιημένη μονοτονία του αν και η γλυκιά, ζεστή και κοινωνική Μαρί (Muriel Santa Ana) που ήρθε από την εξοχή για να επισκεφθεί τους γείτονες του Ρομπέρτο, κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του. Οι δύο άνδρες θα συνυπάρξουν για δυο βδομάδες και σε αυτό το διάστημα θα αποκαλυφθούν πολλά για τον πραγματικό χαρακτήρα του Ρομπέρτο, η μοίρα που παίζει με τους θνητούς θα έχει τον δικό της ρόλο και ο έρωτας θα κάνει πάλι το θαύμα του.

Η ταινία είναι ειδομένη από την οπτική του Ρομπέρτο. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sebastian Borensztein μας αναπτύσσει τον χαρακτήρα του αργά και σταθερά, σχεδόν με σασπένς, αποκαλύπτοντάς μας με κάθε σκηνή και ένα καινούργιο στοιχείο της προσωπικότητάς του, έτσι ώστε σιγά-σιγά να τον συμπαθήσουμε και να τον κατανοήσουμε. Το πρώτο βράδυ κλειδώνει τον Jun στο δωμάτιό του. Το δεύτερο αφήνει την πόρτα ξεκλείδωτη, την τρίτη κοιμάται πια ήσυχος. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται πόντο-πόντο. Ο Jun δεν φοβάται? Πιθανόν, αλλά πόσο περισσότερο να φοβηθεί από το να είναι μόνος και έρημος σε ξένη χώρα? Δέχεται ωστόσο με αξιοπρέπεια κάθε παραξενιά του απρόσμενου προστάτη του και με ευγνωμοσύνη κάθε βοήθεια του. Ώσπου στο τέλος ανακαλύπτουν και οι δύο τί είναι αυτό που τους συνδέει.

Με μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Ricardo Darin (To Μυστικό στα Μάτια της) που δίνει έναν θαυμάσιο Ρομπέρτο και με μια εξίσου καλή ερμηνεία από τον νεαρό Ignacio Huang, η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό είναι μια πολύ ανθρώπινη δραματική κομεντί που κέρδισε πολλά βραβεία στην Αργεντινή και στην Ισπανία, ενώ στο Φεστιβάλ της Ρώμης του 2011 πήρε το πρώτο βραβείο καθώς και το βραβείο του κοινού.

Βαθμολογία: 7.5 στα 10

Η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό (Chinese Take Away) – Κριτική