Pame Cinema -

Το 1963 ο Alfred Hitchcock έχει ήδη κάνει το Ψυχώ (1960) και πειραματίζεται με ένα νέο είδος για να κάνει το κοινό του να τρομάξει: Την βία της φύσης εναντίον των ανθρώπων. Βασισμένο σε μια νουβέλα της Δάφνης ντι Μωριέ, από την οποίο παίρνει μόνο την κεντρική ιδέα, τα Πουλιά δεν είναι από τις σπουδαίες ταινίες του μεγάλου μαιτρ, όμως ακόμα και έτσι δεν παύει να είναι διασκεδαστική.

Η ταινία ξεκινά σε ένα κατάστημα στο Σαν Φρανσίσκο που πουλάει πουλιά και γίνεται η αφορμή να γνωριστούν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, η κακομαθημένη και πλούσια Μέλανι (Tippi Hedren) με τον δικηγόρο Μιτς Μπρένερ (Rod Taylor). Οι δύο άγνωστοι θα φλερτάρουν για λίγο με ευκαιρία ένα αστείο (Ο Μιτς αφήνει την Μέλανι να πιστεύει πως την περνάει για πωλήτρια, αν και γνωρίζει ποιά είναι και η Μέλανι παίζει το παιχνίδι γιατί της κέντρισε το ενδιαφέρον) και γύρω από ένα ζευγάρι πουλιών που θέλει ο Μιτς να αγοράσει για την 11χρονη αδελφή του.

Θα χωρίσουν αλλά η Μέλανι, συνηθισμένη να διεκδικεί και να παίρνει αυτό που της αρέσει, θα μάθει για τον άγνωστο άντρα και θα του ανταποδώσει το αστείο, πηγαίνοντας στο ψαροχώρι Bodega Bay, όπου ο Μιτς έχει το πατρικό του και περνάει τα Σαββατοκύριακά του, για να του παραδώσει το ζευγάρι των πουλιών που δεν κατάφερε να αποκτήσει στο μαγαζί.

Η Μέλανι φτάνοντας στο Bodega Bay θα αρχίσει να ρωτάει με ευγενικό αλλά αλαζονικό τρόπο τους κατοίκους πληροφορίες για τον Μιτς και στο τέλος θα μπει σε μια βάρκα μαζί με το κλουβί με τα πουλιά, θα φτάσει στο σπίτι του και απρόσκλητη θα μπει μέσα να αφήσει κρυφά τα πουλιά ενώ θα σπεύσει να απομακρυνθεί πριν την καταλάβουν. Καθώς επιστρέφει στο χωριό και ενώ ο Μιτς την έχει αντιληφθεί και την περιμένει στην προκυμαία θα της επιτεθεί ξαφνικά ένας γλάρος.

Ο Μιτς θα την οδηγήσει σπίτι του και θα τη συστήσει στην μητέρα του Λύντια (Jessica Tandy), μια υπερπροστατευτική χήρα που θεωρεί απειλή οποιαδήποτε γυναίκα πλησιάζει τον γιό της, και στην αδελφή του Κάθυ που ενθουσιάζεται με το δώρο της Μέλανι.

Ανάμεσα στον Μιτς και την Μέλανι θα αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο, όμως αυτό είναι πολύ γρήγορο για να είναι ρεαλιστικό και πειστικό. Καθώς το ειδύλλιο ωστόσο προχωράει, τόσο αυξάνονται και οι επιθέσεις των πουλιών, που σκοτώνουν έναν γείτονα, στη συνέχεια επιτίθενται στα παιδιά στο σχολείο, κατόπιν στην πόλη και στο τέλος στο οχυρωμένο πια σπίτι του Μιτς όπου η Μέλανι θα κινδυνεύσει σοβαρά.

Ο Χίτσκοκ ουδέποτε εξηγεί γιατί τα πουλιά επιτίθενται και δεν υπάρχει καμιά νύξη ‘οικολογικού’ μηνύματος. Επέλεξε μάλιστα να είναι συνηθισμένα πουλιά, όπως γλάροι και κοράκια, γιατί θεώρησε πως αυτά θα προκαλέσουν μεγαλύτερο τρόμο στο κοινό του από ότι θα προκαλούσαν για παράδειγμα γύπες και αετοί, πουλιά που ο μέσος άνθρωπος έτσι και αλλιώς φοβάται. (Ο Χίτσκοκ χρησιμοποίησε πραγματικά πουλιά στα γυρίσματα, πολλά από τα οποία ήταν εκπαιδευμένα).

Στα Πουλιά ο Χίτσκοκ δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσπάθεια να τρομάξει παρά να αναπτύξει την ανθρώπινη ιστορία, ή να αναπτύξει χαρακτήρες. Έτσι αντί να ταυτιστούμε με τους ήρωές του, τους παρακολουθούμε από μακριά χωρίς να μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η τύχη τους και αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ταινίας,

Η Tippi Hedren που κάνει ουσιαστικά το ντεμπούτο της εδώ(είχε άλλη μια προηγούμενη μικρή συμμετοχή σε μια ταινία του 1950) και την οποία χρησιμοποίησε και στην επόμενη ταινία του Marnie, είναι η κλασσική ξανθιά και ψυχρή Χιτσκοκική ηρωίδα, ιδανική για τον ρόλο. Ο Rod Taylor είναι στιβαρός αλλά ίσως ο λιγότερο ανεπτυγμένος χαρακτήρας , ενώ η Jessica Tandy κάνει μια πολύ καλή Λύντια, αν και μοιάζει πολύ νεώτερη από τα 54 χρόνια που είναι στην ταινία.

Παρά τα προβλήματα στην ανάπτυξη ωστόσο, ο Χίτσκοκ χτίζει πάλι το σασπένς με τη γνωστή μαεστρία του, δίνοντάς ορισμένες αλησμόνητες σκηνές, όπως αυτή που η Μέλανι περιμένει έξω από το σχολείο να σταματήσει το τραγούδι των παιδιών, που μοιάζει ατελείωτο, ενώ τα πουλιά αρχίζουν να μαζεύονται απειλητικά πάνω στα σύρματα ετοιμάζοντας την επίθεσή τους. Για να ενισχύσει μάλιστα την απειλή των πουλιών, δεν χρησιμοποιεί μουσική σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παρά μόνον κρωξίματα και φτερουγίσματα τα περισσότερα από τα οποία ήταν ηλεκτρονικά.

Βαθμολογία: 7 στα 10

Τα Πουλιά (The Birds) – Κριτική