Δε με χάλαγε να κάνω απογευματινό, κανονικό όμως, όπως όλοι οι άνθρωποι. Αλλά το να σταματάει η εκπομπή επί 15 λεπτά 3 φορές (!) όπως στο “Όλα Λάθος”, να μπαίνουν άλλοι άνθρωποι στο πλατό στη θέση μας και να κάνουν τηλεμάρκετινγκ ήταν εξοντωτικό για μένα και τη Μαντώ και τον Νίκο αλλά και για τη ροή και για τα νούμερα. Χαλιόμασταν. Καθόμασταν απ’ έξω και περιμέναμε με στωικότητα. Και το 15λεπτο ήταν σαν αιώνας.

Παράπονο είχαμε βασικά, που δεν ήταν σαν κανονική εκπομπή. Γιατί ξέραμε πού πηγαίναμε κι “ευχαριστώ” θα λέγαμε που μας την έδωσαν. Όλες οι επιλογές έχουν συνέπειες. Τις πλήρωσα. Εγώ. Στη Μαντώ βγήκε σε καλό (και με το καλό!).

Ηθικό συμπέρασμα; Η ζωή στην τηλεόραση ούτε πασαρέλα είναι ούτε μαγκιά. Είναι δύσκολη. Και δεν ξέρεις ποτέ πότε θα βρεθείς εκεί που θες και πότε εκεί που οι συνθήκες σε αναγκάζουν. Όπως παντού στη ζωή. Όποιος δεν έχει κάνει πάνω από τα 30 χρόνια του κάποιον συμβιβασμό, ας σηκώσει το χέρι.

znews.gr-Πέτρος Κωστόπουλος