«Τον Γιώργο τον άρπαξα κι έφυγα. Αν με είχε βουτήξει, ήθελα 18 χρόνια φυλακή. Το παιδί μου γεννήθηκε εδώ πέρα, δηλαδή υπήρχε άλλοθι», είπε ο ίδιος.

«Έγιναν μετά δικαστήρια και κέρδισα την υπόθεση. Νομίζω στα 19 του ο Γιώργος πήγε στην Αμερική συναυλία. Εκεί τη γνώρισε τη μάνα του, δεν την είχε δει ποτέ. Αν θυμάμαι καλά τι μου είχε πει ο Γιώργος, θα φορούσε κόκκινο παλτό και κρατούσε εφημερίδα για να τη γνωρίσει. Αυτό δεν το έχω πει ποτέ. Αλλά μετά από αυτό, δεν έγινε και τίποτα»… πρόσθεσε.

Ασυνήθιστη θέα στο μπαλκόνι του σπιτιού του, η μεγάλη φωτογραφία με τους γονείς του, που τους κοιτά καθώς πίνει τον καφέ του.

«Εδώ είναι η αγαπημένη μανούλα μου και ο πατέρας μου. Πάνε δέκα χρόνια. Πίνω τον καφέ μου κάθε πρωί, το καλοκαίρι βασικά. Τη βλέπω, της λέω καλημέρα και νιώθω καλά. Το να βάλουμε μια μικρή φωτογραφία στο σπιτάκι να βλέπουμε τον συγχωρεμένο, ΟΚ, το να βλέπεις ολόκληρο πράγμα δεν είναι ωραίο; Γιατί να βάζουμε μια μικρή φωτογραφία και να ξεχνάμε; Όχι, εδώ είναι. Στο νεκροταφείο στη Σαλαμίνα πηγαίνω μετά τις 11 το βράδυ, γιατί δεν έχω χρόνο. Αλλά η πόρτα στο νεκροταφείο στη Σαλαμίνα είναι ανοιχτή. Κάθομαι εκεί πέρα κανένα μισάωρο. Όλα τα φωτάκια αναμμένα. Ησυχία. Πρωτοχρονιά πηγαίνω, Πάσχα πηγαίνω, αλλά βραδινή ώρα. Τη βρίσκω, είναι πολύ ωραία», λέει ο Γιάννης Βασιλείου.

Δείτε το σχετικό βίντεο: