Pame Cinema -

Αν μπορούσατε να γυρνάτε στο παρελθόν όσα συχνά θέλετε, ποιά πράγματα θα αλλάζατε στη ζωή σας? Και ποιά θα αφήνατε όπως έχουν?

Αυτό το ερώτημα θέτει στην νέα του ταινία ο Richard Curtis, ο πατέρας της Britcom, της Βρετανικής rom-com και εστεμμένος βασιλιάς της αισιοδοξίας ή για να το πούμε με κινηματογραφικούς όρους ο κυριότερος αντιπρόσωπος των feelgood ταινιών.

Ο Tim (Domhnall Gleeson) μεγαλώνει στην Κορνουάλλη με την οικογένειά του, έχοντας πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Στα 21 του, μετά το πάρτι γενεθλίων του, ο πατέρας του (Bill Nighy) του αποκαλύπτει πως με την επίσημη ενηλικίωσή του απέκτησε και το κληρονομικό χάρισμα των ανδρών της οικογένειάς τους, να μπορεί να ταξιδεύει στο παρελθόν. Ο Τιμ εκμεταλλεύεται το χάρισμά του γυρνώντας στο παρελθόν για να κατακτήσει κορίτσια. Όταν θα συναντήσει την Μary (Rachel McAdams) τον έρωτα της ζωής του, θα χρειαστεί πολλά ταξίδια στο χρόνο για να την καταφέρει να ανταποκριθεί και αυτή. Ο χρόνος και τα χρόνια θα περνούν, με τα ταξίδια να αλλάζουν γεγονότα και διδάσκοντας τελικά στον Τιμ ότι τη ζωή πρέπει κανείς να τη ζει κάθε στιγμή στο παρόν και όχι στο παρελθόν.

Στον Curtis οφείλονται οι μεγάλες επιτυχίες 4 Γάμοι και 1 Κηδεία, Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ και Αγάπη Είναι, ταινίες που διακρίνονται – εκτός από το happy end – για το καλογραμμένο σενάριό τους, με τους κοφτερούς διαλόγους και το πνευματώδες χιούμορ τους. Στο Όσα Φέρνει ο Χρόνος οι αρετές αυτές εξακολουθούν και είναι ορατές, όμως στο σύνολό της η ταινία πάσχει από έλλειψη οικονομίας και ισορροπίας, αρετές που στις παλαιότερες ταινίες του ήταν παρούσες.

Αν και είναι αρκετές οι σκηνές που πραγματικά φέρνουν γέλιο και είναι έξυπνες και διασκεδαστικές, όπως οι επαναληπτικές προσπάθειες του Τιμ να ‘ρίξει’ την Μαίρη, ωστόσο πολλές έχουν λιγότερο νεύρο και είναι επίπεδες, γέρνοντας τη ζυγαριά περισσότερο στο μελό από ότι μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν. Πιθανόν στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη με πιο αποφασιστικό μοντάζ να είχε καλύτερα αποτελέσματα και να έδινε ένα πιο σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα. Ο Curtis όμως θέλει να συμπεριλάβει τα πάντα και αναλυτικά και αυτό αδυνατίζει την ταινία.

Ο Domhnall Gleeson (γιός του Brendan Greeson) είναι απολαυστικός στον ρόλο του, ένας νέος Χιού Γκραντ, αλλά η Rachel McAdams – η νέα εκπρόσωπος της rom-com στα χνάρια της Μεγκ Ράιαν και της Τζούλια Ρόμπερτς- είναι περισσότερη γλυκερή από όσο θα θέλαμε, κάτι που ωστόσο οφείλεται κυρίως στο σενάριο, ενώ ο Bill Nighy στο ρόλο του πατέρα όπως πάντα μαγνητίζει.

Παρ΄όλες τις ατέλειες όμως το Όσα φέρνει ο Χρόνος έχει την γοητεία του, κινηματογραφημένο με πολύ όμορφα σκηνικά και τοπία και αφήνοντας ένα αίσθημα ζεστασιάς στο τέλος.

Βαθμολογία: 5.5 στα 10

Όσα Φέρνει ο Χρόνος (About Time) – Κριτική